Πάνος Αμυράς
Διευθυντής του «Ελεύθερου Τύπου»
Άρθρο του στην εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος" - 27/8/2011
Ο χαιρέκακος τρόπος με τον οποίο οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. υποδέχθηκαν το «ναι» της Νέας Δημοκρατίας για την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για την Παιδεία, κατέδειξε πόσο ισχυρό ήταν το μήνυμα που έστειλε με αυτή την πολιτική επιλογή το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πράγματι οι πολίτες δεν αντέχουν συγκρούσεις και κομματικές αντιπαραθέσεις του παρελθόντος, όμως το βασικό κριτήριο για τη χάραξη γραμμής συναίνεσης δεν είναι η επιθυμία της κοινής γνώμης αλλά το περιεχόμενο των πολιτικών.
Οσο σωστό ήταν το «ναι» της Νέας Δημοκρατίας στο ζήτημα της Παιδείας άλλο τόσο ήταν το «όχι» στο θέμα του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Μάλιστα στο πεδίο της οικονομίας η πίεση για τον πρόεδρο της Ν.Δ. κ. Αντώνη Σαμαρά ήταν ασφυκτική, όταν κάθε τόσο η κυβέρνηση θέτει εκβιαστικά διλήμματα τύπου «ή ψηφίζετε ή χρεοκοπούμε». Τελικώς οι κυβερνητικοί βουλευτές και οι «συμμαχικές τους δυνάμεις» ψηφίζουν τα μνημόνια αλλά η χώρα αντί να διασώζεται, βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη δίνη της κρίσης και της ύφεσης.
Η Νέα Δημοκρατία δίνει το πολιτικό της στίγμα με τα «ναι» και τα «όχι». Επρεπε να πει «ναι» στο ζήτημα της Παιδείας; Ασφαλώς, όταν στην πράξη η κυβέρνηση διολίσθησε στις θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την κατάργηση του ασύλου και την εκλογή των πρυτάνεων μέσα από την πανεπιστημιακή κοινότητα και όχι η Ν.Δ. Η υπουργός Παιδείας δέχθηκε την ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας, έστω και στα βασικά της σημεία, επομένως θα ήταν πολιτικά ακατανόητο το ενδεχόμενο καταψήφισης του νομοσχεδίου.
Η συναίνεση έχει αξία όταν το αποτέλεσμά της έχει θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία και την οικονομία. Πώς θα μπορούσε να υπάρξει συμφωνία στην οικονομική πολιτική, όταν ακόμη και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αναγνωρίζει, για παράδειγμα, ότι η αύξηση στον ΦΠΑ για την εστίαση είναι παράλογη αλλά πρέπει να εφαρμοσθεί! Ενώ ο ίδιος ξέρει ότι με τη μετάταξη των προϊόντων και υπηρεσιών της εστίασης από το 13% στο 23% θα υπάρξουν χιλιάδες λουκέτα στην αγορά, μαζικές απολύσεις και τεράστια φοροδιαφυγή, υπογράφει τις αυξήσεις των φόρων.
Ο κ. Βενιζέλος δεν μπορεί να πει «όχι» ακόμη και σε παράλογα πράγματα, γιατί η κυβέρνηση έχει πει στο παρελθόν τόσα πολλά «ναι» στην Τρόικα χωρίς να υψώσει διαπραγματευτικές κόκκινες γραμμές, όπως έκανε η Ιρλανδία διατηρώντας το χαμηλό φορολογικό συντελεστή, ή η Πορτογαλία κρατώντας ανέπαφες τις συντάξεις έως 1.500 ευρώ.
Ο κ. Σαμαράς, έχοντας απορρίψει βασικές παραμέτρους της οικονομικής πολιτικής, όπως είναι η αύξηση των φόρων, αποκτά διαπραγματευτικά ατού στην αναμέτρηση που θα έχει με την Τρόικα. Η δημοσιονομική αποτυχία και η κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας χτίσθηκαν στα εύκολα «ναι» που είπε η κυβέρνηση στις εντολές της Τρόικας. Εάν αντί για την υπερφορολόγηση εισοδημάτων και επιχειρήσεων είχε υιοθετηθεί μία ρεαλιστική πολιτική μείωσης φόρων και εισφορών, με ταυτόχρονη περικοπή δημοσίων δαπανών, η οικονομία δεν θα ήταν βυθισμένη στην ισχυρότερη ύφεση των τελευταίων 50 ετών.
Τώρα, που τα ψέματα τελειώνουν και φαίνεται η πλήρης αποτυχία της πολιτικής του Μνημονίου, η κυβέρνηση αλλά και η Ευρώπη οφείλουν να αναγνωρίσουν τα λάθη τους και να αλλάξουν γραμμή πλεύσης στην οικονομία. Ομως επειδή ο κ. Παπανδρέου έχει πει άφθονα «ναι» χωρίς ο ίδιος να γνωρίζει τι πραγματικά σημαίνουν οι αποφάσεις του, καλό είναι πλέον τη «δουλειά» της επαναδιαπραγμάτευσης να την αφήσει σε αυτούς που είπαν εγκαίρως «όχι» στην καταστροφή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου