Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Ευάλωτοι ή συμ-πράττοντες στο έγκλημα ;





Γιάννης Πανούσης
Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Άρθρο του στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" - 26/10/2009



Γενναίος απέναντι στα πρόβατα

και πρόβατο απέναντι στους γενναίους


Ρωσική παροιμία


Πολλά γράφονται τελευταία για την αύξηση της εγκληματικότητας στη χώρα μας. Είναι βέβαιο ότι υπάρχει ποσοτική και ποιοτική διαφοροποίηση. Πέραν, όμως, της αστυνομικής προσέγγισης, πρέπει κάποτε να δια-κρίνουμε και τις λοιπές διαστάσεις του φαινομένου. Κατά τη γνώμη μου, ανεβήκαμε μια εγκληματική βαθμίδα και κατεβήκαμε πολλά αξιακά σκαλοπάτια. Το έγκλημα βρέθηκε (και μέσω των media) στο πάνω σκαλί του φόβου και της ανασφάλειας.

ΟΛΟΙ και όλα κινούνται εν συγχύσει. Δικηγόροι, αντί να υπερασπίζονται τα δικαιώματα του όποιου κατηγορούμενου, υποστηρίζουν το ίδιο το έγκλημα (συμπεριφερόμενοι ως συνέταιροι). Πολιτικοί, αντί να νομοθετούν με σύνεση και ανθρωπιά, μετακυλίουν τις ευθύνες τους στις βαριές ποινές.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ του πνεύματος, αντί να καλλιεργούν το προσωπικό αίσθημα ευθύνης, περι-πλανώνται στις ασαφείς, αόριστες και γενικόλογες παθογένειες του συστήματος. Τα ΜΜΕ θέλουν να έχουν λόγο για το πότε, πώς, ποιος συλλαμβάνεται ή όχι.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ και κοινωνική χυδαιότητα εύκολα, όμως, μετεξελίσσεται σε έγκλημα. Η διαφθορά και η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς (και στους θεματοφύλακες ανθρώπους) δυναμώνουν τις μαφίες, των οποίων τις «υπηρεσίες» καταναλώνουμε όλο και περισσότεροι (είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι). Δεν ξέρουμε τελικά με ποιον είμαστε. Ποιος είναι τελικά ο καλός. Συμβιώνουμε με το «κακό», για να μην υποστούμε προσωπικές αρνητικές συνέπειες. Η απειλή για το status μας υπερκαλύπτει την ντροπή και τη σιωπή.

ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ διαλογίζονται χωρίς να πράττουν (φοβούμενοι τους κινδύνους), οι δε πολιτικοί πράττουν χωρίς να διαλογίζονται (επικαλούμενοι κινδύνους).

ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι, αν δεν σεβόμαστε κανένα νόμο, ο «νόμος» θα μας σεβαστεί. Δεν καταστρέφουμε έτσι μόνο τη δική μας κοινωνία. Υποθηκεύουμε και την κοινωνική ειρηνική συνύπαρξη των παιδιών μας.

ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ να πιστεύουν ότι, αν κρατάνε όπλο, τα 'χουν όλα (ενώ έτσι τα ρισκάρουν όλα). Οτι, αν επιβάλλονται στους άλλους με τη βία, θα είναι διάσημοι (ενώ είναι βέβαιο ότι οι «άλλοι» γρήγορα θα τους εγκαταλείψουν ή και θα τους προδώσουν). Οτι το πέρασμα από τις ακραίες κοινωνικές απειθαρχίες στο «σκοτεινό τοπίο» είναι δύσκολο (ενώ στη γωνία τούς περιμένουν για να τους στρατολογήσουν κάθε είδους μορφώματα και υπηρεσίες).

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ της εγκληματικότητας μπορεί να αυξομειώνονται με βάση εξωτερικά γεγονότα, αλλά πάντοτε θα ελέγχονται. Οι εσωτερικές αξίες, όμως, μιας κοινωνίας, αν κινούνται άναρχα και άνομα, πάντοτε θα εκρήγνυνται απροειδοποίητα και ανεξέλεγκτα. Αυτή την αλήθεια ποιος θα τη διδάξει σε μικρούς και μεγάλους;

ΥΓ.: Θα ιδρυθεί επιτέλους το Ανεξάρτητο Ινστιτούτο Αντεγκληματικής Πολιτικής ή ο κάθε πολιτικός θα λέει τα δικά του;

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Οι προσδοκίες





Γιάννης Καρτάλης
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Το Βήμα" - 25/10/2009


Δύο είναι τα κύρια προβλήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα οποία θα δώσει ιδιαίτερο βάρος η νέα κυβέρνηση. Πρώτον, οι σχέσεις με την Τουρκία, σε συνάρτηση με τη λύση του Κυπριακού, εν όψει της αξιολόγησης της ενταξιακής της πορείας τον ερχόμενο Δεκέμβριο. Και δεύτερον, η γνωστή παλαιά ιστορία με τα Σκόπια. Και στα δύο αυτά προβλήματα φανερό είναι ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου επιδιώκει να αποφύγει τα βέτο, τα οποία γνωρίζει ότι θα δημιουργήσουν προβλήματα με τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Για τον λόγο αυτόν έχει επιλέξει να επενδύσει στην προϊστορία του ως υπουργού Εξωτερικών στις κυβερνήσεις του κ. Σημίτη (και στην αποδοχή που είχε τότε στην κοινή γνώμη της Τουρκίας η επιχειρηθείσα ελληνοτουρκική προσέγγιση) και να επιδιώξει επαφές με τα Σκόπια, πέρα από το πλαίσιο της μεσολάβησης του κ. Νίμιτς. Το γεγονός ότι την περίοδο αυτή η Ελλάδα ασκεί την προεδρία του ΟΑΣΕ δίνει την ευκαιρία να εφαρμοσθεί στην πράξη η νέα αυτή πολιτική.

Παραμένει φυσικά το ερώτημα τι θα πράξει η Αθήνα αν η Τουρκία δεν ανταποκριθεί στις ελληνικές προσδοκίες για την εκπλήρωση των συμβατικών της υποχρεώσεων έναντι της Κύπρου, όπως προβλέπει η συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Και το ερώτημα αυτό δεν είναι θεωρητικό καθώς τρέχει η προθεσμία του Δεκεμβρίου. Ο κ. Παπανδρέου στην ομιλία του στη Βουλή της Λευκωσίας δεν θέλησε να ανοίξει τα χαρτιά του, επιμένοντας ότι πρέπει η ίδια η Τουρκία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Η ελπίδα του όμως είναι ότι η ξεκάθαρη θέση που πήρε υπέρ της ενεργούς υποστήριξης του ευρωπαϊκού της προσανατολισμού με στόχο την πλήρη ένταξη και όχι την ειδική σχέση (που ως γνωστόν επιδιώκουν η Γαλλία και η Γερμανία) θα πείσει την Αγκυρα όχι μόνον να συμβάλει στη λύση του Κυπριακού, αλλά και να θέσει το επίπεδο των σχέσεων με την Ελλάδα, όχι υπό την απειλή της στρατιωτικής ισχύος, αλλά με τον σεβασμό των ευρωπαϊκών αρχών και αμοιβαίων υποχρεώσεων. Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κ. Δρούτσας διευκρίνισε πάντως, κατά την πρώτη ενημέρωσή του προς τους διπλωματικούς συντάκτες, ότι ως προς την αξιολόγηση της Τουρκίας τον Δεκέμβριο «είναι όλα ανοιχτά, όλα είναι στο τραπέζι».

