Υπάρχουν άξιοι να αλλάξουν τη μοίρα της πατρίδας

Χρήστος Πασαλάρης
Δημοσιογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Real News" - 12/9/2011


ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΣΤΥΧΗ Ελλάδα, η σημερινή 11η Σεπτεμβρίου είναι μέρα κατάμαυρη, όπως κατάμαυρη ήταν και η 11η Σεπτεμβρίου του 2001 για την Αμερική. Μόνο που σε εμάς εδώ καταρρέουν όχι δίδυμοι πύργοι αλλά η ίδια η πατρίδα. Τελευταία πράξη το μαστίγωμα της τρόικας που πρόσφερε το καλοδεχούμενο «άλλοθι» στην κυβέρνηση Παπανδρέου για την ομοβροντία των σφαγιαστικών μέτρων της Τρίτης. Ομοβροντία που είναι και το «σάλτο μορτάλε» της!..

O ΜΟΙΡΑΙΟΣ πρωθυπουργός, περικυκλωμένος ασφυκτικά και προπηλακισμένος από δεκάδες χιλιάδες απελπισμένους πολίτες και φρουρούμενος από 10.000 πάνοπλους αστυνομικούς, με σιδηρά φράγματα και με «Αύρες» (μέτρα που δεν είχε λάβει ούτε ο Παπαδόπουλος) και με τη χώρα φλεγόμενη από απεργίες, παίζει στη Θεσσαλονίκη το τελευταίο του χαρτί, με εννιά στις δέκα πιθανότητες να χάσει και μία να διασωθεί...

ΑΥΤΗ η λυσσώδης επιμονή του να παραμένει στην εξουσία εξελίσσεται σε καθαρή πρόκληση. Που για τον λαό σημαίνει ότι δεν του μένει άλλο από να τον ανατρέψει ως υπαίτιο εθνικής καταστροφής, όμοιας και μεγαλύτερης εκείνης της Μικρασιατικής, εξαιτίας της οποίας, σαν σήμερα στις 11 Σεπτεμβρίου του 1922, ο Πλαστήρας και ο Γονατάς άναψαν το μπουρλότο της επανάστασης στη Χίο, με τραγικό επίλογο την εκτέλεση των έξι στο Γουδί...

ΤΗΝ ΑΥΛΑΙΑ του ξεσηκωμού άνοιξαν προχθές οι ένστολοι, δηλαδή οι άνδρες και οι γυναίκες των σωμάτων ασφαλείας, που τους ψαλίδισαν απερίσκεπτα τις αποδοχές σε μέρες πρωτοφανούς εγκληματικότητας. Χθες, η πολιορκία του πρωθυπουργού έφτασε στο κατακόρυφο με τους αναρίθμητους «αγανακτισμένους» των πλατειών, με τους καταληψίες φοιτητές, με τους οργισμένους της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, του ΠΑΜΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, με τους εστιάτορες, με τους δασκάλους και καθηγητές, με το Κίνημα «δεν πληρώνω», με τους ιδιοκτήτες των ταξί, ακόμη και με τους οπαδούς του αδικημένου «Ηρακλή». Δεν υπάρχει προηγούμενο πρωθυπουργός να είναι περικυκλωμένος ως όμηρος από τον λαό του (και ιδίως τον λαό που τον εψήφισε) και αυτός να αποφαίνεται με παροιμιώδη απάθεια ότι... «θα τα πούμε το 2013».

ΣΑΝ ΝΑ ΑΓΝΟΕΙ τη «φωνή λαού» ακόμη και στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις που λένε ότι το 59,9% των πολιτών προβλέπει χρεωκοπία, ότι ο «Κανένας» συγκεντρώνει το 60%, ότι το 72,3% φοβάται κοινωνική έκρηξη και (το σπουδαιότερο) ότι το 81,4% θέλει να αναλάβουν τα ηνία της εξουσίας «νέα πρόσωπα με προσφορά στον επαγγελματικό και κοινωνικό στίβο»!..

ΚΑΙ ΟΤΑΝ οι πολίτες μιλάνε για «νέα πρόσωπα» δεν εννοούν μόνο τους (όποιους και όσους) άσπιλους πολιτικούς, αλλά κυρίως τους καταξιωμένους επιχειρηματίες ή τραπεζίτες ή δικαστικούς ή στρατιωτικούς ή καθηγητές ή δημοσιογράφους, που ως υπηρεσιακή εξουσία ικανής διάρκειας, με έκθυμη την υποστήριξη του 90% των πολιτών, θα έβγαζε την πατρίδα από το σημερινό αδιέξοδο... Σπουδαία ονόματα υπάρχουν, ο κόσμος τα γνωρίζει. Και απορεί γιατί γνωστοί πατριώτες - δημοκράτες, άξιοι Ελληνες, όπως, φερ’ ειπείν, ένας Βαρδινογιάννης, διστάζουν να εμπλακούν σε μια τέτοια προσπάθεια...

ΦΟΒΟΥΜΑΙ, όμως, ότι τα ξένα αφεντικά προτιμούν να έχουν πάρε - δώσε με άβουλες, ανίσχυρες και... «εύκολες» κυβερνήσεις, όπως η σημερινή (ή το πολύ με συγκυβερνήσεις των δύο κομμάτων εξουσίας, όπως σχεδιάζεται αν η χώρα οδηγηθεί σε πρόωρες), παρά με μια πανίσχυρη «υπηρεσιακή» με ενισχυμένες εξουσίες, που θα γλίτωνε την πατρίδα από τα δεσμά των ξένων δανειστών... Και που, εκτός των άλλων, θα έπειθε κάποιους βαθύπλουτους Ελληνες εφοπλιστές και καταθέτες του εξωτερικού να συνέλθουν επιτέλους και να μιμηθούν τους παλαιούς εθνικούς μας ευεργέτες. Να επενδύσουν τα ωραία (ίσως δε και... κατάμαυρα) λεφτά τους στην πατρίδα τους, αντί να τα σπαταλούν επιδεικτικά σε υπερπολυτελείς θαλαμηγούς, σε προκλητικά παλάτια και σε... παμφάγες ερωμένες!.. Δεν είδαμε, όμως, ούτε μια προσφορά κυρίως από τους -άγνωστους στον πολύ κόσμο- πλοιοκτήτες των τριών τελευταίων δεκαετιών, που «χρύσωσαν» κυριολεκτικά τα ναυπηγεία της Κίνας και της Κορέας, αλλά ξέχασαν τη δόλια πατρίδα τους.

ΘΑ ΠΕΙ όμως και ο στρατηγός μου κυρ Γιώργης, ο φτωχός και σοφός αγρότης από την Κρήτη: «Τι πατριωτισμούς και κουραφέξαλα “τσαμπουνάς”, ωρέ κυρ Χρήστο; Δεν βλέπεις ότι η πατρίδα καίγεται, χάνεται;». «Το βλέπω, κυρ Γιώργη, αλλά μην ξεχνάς ότι “αυτός που πέφτει, σηκώνεται πιο γρήγορα από εκείνον που είναι μακάρια ξαπλωμένος”». Πεσμένη είναι η πατρίδα. Ξαπλωμένη είναι η κυβέρνησή της.

ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ, λοιπόν! Οπου να ’ναι, έρχονται ανατροπές!