O κ. Δρούτσας εξήγησε ακόμη ότι, ως προς τη σχεδιαζόμενη νέα προσέγγιση προς τα Σκόπια, το υπουργείο Εξωτερικών εξετάζει όλους τους πιθανούς τρόπους για να υπάρξει πρόοδος στο θέμα της επίλυσης της ονομασίας, διευκρινίζοντας ότι ναι μεν η Αθήνα επιμένει σε μια ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για κάθε χρήση, γεγονός που αποτελεί προϋπόθεση για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αλλά (και τούτο λέγεται για πρώτη φορά): «από τη δική μας την πλευρά θα υπάρχει πάντα το ανοιχτό μυαλό». Ανοίγεται έτσι μια άλλη προοπτική επαφών, το ζήτημα όμως είναι αν και τα Σκόπια έχουν αυτό το περιζήτητο «ανοιχτό μυαλό». Διότι, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν έχουν εγκαταλείψει την αδιάλλακτη και ακραία ρητορική τους. Μέσα στις προσεχείς εβδομάδες θα φανεί πάντως αν η Αγκυρα και τα Σκόπια θα ανταποκριθούν θετικά στα ανοίγματα που επιχειρεί η νέα ελληνική κυβέρνηση.

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Προς εκκαθάριση το θέμα stage






Χρήστος Μέγας
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" - 20/10/2009


Θέμα Stage προέκυψε αίφνης στην κυβέρνηση αναφορικά με τη μονιμοποίηση όσων συμπλήρωσαν το 24μηνο ή, ακόμη, και την απομάκρυνση των «επί μαθητεία» εργαζομένων που τώρα συμπληρώνουν 2 χρόνια και, κατά συνέπεια, θα εγείρουν απαιτήσεις για «τακτοποίηση».

Το θέμα έθεσε ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος, εντάσσοντας την ανασφαλή εργασία και στο Δημόσιο στον «εργασιακό Μεσαίωνα» που κληροδότησε η κυβέρνηση της Ν.Δ. Αναρωτήθηκε μάλιστα εάν βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα ή στα τέλη του 19ου (σημ. και την «κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία» για την οποία έγραψε ο Φρ. Ενγκελς). «Ερχονται στο Δημόσιο, δεν παίρνουν μαθητεία, κατ' ουσίαν απασχολούνται πλήρως, κουμπώνουν σε οργανικές θέσεις και δημιουργούν φαινόμενα νέων συμβασιούχων. Δεν θέλουμε εμείς αυτό το φαινόμενο», τόνισε εμφαντικά ο κ. Λοβέρδος, για να συμπληρώσει με νόημα ότι «υπάρχουν κάποιοι που έχουν περάσει το 24μηνο και είναι στο Δημόσιο. Αυτούς δεν μπορείς να τους διώξεις».

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο υπουργός Εργασίας ζήτησε από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλο να συγκαλέσει κυβερνητική σύσκεψη προκειμένου να διευθετηθεί το πρόβλημα. Και αυτό γιατί ως απασχόληση στο Δημόσιο αφορά πρωτίστως το υπουργείο Εσωτερικών και τον κ. Γ. Ραγκούση, ενώ το Εργασίας εμπλέκεται ως προς τις συνθήκες εργασίας και λόγω της επιλογής των εν λόγω εργαζομένων από τον ΟΑΕΔ (ο οποίος εκπονεί και τα σχετικά προγράμματα).

Απογραφή από ΟΑΕΔ

Στο πλαίσιο αυτό το υπουργείο Εργασίας δίνει εντολή σήμερα, στη διάρκεια της επίσκεψης των κ. Λοβέρδου και Κουτρουμάνη στον ΟΑΕΔ, για απογραφή των εργαζομένων με συμβάσεις stage και με πρόσθετα (βιογραφικά) στοιχεία που έχουν να κάνουν με τον συνολικό χρόνο εργασίας ή την ημερομηνία πρώτης σύμβασης. Κατ' αυτό τον τρόπο θα εντοπιστούν όσοι βρίσκονται κοντά στο 24μηνο για τους οποίους «απαιτείται πολιτική απόφαση εάν τους κρατάμε και τους μονιμοποιούμε ή τους απομακρύνουμε». Σε διαφορετική περίπτωση και με τη συμπλήρωση του 24μήνου «οι εργαζόμενοι μπορούν να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη και να πετύχουν την παράμονή τους» (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) ανέφερε στην «Ε» κυβερνητική πηγή. Ετσι το 24μηνο αναδεικνύεται σε «λυδία λίθο» για την τύχη των εργαζομένων με stage.

Να σημειωθεί ότι η πρώην υπουργός Φάνη Πάλλη-Πετραλιά είχε αποπειραθεί να «τακτοποιήσει» τους εργαζομένους με stage. Ωστόσο το ΑΣΕΠ θεωρεί αντισυνταγματική ακόμη και τη μοριοδότηση των εργαζομένων με stage (για πρόσληψη μέσω διαγωνισμού στο Δημόσιο) πόσο μάλιστα τη μονιμοποίησή τους. Την ίδια αρνητική προσέγγιση έχει το Προεδρικό Διάταγμα (2004) Παυλόπουλου (σημ. εξαιρείται η μαθητεία από το 24μηνο που οδηγεί στη μονιμοποίηση) αλλά και το Σύνταγμα, που απαγορεύει τη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου ή τη μονιμοποίηση συμβασιούχων. Ετσι, όσοι εργάζονται σε πάγιες θέσεις του Δημοσίου έστω και ανασφάλιστοι, κινδυνεύουν έτσι να μείνουν άνεργοι.

40.000 άτομα σε stage

Να σημειωθεί ότι στα ασφαλιστικά ταμεία εργάζονται πάνω από 4.000 «επί μαθητεία» οι οποίοι έχουν συμπληρώσει το 24μηνο, ενώ συνολικά στα προγράμματα stage απασχολούνται άνω των 40.000 ατόμων. Με άγνωστο τον αριθμό όσων έχουν συμπληρώσει το 24μηνο. Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς, όμως, ξεπερνούν τις 12.000. Σε αυτούς δεν περιλαμβάνονται οι 7.000 που πρόλαβε να προσλάβει η κυβέρνηση της Ν.Δ. προεκλογικά, τον περασμένο Σεπτέμβριο, από τους 12.000 που σχεδίαζε αρχικά. Και μπορεί όλες αυτές οι συμβάσεις να είναι 18μηνες, οι συμβασιούχοι όμως -σε πολλές περιπτώσεις- είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι οι οποίοι ανακυκλώνονται μέσω των κομματικών γραφείων. Αρα, ορισμένοι και από αυτούς τους «φρέσκους» μαθητευομένους με αυτή τη νέα σύμβαση της «τελευταίας στιγμής», ξεπερνούν το κρίσιμο 24μηνο.



Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

Τα ρουσφέτια της Βουλής






Λώρη Κέζα
Αρθρογράφος
Άρθρο της στην εφημερίδα "Το Βήμα" - 20/10/2009


Oι νεοπασόκοι κυκλοφορούν με υβριδικά αυτοκίνητα και νιώθουν σαν τον Μπάτμαν: Θέλουν να επιβάλουν τη δικαιοσύνη στην Γκόθαμ Σίτι. Η παλαιά φρουρά είναι πιο πολιτικάντικη. Χωρίς να γίνεται ανέντιμη, δεν μπορεί να αντισταθεί στο βόλεμα ημετέρων. Ο νέος Πρόεδρος της Βουλής κ. Φ. Πετσάλνικος, ο οποίος έχει τόσο καλές προθέσεις για τη λειτουργία της Βουλής, στα συντεχνιακά ζητήματα κουβαλάει την παλαιομοδίτικη νοοτροπία. Οταν λοιπόν του ζητήθηκε να σχολιάσει τα ρουσφέτια του Σεπτέμβρη, δηλαδή τις προσλήψεις που έγιναν στη Βουλή επί Σιούφα και μάλιστα την ημέρα της προκήρυξης των εκλογών, είπε ότι πρόκειται για «φημολογίες». Η λέξη δεν ευσταθεί. Πρόκειται για «ΦΕΚ-ολογίες» καθώς τα ονόματα, οι θέσεις, οι αποδοχές δημοσιεύονται στην ολότητά τους σε ΦΕΚ. Τα στοιχεία είναι επίσημα αλλά τα ρουσφέτια είναι σύννομα. Ολα τα κόμματα, εξαιρουμένου του ΚΚΕ, υπέγραψαν τον Ιούνιο του 2008 την πρόταση Σιούφα για ειδική μεταχείριση που αφορά οικείους πολιτικών προσώπων. Βάσει αυτής της απόφασης τρυπώνουν στο Δημόσιο φίλοι, ανίψια, συνεργάτες. Ο κ. Πετσάλνικος το ξεκαθάρισε· δεν θα αμφισβητήσει «ό,τι έγινε στο πλαίσιο του Κανονισμού της Βουλής». Για όποιον δεν το κατάλαβε, συνοψίζουμε: Ο,τι είναι στο πλαίσιο του Κανονισμού είναι και ηθικό.

Ας μη δημιουργούμε λάθος εντυπώσεις. Ο κ. Πετσάλνικος δεν έμπασε στη Βουλή όλο του το σόι. Του αντιστοιχεί μόνο ένας διορισμός, όσο ήταν αντιπρόεδρος. Ετσι μαζεύονται όμως τα πλήθη, ένας από εδώ, ένας από εκεί. Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει επακριβώς τον αριθμό των ευνοηθέντων, αν και ακούγεται ότι με το κλείσιμο του Κοινοβουλίου για τις εκλογές διορίστηκαν 150 νοματαίοι. Εννοείται ότι το ΑΣΕΠ είναι για τις κοροϊδάρες, όπως τα μόρια, τα πτυχία, η προϋπηρεσία. Αυτό που μετράει εν προκειμένω είναι το αίμα, οι ατελείωτες ώρες στα εκλογικά κέντρα σταυρώνοντας ψηφοδέλτια, οι στενές σχέσεις- δηλαδή όλα τα ανθρώπινα. Εν μέρει το καταλαβαίνουμε. Εχει ένας βουλευτής τους κολλητούς του οι οποίοι τον συντρέχουν, μοιράζονται τις πίκρες, τα ξενύχτια. Είναι όλοι εκείνοι που κάνουν τις δουλίτσες, αφοσιώνονται, συμπάσχουν- και πιθανώς να πρόκειται για προκομμένα άτομα. Ποιος δεν θα βοηθήσει τον δικό του άνθρωπο όταν ο Κανονισμός το επιτρέπει; Ποιος δεν θέλει να εξασφαλίσει σε δικούς του ανθρώπους 16 υψηλούς μισθούς ετησίως, προνομιακή σύνταξη και όλα τα κομφόρ; Προς ώρας όλοι θέλουν να ευνοηθούν από την αδιαφανή διαχείριση στο παλάτι του Οθωνα.

O κ. Πετσάλνικος ανέβηκε φορτσάτος στο προεδρείο της Βουλής, με τον αέρα των 168 ψήφων. Θέλει να βάλει μια τάξη και να περιορίσει την κοινοβουλευτική φλυαρία. Θέλει να κατατίθενται και να ψηφίζονται λιγότεροι νόμοι, που να είναι ευανάγνωστοι για τους πολίτες. Προτείνει τη δημόσια διαβούλευση πριν από την ψήφιση. Επιθυμεί να περιοριστούν οι εργασίες των Επιτροπών, όπου όλοι πλατειάζουν με το αζημίωτο. Προτείνει να αναλάβει η Βουλή έναν ουσιαστικό δημοσιονομικό έλεγχο και να έχει λόγο στα εξοπλιστικά προγράμματα. Επιδιώκει χρήση «απουσιολογίου» για τους υπουργούς και να αναβαθμιστεί η «Ωρα του Πρωθυπουργού». Και άλλες καλές προθέσεις: Θα περιορίσει τις τροπολογίες που κοτσάρονται άσχετα με τα νομοσχέδια. Η πάγια τακτική για να θεσμοθετηθεί ένα χατίρι ήταν να μπαίνει ένα ανερμάτιστο άρθρο ως κατεπείγον στην ουρά κάποιου νομοσχεδίου. Σχεδόν όλοι οι νόμοι τελειώνουν με κάτι ετερόκλητο που κουκουλώνεται κομψά κάτω από τον ασύνδετο τίτλο.

Καλά τα όσα έχει στο μυαλό του ο νέος Πρόεδρος της Βουλής, αλλά η δήλωση για τα ρουσφέτια ήταν ατυχής. Από τα μικρά κρίνεται η εμπιστοσύνη των πολιτών. Δεν πιστεύει κανείς ότι θα πέσει έξω ο προϋπολογισμός του κράτους επειδή την τελευταία τριετία διορίστηκαν στο Κοινοβούλιο 300 μόνιμοι υπάλληλοι. Γιατί, όμως, γίνεται τόσος ντόρος για την αξιοκρατία, γιατί προβάλλεται η επιλογή αρίστων ουχί αρεστών εφόσον δεν υπάρχει η διάθεση να επιβληθεί παντού το δίκαιο του βιογραφικού; Αρκούσε μισή φρασούλα για να αλλάξουν οι εντυπώσεις. Θα μπορούσε δηλαδή ο κ. Πετσάλνικος να διαβεβαιώσει ότι δεν αμφισβητεί όσα έγιναν βάσει Κανονισμού, όμως αυτός ο περίφημος Κανονισμός θα επανεξεταστεί.

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Πριν από τις εκλογές





Γιάννης Πρετεντέρης
Δημοσιογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Το Βήμα" - 20/10/2009



Στο Ηνωμένο Βασίλειο θα έχουν εκλογές τον ερχόμενο Μάιο, αν δεν γίνουν νωρίτερα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο η οικονομική πολιτική του Γκόρντον Μπράουν (την οποία πέρυσι, τέτοια εποχή, πολλοί υποδείκνυαν περίπου ως μοντέλο για να βγούμε από την κρίση...) έχει αποτύχει και τα μεγέθη ξέφυγαν εντελώς.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο το δημόσιο έλλειμμα έφθασε στο 12,5% του ΑΕΠ- σας θυμίζει κάτι αυτός ο αριθμός; Στο Ηνωμένο Βασίλειο λοιπόν οι Εργατικοί υπολείπονται καμιά εικοσαριά μονάδες των Συντηρητικών και ο Ντέιβιντ Κάμερον θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ο επόμενος πρωθυπουργός.

Στις 8 Οκτωβρίου το ετήσιο συνέδριο των Συντηρητικών πραγματοποιήθηκε στο Μάντσεστερ. Ο Κάμερον θα μπορούσε να πει μια σειρά από γενικότητες, να υποσχεθεί ανόρθωση των πάντων, να ακούσει τα χειροκροτήματα και να περιμένει τις εκλογές. Με είκοσι μονάδες προβάδισμα δεν θα πρέπει να τον ανησυχούν και πολύ.

Δεν το έκανε. Βγήκε στο συνέδριο του κόμματός του, περιέγραψε ακριβώς την κατάσταση της οικονομίας και ανήγγειλε λεπτομερώς τι θα κάνει για να την αντιμετωπίσει. Τι ανήγγειλε; Τρία πράγματα.

Πρώτον, θα περικόψει τα αναπηρικά επιδόματα κατά ένα τρίτο.

Δεύτερον, θα παγώσει όλους τους μισθούς στο Δημόσιο. Σε αυτό συμφωνούν και οι Εργατικοί αλλά εξαιρούν τους χαμηλόμισθους δημόσιους υπαλλήλους.

Τρίτον, θα αυξήσει τα όρια σύνταξης στα 67 χρόνια για άνδρες και γυναίκες- εκεί, βεβαίως, δεν υπάρχει απόκλιση στα όρια συνταξιοδότησης μεταξύ ανδρών και γυναικών, όπως συμβαίνει σε κάτι άλλες περίεργες χώρες...

Δεν λέω ότι ο Κάμερον έχει δίκιο ούτε ότι τα μέτρα που προτείνει είναι απαραιτήτως τα σωστά. Λέω, όμως, ότι οκτώ- εννέα μήνες πριν από τις εκλογές αισθάνθηκε την υποχρέωση να πει τι ακριβώς προτίθεται να κάνει και μάλιστα να εξαγγείλει μέτρα τα οποία μόνο στη λογική της συλλογής ψήφων δεν υπακούουν. Αν τον ψηφίσουν, τον ψήφισαν.

Και λέω επίσης ότι σε μια άλλη χώρα που γνωρίζω πέρασε η προεκλογική εκστρατεία, πέρασαν οι εκλογές, πέρασαν οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης και ακόμη δεν μάθαμε τι πρόκειται να γίνει με τα οικονομικά μας. Θα μου πείτε, βεβαίως, ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι η παλαιότερη κοινοβουλευτική δημοκρατία του κόσμου κι αν βγεις να πεις τι θα κάνεις χωρίς να εξηγήσεις πώς ακριβώς θα το κάνεις, σε παίρνουν στο κυνήγι. Οτι εκεί η πολιτική ασκείται επί του συγκεκριμένου, όχι επί της γενικής κουβέντας.

Και ξέρετε τι θα σας απαντήσω εγώ; Οτι έχετε απόλυτο δίκιο!



Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Όταν κοπάσει ο ενθουσιασμός






Κωνσταντίνος Ζούλας
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Καθημερινή" - 15/10/2009


Γιατί άραγε το 83% των πολιτών διάκειται θετικά έναντι της νέας κυβέρνησης; Ο λόγος είναι αυτονόητος. Γιατί υπουργοποιήθηκαν νέα πρόσωπα, άγνωστα και κυρίως ξένα σε σχέση με την κομματική νομενκλατούρα. Ηξεραν οι πολίτες προ εβδομάδος την Τίνα Μπιρμπίλη, την Κατερίνα Μπατζελή, τον Χάρη Παμπούκη ή τον Δημήτρη Δρούτσα; Οχι βέβαια.

Tα νέα αυτά άφθαρτα πρόσωπα «ευθύνονται» νομίζω και για την απαρέσκεια που νιώθει τις τελευταίες ημέρες η κοινή γνώμη έναντι των βουλευτών της Ν.Δ. Κυρίως δε αυτών που με τις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις και αλληλλοκατηγορίες αναδεικνύουν άθελά τους το πόσο παρωχημένος είναι πολιτικά ο τρόπος που σκέφτονται, αντιλαμβανόμενοι την κοινωνία μέσα από τα κομματικά ή και... τοπικά τους «γυαλιά». Λες και συνετρίβη η κυβέρνηση επειδή δεν ίδρυσε στην Εύβοια εφετείο ή δεν κατασκεύασε πεζοδρόμια στα Τρίκαλα. Ζουν από καιρό στον κομματικό τους μικρόκοσμο.

Οι εκπομπές αυτές, όμως, είναι χρήσιμες γιατί αποκαλύπτουν το πραγματικό, διαχρονικό πρόβλημα της Ν.Δ. που δεν είναι άλλο από το στελεχικό της «δυναμικό». Οι περισσότεροι βουλευτές της βγαλμένοι από κομματικό σωλήνα, «βιώνουν» -και δεν το κρύβουν- την πολιτική ως βιοποριστικό επάγγελμα. Εξού και είναι δύσκολο να τους φανταστεί κανείς σε οποιαδήποτε άλλη εργασία εκτός Βουλής.

Η μη ανανέωση του στελεχικού δυναμικού της Ν.Δ. βαρύνει βέβαια πρωτίστως τον κ. Κ. Καραμανλή που ενώ είχε επτά ολόκληρα χρόνια μέχρι να αναλάβει την εξουσία, δεν συνειδητοποίησε την ανάγκη να αναζητήσει εκτός Ρηγίλλης 10-15 καταρτισμένους τεχνοκράτες και να τους συστρατεύσει στο σχέδιό του. Ανάλογο πρόβλημα αντιμετώπιζε και το ΠΑΣΟΚ, αλλά το διέγνωσε εγκαίρως ο κ. Γ. Παπανδρέου. Γι’ αυτό και επιδίωξε να εκλεγεί δύο φορές από την κοινωνία και όχι από κλειστό συνέδριο. Απηλλάγη έτσι πλήρως από ενδοκομματικά χρέη, ισορροπίες και συναισθηματισμούς κι έτσι ανέδειξε στην πρώτη του κυβέρνηση πρόσωπα που εντόπισε μακράν της Χαριλάου Τρικούπη. Πρόσωπα που στην πλειοψηφία τους μοιάζουν σήμερα ελκυστικά και ελπιδοφόρα ακόμη και στους ψηφοφόρους της Ν.Δ...

Ιδού ποιο θα έπρεπε να είναι το περιεχόμενο της ασαφούς «αναγέννησης» που επαγγέλλεται η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, της «επανίδρυσης» του Αντ. Σαμαρά και της χιλιοειπωμένης «νέας κεντροδεξιάς» του Δημ. Αβραμόπουλου. Λόγια μη πειστικά, την ώρα που όλοι αντιλαμβάνονται ότι στο παρασκήνιο συγκροτούν ενδοκομματικούς στρατούς, μοιράζοντας ήδη ρόλους και υποσχέσεις.

Κατά τα άλλα είναι προφανές ότι το πρωτόγνωρο στη χώρα μας ρίσκο των νέων «εξωκομματικών» προσώπων, το εγχείρημα δηλαδή του κ. Παπανδρέου, θα κριθεί όταν παρέλθει ο ενθουσιασμός που προκαλούν οι εντυπωσιασμοί των πρώτων ημερών. Διότι το πρόβλημα της χώρας δεν επιλύεται, βέβαια, με τον αυτονόητο περιορισμό των κρατικών αυτοκινήτων ή τη μείωση των φρουρών του Μαξίμου.

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Σύγκλιση ή απόκλιση ;






Κύρα Αδάμ

Αρθρογράφος
Άρθρο της στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" - 15/10/2009


Την προσεχή Δευτέρα, όταν ο πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου θα πραγματοποιήσει την πρώτη επίσημη επίσκεψη της θητείας του στη Λευκωσία, θα αρχίσει και επί της ουσίας η αντίστροφη μέτρηση για τη διαμόρφωση της στάσης απέναντι στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας τον Δεκέμβριο.

Η ΕΚΘΕΣΗ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που δεν εισάγει καμία έννοια κυρώσεων στην Τουρκία, αν δεν υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Κύπρο αλλά και την Ε.Ε., μέχρι τον Δεκέμβριο, δυσκολεύει εκ των πραγμάτων τον χειρισμό της Λευκωσίας και της Αθήνας. Επιδεινώνει παράλληλα τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού, αφού δεν δημιουργείται ουσιαστικός μοχλός πίεσης προς την Αγκυρα.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Παπανδρέου βρίσκεται εκ των πραγμάτων σε ιδιαίτερα λεπτή και δύσκολη θέση και γι' αυτό ελέγχει απολύτως τις κινήσεις και τα λεγόμενά της μέχρι στιγμής.

ΑΠΟ ΤΗ μια πλευρά, επιθυμεί να διαγράψει ταχύτατα όλες τις αρνητικές μνήμες που υπάρχουν από την εποχή του σχεδίου Ανάν, να αποκαταστήσει μια δημιουργική σχέση με τη Λευκωσία, αλλά και να αποκτήσει την εμπιστοσύνη της πλειονότητας πλέον των Ελληνοκυπρίων.

ΑΠΟ την άλλη, επιθυμεί να συνδράμει πλήρως τη Λευκωσία στην υιοθέτηση της πλέον αποτελεσματικής στάσης απέναντι στην Τουρκία τον Δεκέμβριο, που θα έχει τις λιγότερες δυνατές επιπτώσεις στην πορεία των διαπραγματεύσεων του Κυπριακού.

ΚΑΙ, ΤΕΛΟΣ, μέσα από αυτό το πλέγμα των χειρισμών, η Αθήνα και ειδικότερα ο πρωθυπουργός δεν θα θέλει να επιδεινώσει τις σχέσεις του με την Αγκυρα.

ΟΛΑ αυτά μπορεί να μοιάζουν αυτή τη στιγμή με τετραγωνισμό του κύκλου. Η ελληνική κυβέρνηση, πάντως, κρατά κλειστά τα χαρτιά της, επιμένοντας σε «έναν νέο οδικό χάρτη» με την Τουρκία και στην πρόθεσή της να σπάσει την αδράνεια πιέσεων της Ε.Ε. προς την Τουρκία.

ΣΤΟΥΣ δύο μήνες μέχρι το συμβούλιο κορυφής του Δεκεμβρίου θα ακουστούν πάρα πολλά σενάρια για τον χειρισμό του θέματος και θα εξεταστούν άλλα τόσα.

ΑΝ Η ΑΓΚΥΡΑ δεν πειστεί να εφαρμόσει το πρωτόκολλο και να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της στη Λευκωσία, η Κύπρος και η Αθήνα θα βρεθούν μπροστά στο ενδεχόμενο διαμόρφωσης των κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας, αποσπώντας τη σύμφωνη γνώμη και των άλλων εταίρων.

ΑΝ ΑΠΟΨΕΙΣ, που ακούγονται στη Λευκωσία, για οριστικό πάγωμα των διαπραγματεύσεων, φανούν υπερβολικές στην Αθήνα, το μπλοκάρισμα και άλλων κεφαλαίων στη διαπραγμάτευση της Τουρκίας φαίνεται να είναι μονόδρομος. Αλλά και η Λευκωσία και η Αθήνα γνωρίζουν ότι ο τρόπος αυτός δεν αρκεί για να πιεστεί η Τουρκία για την επίλυση του Κυπριακού. Και σ' αυτό ακριβώς το σημείο θα φανεί η σύγκλιση ή η απόκλιση των πραγματικών αποφάσεων και της Λευκωσίας και της Αθήνας.

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Από αύριο τα πιο δύσκολα





Γιάννης Μαρίνος
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Το Βήμα" - 4/10/2009


Τα όσα ακολουθούν έχουν γραφεί τέσσερις ημέρες προτού τυπωθεί «Το Βήμα». Η εισαγωγή αυτή κρίνεται αναγκαία καθώς κανένας δεν γνωρίζει τι απρόβλεπτο και καταλυτικό για την έκβαση της σημερινής εκλογικής αναμέτρησης μπορεί να συμβεί (π.χ., σκληρή απανταχούσα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, φονική τρομοκρατική ενέργεια στην πλατεία Συντάγματος ή ακόμη και παταγώδης διάψευση των προεκλογικών δημοσκοπήσεων, όπως συνέβη στη Γερμανία). Ενα είναι πάντως βέβαιον: ότι, και αν ακόμη δεν συμβεί τίποτα που να ανατρέπει το πιθανολογούμενο εκλογικό αποτέλεσμα, από σήμερα τα μεσάνυχτα ξεκινά μια νέα πολλαπλά δύσκολη ως εθνικά επικίνδυνη περίοδος για την Ελλάδα, την οποία θα πρέπει η κυβέρνηση που θα προκύψει να αντιμετωπίσει αμέσως με ψυχραιμία αλλά και με αποφασιστικότητα προτού τα κατεστημένα συμφέροντα και οι προνομιούχες συντεχνίες ανορθωθούν «ως έχιδναι των οποίων επατήθη η ουρά» για να μην αλλάξει τίποτα.

Και αυτό θα πρέπει να επιτευχθεί με δεδομένη την παγκόσμια οικονομική κρίση, αφού και αν ακόμη αποτράπηκε μια νέα συμφορά, όπως το 1929 στον χρηματοπιστωτικό τομέα, σε επίπεδο πραγματικής οικονομίας χαρακτηρίζεται από ύφεση που σημαίνει μείωση εισοδημάτων, κλείσιμο προβληματικών επιχειρήσεων, αύξηση αριθμού ανέργων και ευρύτερη εργασιακή ανασφάλεια. Και δυστυχώς αυτά επιτείνονται από ψευδαισθήσεις καλλιεργημένες από κόμματα, αποκόμματα και δημαγωγούς πολιτικούς και τηλεαστέρες που υποδαυλίζουν εντάσεις και επικίνδυνη αποσταθεροποίηση με προτροπές ακόμη και για ανυπακοή. Στα ανωτέρω προστίθενται η δεινή δημοσιονομική μας κατάσταση και το ασταμάτητα διογκούμενο δημόσιο χρέος που προέκυψε από τη δεκαετία του ΄80, τον καταναλωτισμό με δανεικά, την ελάσσονα προσπάθεια και συνεπώς τη μειωμένη παραγωγικότητα και την ασυγκράτητα κατολισθαίνουσα ανταγωνιστικότητα. Που σημαίνει ότι και αυτά τα ελάχιστα που παράγουμε έχουν υψηλό κόστος και δεν μπορούν πια να εξάγονται αλλά ούτε και να ανταγωνισθούν τα ξένα φθηνότερα προϊόντα στην ελληνική αγορά.

Ούτε λεφτά υπάρχουν εκτός από δανεικά και όσα εισπράττονται απορροφώνται κατά προτεραιότητα και σχεδόν σε ποσοστό πάνω από το 60% για πληρωμή τόκων και χρεολυσίων, πράγμα που συνεπάγεται νέο ακόμη πιο επαχθή δανεισμό που, αν δεν σφίξουμε τις ζώνες, τα χρέη θα μας πνίξουν.

Η διαφθορά που κυριαρχεί στον κομματικοποιημένο, γραφειοκρατικά καταδυναστευτικό δημόσιο τομέα, ξεδιάντροπα απομυζά δημόσιους πόρους και ληστεύει ανήμπορους να αντιδράσουν πολίτες θα πρέπει να θεωρηθεί κορυφαία πρόκληση για την όποια νέα κυβέρνηση. Αλλά για να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο θα πρέπει να υπάρξει εκτός από την απειλή και η αμείλικτη τιμωρία. Και αυτό προϋποθέτει βούληση, αυστηρότερη νομοθεσία και την αντιμετώπιση του άγους της αρνησιδικίας και της σωτήριας για τους ενόχους παραγραφής. Αφού ουδείς τιμωρείται, γιατί να μη συνεχίζονται αδιατάρακτα το οικονομικό έγκλημα και η καταλήστευση ή διασπάθιση του δημόσιου χρήματος;

Περιθώρια συνέχισης της ατιμώρητης ασυδοσίας δεν υπάρχουν πια. Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι έτοιμη να εφαρμόσει σκληρή πολιτική απέναντί μας. Βέβαιη και η αποχή από παραγωγικές επενδύσεις από το ντόπιο και ιδιαίτερα το ξένο κεφάλαιο που μαζικά εγκαταλείπει την Ελλάδα. Επιβάλλεται αφύπνιση, βούληση για αποκατάσταση της νομιμότητας και τη στήριξη της παραγωγικής επιχειρηματικότητας και πάνω από όλα ειλικρίνεια. Ας λεχθεί επιτέλους όλη η αλήθεια ώστε να τη συνειδητοποιήσει η κοινωνία για να συναινέσει στις αναγκαίες διαρθρωτικές τομές που μας συνιστούν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί.

Και μη μας διαφεύγει ότι οι γύρωθεν εχθροί μας καραδοκούν επωφελούμενοι από τις γεωπολιτικές και οικονομικές ανακατατάξεις παγκοσμίως, ενώ εμείς εθελοτυφλούμε ως στρουθοκάμηλοι. Αιγαίο και Κύπρος ιδιαίτερα σκιάζονται από πυκνά σύννεφα. Από αύριο η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να τολμήσει. Αν της το επιτρέψουν οι απεργοί στον ΟΛΠ.

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Ο big brother είναι εδώ




Κ. Σ. Παπανικολάου
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Απογευματινή" - 8/10/2009


Ας προσπεράσουμε για λίγο την επαρχιώτικη ομφαλοσκόπιση της πολιτικής μας σκηνής και ας δούμε τι μας μέλλεται, ως κοινωνία πολιτών, μέσα από τις νέες εκπληκτικές αλλά και φρικιαστικές ανακαλύψεις της επιστήμης, που έρχονται με τόσο ραγδαίους ρυθμούς, ώστε να μην είναι εύκολη η αποκωδικοποίηση της σημασίας τους.

Κατ’ αρχάς, ας θυμηθούμε τους σοφούς προγόνους μας, όπως τον πολύ Ηράκλειτο, που μας προειδοποιούν ότι «πατήρ πάντων πόλεμος».

Στα σύγχρονα δεδομένα, αυτό σημαίνει ότι καμία έρευνα δεν χρηματοδοτείται σοβαρά και επομένως δεν προχωράει εύκολα, αν δεν βοηθάει για νίκες του πρώτου ιδιοκτήτη της, στις σύγχρονες μορφές πολέμου, που ξεπερνούν σε εύρος τις παραδοσιακές.

Λοιπόν, Αμερικανοί ερευνητές βρήκαν τρόπο να αξιοποιήσουν τα ασύρματα (Wi-Fi) ραδιοσήματα για να παίρνουν μια εικόνα για το τι υπάρχει πίσω από ένα στερεό τοίχο.

Προς το παρόν, οι επιστήμονες μπορούν να μαθαίνουν αν υπάρχουν κινήσεις ανθρώπων πίσω από μια κλειστή πόρτα ή ένα τοίχο, αλλά στο σύντομο μέλλον πιστεύουν ότι, βελτιώνοντας την τεχνολογία, θα είναι σε θέση να έχουν πιο καθαρή εικόνα.

Η ανακάλυψη έγινε από ερευνητές του αμερικανικού πανεπιστημίου της Γιούτα, σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ». Η νέα τεχνική μετρά τις ραδιο-παρεμβολές που παρατηρούνται ανάμεσα στους κόμβους του ασύρματου δικτύου.

Αν κάποιος περάσει μέσα από το πεδίο των ραδιοσημάτων, η συσκευή καταγράφει μια μεταβολή στο επίπεδο αντίστασης και στέλνει την πληροφορία σε ένα κομπιούτερ, όπου δημιουργείται μια εικόνα.

Προς το παρόν, η συσκευή μπορεί να «δει» σε απόσταση μέχρι ενός μέτρου πίσω από ένα τοίχο ή μια κλειστή πόρτα και να «πιάσει» μόνο τις κινήσεις ανθρώπων. Δεν μπορεί να δημιουργήσει μια πραγματική εικόνα του τι βρίσκεται πίσω από στερεή επιφάνεια, όμως οι ερευνητές δηλώνουν βέβαιοι ότι θα καταφέρουν να το πετύχουν κι αυτό.

Η νέα τεχνολογία, ασφαλώς θα χρησιμοποιηθεί σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, διευκολύνοντας τον εντοπισμό εγκλωβισμένων θυμάτων.

Όμως κανείς δεν αμφιβάλλει ότι κυρίως θα ήταν χρήσιμη σε αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις, που θέλουν να εισέλθουν ή να παρακολουθούν ένα κλειστό χώρο, και να έχουν πλήρη εικόνα για το πώς κινούνται άνθρωποι μέσα σε ένα δωμάτιο ή ένα κτίριο.

Ο «μεγάλος αδελφός» δεν έρχεται. Είναι εδώ.

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Το πραγματικό στοίχημα





Γιάννης Πρετεντέρης
Δημοσιογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Το Βήμα" - 7/10/2009


Κάθε νέα κυβέρνηση είναι ασφαλώς ένα στοίχημα. Στοίχημα προσώπων και ρόλων. Του οποίου όμως η έκβαση είναι - λίγο-πολύ- αναμενόμενη. Αλλοι θα αποδειχθούν καλοί, άλλοι λιγότερο καλοί και άλλοι θα αλλάξουν στην πρώτη ευκαιρία.

Δεν νομίζω, λοιπόν, ότι αυτό είναι το πραγματικό πολιτικό στοίχημα για τον Γ. Παπανδρέου. Για να το εντοπίσει κάποιος θα πρέπει να ανατρέξει στα αίτια της εκλογικής νίκης του ΠαΣοΚ. Ηταν ασφαλώς η απόλυτη χρεοκοπία της διακυβέρνησης Καραμανλή που έπαιξε τον βασικό ρόλο αλλάκανείς δεν κερδίζει εκλογές από σπόντα. Ταυτοχρόνως με τη χρεοκοπία και σε μια εξαιρετικά επιβαρυμένη κοινωνική συγκυρία, ο Παπανδρέου μπόρεσε το τελευταίο εξάμηνο να παρουσιάσει στον ελληνικό λαό ένα αφήγημα ελπίδας. Είπε, δηλαδή, ότι τα πράγματα πάνε άσχημα αλλά υπάρχει προοπτική κι αν τον προτιμήσουν οι ψηφοφόροι, θα μπορέσει αυτός να τα κάνει καλύτερα. Σε αυτήν ακριβώς τη βάση οι ψηφοφόροι τον εμπιστεύτηκαν την περασμένη Κυριακή και με το παραπάνω.

Το πραγματικό στοίχημα του Παπανδρέου λοιπόν είναι να κρατήσει ζωντανό το αφήγημα που τον έφερε στην εξουσία, να συντηρεί διαρκώς την ελπίδα που δημιούργησε. Η νέα κυβέρνηση, τα πρόσωπα και η δομή της, είναι ασφαλώς ένα πολύ σημαντικό ζήτημα αλλά δεν είναι παρά μέρος αυτής της προσπάθειας- σε μια χώρα (να το υπενθυμίσω για άλλη μια φορά...) όπου οι κυβερνήσεις κρίνονται περισσότερο για το ύφος τους και τις συμπεριφορές τους παρά για την απόδοσή τους.

Σε αυτή την προσπάθεια ο Παπανδρέου έχει ένα μειονέκτημα και ένα πλεονέκτημα.

Το μειονέκτημα είναι η κατάσταση της χώρας. Η οικονομία βρίσκεται σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σημείο και δεν νομίζω ότι μπορεί να κυβερνήσει κανείς σήμερα χωρίς δύσκολες και δυσάρεστες αποφάσεις. Οσο νωρίτερα ληφθούν τόσο γρηγορότερα θα αποδώσουν, άρα τόσο λιγότερο θα κοστίσουν. Το πλεονέκτημα είναι το μέγεθος της χρεοκοπίας του προκατόχου του. Υπό τις παρούσες συνθήκες, κανείς δεν περιμένει από τη νέα κυβέρνησηθαύματα. Απλώς έντιμη προσπάθεια και κοινή λογική.

Πριν από δώδεκα χρόνια, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της μακρόχρονης πρωθυπουργίας του ο Τόνι Μπλερ είχε πει στους υπουργούς του: «Αυτό που θα μας κρίνει δεν είναι αν θα κυβερνήσουμε δεξιά ή αριστερά αλλά αν θα κυβερνήσουμε καλύτερα». Υποθέτω ότι αυτό ακριβώς περιμένουν όλοι οι έλληνες πολίτες και από τη νέα κυβέρνηση Παπανδρέου.






Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Η επαγγελία των «σηκωμένων μανικιών»







Παντελής Μπουκάλας
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Καθημερινή" - 6/10/2009


Ελάβαμε το μήνυμα» έλεγαν όλα τα στελέχη της Ν.Δ. μετά την πικρή γι’ αυτά γεύση των ευρωεκλογών του Ιουνίου. «Τώρα πρέπει ν’ ανεβάσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε σκληρά για να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος», συμπλήρωναν αυτοπαρηγορούμενα. Τo μήνυμα μπορεί να το είχαν λάβει, πάντως δεν είχαν μπει στον κόπο να το αποκωδικοποιήσουν, όχι στα τηλεοπτικά παράθυρα εννοείται, όπου φλυαρούσαν ανέξοδα, αλλά στα όργανα του κόμματός τους: κανένα όργανο δεν συνεκλήθη για να μελετήσει με κάποια σοβαρότητα το ευρωεκλογικό αποτέλεσμα, άλλωστε στα αρχηγικά κόμματα, όπως αυτά που μάθαμε να έχουμε, μοναδικός θεσμός είναι ο αρχηγός. Γι’ αυτό και προχθές το μήνυμα, πολύ πιο πικρό, τους εστάλη με SMS, από τα κινητά των δικαστικών αντιπροσώπων, ώστε να μην υπάρχει κανένα ενδεχόμενο παρερμηνείας: δεκάμισι μονάδες κάτω από το ΠΑΣΟΚ, η εξουσία μια ανάμνηση, όπως και η φημισμένη θαυματουργική ικανότητα του ήδη αυτοαποσυρθέντος ηγέτη...

Οσο για τα μανίκια που θα σήκωναν για να στρωθούν στη δουλειά, ούτε συζήτηση: Καλοκαίρι καιρό, από τον Ιούνιο κι ώς τον βαθύ Σεπτέμβρη, όλοι με κοντομάνικα ή και αμάνικα κυκλοφορούμε, ιδίως το μισό Υπουργικό Συμβούλιο και ουκ ολίγα στελέχη, που απόλαυσαν μακρότατες διακοπές στη Μύκονο και μόνο ο ιδρώτας της ηλιοθεραπείας έτρεχε από το πρόσωπό τους. Οκτώβρης πια κι ακόμα κρατούν το θερινό τους μαύρισμα κάμποσοι από τους περισσότερο φίλεργους της απελθούσας κυβέρνησης. Κι ίσως γι’ αυτό οι πολίτες είπαν να τους μαυρίσουν και διά της ψήφου τους.

Την επαγγελία των «σηκωμένων μανικιών» πάντως την ακούσαμε προεκλογικά και μια και δυο και δέκα φορές και από τον ήδη θριαμβεύσαντα κ. Γ. Παπανδρέου. Μυστηριωδώς πως, εντούτοις, στο τελευταίο προεκλογικό σποτάκι του ΠΑΣΟΚ βλέπαμε τον αρχηγό του (που, κοιτάζοντας κατάματα το μέλλον, έγραφε κι αυτός το συμβόλαιό του με τον λαό, όπως ο κ. Καραμανλής στο δικό του διαφημιστικό φιλμάκι), όχι να σηκώνει τα μανίκια του για να ριχτεί στη δουλειά αλλά να τα κατεβάζει για να φορέσει επιτέλους το περιπόθητο κοστούμι της πρωθυπουργίας, το κοστούμι της εξουσίας.

Αμέσως έπειτα έβγαινε έξω στον κόσμο, στον λαό, για να πει το θεατρικότατο εκείνο «Πάμε!» Προσεχτική μέχρις ειδωλολατρίας η κάμερα, παρακολουθούσε τα πόδια του μέλλοντος πρωθυπουργού και καδράριζε τα παπούτσια του, ολοκαίνουργια βέβαια, πιθανόν για να μην ανεβεί σε κανενός καχύποπτου το νου εκείνη η πατροπαράδοτη ρήση περί των παλαιών υποδημάτων. «Πάμε» λοιπόν. Θεατρικά.

Σαν σε παράσταση, με τους ρόλους δοσμένους από δεκαετίες και το έργο παιγμένο και ξαναπαιγμένο.

Ηδη οι ξένοι ανταποκριτές ρωτούν με ειρωνεία μάλλον παρά με αγωνία αν έχει παιδιά ο κ. Παπανδρέου και ποιο το όνομά τους.

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Μεταξύ Νορβηγίας και Δανίας





Σοφία Βούλτεψη
Δημοσιογράφος
Άρθρο της στην εφημερίδα "Απογευματινή" - 23/9/2009


Κατά καιρούς έχουμε λάβει διάφορες υποσχέσεις σχετικά με το μέλλον μας. Πότε θα γίνουμε Σουηδία, πότε Νορβηγία, τώρα Δανία. Και γιατί όχι, θα αναρωτηθεί κάποιος. Τι μας λείπει; Το μυαλό ή οι ικανότητες; Τίποτε από αυτά. Αυτό που δεν εννοούμε να καταλάβουμε ως λαός και ως πολιτική τάξη είναι πως τίποτε από όσα λέμε, ελπίζουμε και υποσχόμαστε δεν μπορεί να συμβεί αν δεν καταπολεμήσουμε το πελατειακό κράτος, τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά – δεινά που σφιχταγκαλιασμένα οδηγούν συστηματικά τη χώρα στην καταστροφή.

Το παράδειγμα της Νορβηγίας επανήλθε αυτές τις μέρες, αλλά ουδείς του έδωσε σημασία. Στις προ ολίγων ημερών εκλογές επανεξελέγη η Κεντροαριστερά, που είχε βρεθεί στην εξουσία το 2005, μετά από εικοσαετή διακυβέρνηση της χώρας από την Κεντροδεξιά. Και επί Κεντροδεξιάς και επί Κεντροαριστεράς η Νορβηγία ανακηρύσσεται σταθερά κάθε χρόνο ως «η καλύτερη χώρα του κόσμου να ζει κανείς». Εκεί δηλαδή τι συμβαίνει; Δεν συγκρούονται δύο πολιτικές αντιλήψεις, όπως επιμένει ότι συμβαίνει στην Ελλάδα ο κ. Παπανδρέου;

Η αλήθεια είναι ότι οι σκανδιναβικές χώρες προχωρούν ανεξαρτήτως πολιτικών παρατάξεων, διότι οι παρατάξεις τους έχουν χαράξει μια κοινή γραμμή στα μεγάλα θέματα. Στη Νορβηγία υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια ένα «ταμείο αποταμίευσης για τις μελλοντικές γενεές», που, όποιο κόμμα κι αν βρεθεί στην εξουσία το γεμίζει και δεν το αδειάζει. Στη Νορβηγία, τα νοσοκομεία έχουν την ευθύνη των προσλήψεων και των προμηθειών, αρκεί να μη χρεοκοπήσουν. Ελλάδα και Νορβηγία ξεκίνησαν μαζί, το 1990, πρόγραμμα διαχείρισης απορριμμάτων. Το 2004 η Νορβηγία ανακύκλωνε το 50% και η Ελλάδα μόνο το 3%. Σήμερα, η Νορβηγία βρίσκεται στο 90% και εμείς στο 20%.

Οσο για τη Δανία, για την οποία πολύς λόγος γίνεται τελευταία, η ελαστικότητα στην αγορά εργασίας συνδυάστηκε με σοβαρό σύστημα επιδομάτων ανεργίας και επιμόρφωσης των ανέργων. Μετά την απόλυση, οι άνεργοι επιδοτούνται για τέσσερα χρόνια με το 80% του μισθού τους. Στο τέλος της τετραετίας μόνο το 5% παραμένουν άνεργοι.

Σημειώστε ότι οι χώρες αυτές έχουν πετύχει μηδενική διαφθορά και μηδενική γραφειοκρατία.

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Μια ώρα ΠΑΣΟΚ !






Ανδρέας Ρουμελιώτης
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" - 1/10/2009


ΠΕΡΝΑΕΙ τα Τέμπη κατηφορίζοντας ο βιοπαλαιστής μας με το Ζάσταβα και, γκρου γκρου γκρου, σβήνει η μηχανή στο παλιοσαραβαλάκι κι ο άνθρωπός μας μένει στο δρόμο.

Ποια Εξπρές Σέρβις; Ούτε δεκάρα τσακιστή δεν έχει πάνω του για να πάρει κουλούρι· εντελώς στεγνός, μιλάμε!

ΚΑΝΕΙ οτοστόπ κι ευτυχώς, να λέτε, που φιλοτιμείται και σταματάει ένας φορτηγατζής. «Σ' ευχαριστώ, αδελφούλη, τα 'φτυσε η σακαράκα και πρέπει τ' απόγευμα να 'μαι Αθήνα, έχει ένα κονέ ο μπατζανάκης μου μπας και πιάσω δουλειά σε μια βιοτεχνία που φτιάχνει κουβαρίστρες. Είμαι έξι μήνες άνεργος, έχω τέσσερα παιδιά να θρέψω και κοντεύω να τρελαθώ»!

«ΓΙΑ να 'χουμε καλό ρώτημα: τι θα ψηφίσεις του λόγου σου την Κυριακή;». Στο ψητό ο φορτηγατζής μας. «Τι να σου πω, καρντάση; Είμαι αηδιασμένος, αγριεμένος, μ' έχουν πουλήσει όλοι, αλλά την παράταξη δεν μπορώ να την εγκαταλείψω. Θα κάνω αυτό που 'πε ο Ζαγορίτης: εκείνους που την πληγώσανε θα τους μαυρίσω».

«ΤΟΣΟ μαλάκας είσαι;»(!). Αγριεύει ο φορτηγατζής: «Ανεργος με τέσσερα παιδιά και θα ξαναψηφίσεις Νέα Δημοκρατία;(!). Είσαι άξιος της μοίρας σου, καλά να πάθεις! Εξω απ' το φορτηγό μου, ηλίθιε»! Ανοίγει εν κινήσει την πόρτα, του ρίχνει μια σπρωξιά ο άσπλαχνος και τον πετάει τον άνθρωπό μας στον δρόμο.

ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟ θύμα της αρχαιοελληνικής διχόνοιας ο ταλαιπωρημένος βιοπαλαιστής μας, σακατεμένος, ξαναπροσπαθεί να κάνει οτοστόπ. Και ω του θαύματος! Φρενάρει μια ξανθιά, αλφαδιασμένη δίμετρη κουκλάρα την ιλουστρασιόν κάμπριο Τζάγκουάρ της και του λέει τρυφερά: «Τι έπαθες, άνθρωπέ μου; Θες βοήθεια; Μπες μέσα»!

ΕΝΩ έχει μείνει άγαλμα ο δικός μας κιαλάροντας με κλεφτές ματιές τα καλλίγραμμα πόδια της, που δραπετεύουν από το καυτό μίνι και απλώνονται αριστοκρατικά σε φρένο-γκάζι, δέχεται την ίδια επίκαιρη ερώτηση: «Τι θα ψηφίσεις;». «Ε, ε, τι, τι ναα ψηφίσω;; ΠΑ, πΑ, ΠΑΣΟΚ»!

«ΣΥΝΤΡΟΦΕ»! Φρενάρει και τον αγκαλιάζει σφιχτά η ξανθιά θεά. «Κι εγώ ΠΑΣΟΚτζού είμαι, πρόδωσα την μπουρζουαζία, τον πατέρα μου που 'ναι μεγαλοτραπεζίτης, για το καλό του λαού και του τόπου. Με τρελαίνει που πας να δουλέψεις στις κουβαρίστρες, παιδαρά μου, με φτιάχνει, με εξιτάρει»!

ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ απότομα στο κοντινότερο μοτέλ, τον ανεβάζει σπρώχνοντας στο δωμάτιο, του σκίζει το πουκάμισο και τον ρίχνει με λύσσα στο κρεβάτι. «Ταπείνωσέ με, πρασινοφρουρέ μου! Χαστούκισε αυτή την πόρνη τη μοναχοκόρη του μεγαλοτραπεζίτη! Δείξ' της να καταλάβει πόσο ισχυρός είναι ο λαός! Ξεφτίλισε το κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο! Ξέσκισε το τραπεζικό της σύστημα, επαναστάτη μου! Σεισμός - σεισμός - σοσιαλισμός»!

ΤΡΙΖΟΥΝ οι σουμιέδες, ματώνουν οι θάλασσες, αναστενάζει το σύμπαν κι ανασταίνονται οι νεκροί· σου κάνει ένα δώρο μερικές φορές η ζωή που δεν το 'χες ποτέ ονειρευτεί. «Ανοιξε την τσάντα μου, βγάλε αυτό το μαστίγιο με τις επτά ουρές που 'χω μέσα και χτύπα με αλύπητα, δυνατά!», τον προστάζει η ασυγκράτητη ξανθιά.

«ΜΑΑ...». «Τι μου και μα! Χτύπα με σου λέω, μαστίγωσέ με, είναι ο μόνος τρόπος για να 'ρθω σε οργασμό. Λιώσε με! Χωρίς δισταγμό, δίχως έλεος»!

ΤΗ χαζεύει που κοιμάται. Αυτό το καλλίγραμμο, βελούδινο, μαστιγωμένο κορμί που μόλις έχει από την εργατιά λεηλατηθεί. Μπαίνει στο μπάνιο, κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη και μονολογεί: «Τι κορόιδο ήμουνα. Μια ώρα πέρασε από τότε που 'χω γίνει ΠΑΣΟΚ και ήδη γαμάω και δέρνω»!