Ξέρουμε τι θέλουμε;

Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Έθνος" - 3/6/2011

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η "δράση" κλιμακώνεται. Είχαμε ξεκινήσει με τα χυδαία συνθήματα εναντίον της Βουλής και τις στημένες αποδοκιμασίες και τα γιαουρτώματα υπουργών. Μετά φτάσαμε σε βιαιοπραγίες εναντίον πολιτικών στη διάρκεια απεργιακών εκδηλώσεων και προχθές στη χυδαία επίθεση εναντίον του Κοινοβουλίου. Χθες προστέθηκε και ο λιθοβολισμός βουλευτών στο ρεπερτόριο των δυναμικά κινητοποιούμενων ανά τη χώρα πολιτών. Είναι υπερβολική η εκτίμηση ότι τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμη;

Πρώτα είχαμε τους "αντιφρονούντες". Μετά προέκυψαν οι "διαμαρτυρόμενοι". Ακολούθησαν οι "διαφωνούντες". Τώρα η πρωτοβουλία έχει περάσει στους "αγανακτισμένους". Οι κινητοποιήσεις τους έχουν μια πρωτοφανή για τα τελευταία χρόνια μαζικότητα. Σίγουρα επειδή κινούνται πέρα και έξω από κομματικά πλαίσια. Αλλά ήδη οι πρώτες απόπειρες πλευροκόπησής τους εκδηλώθηκαν. Και μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι θα συνεχιστούν. Και θα ενταθούν. Με συνέπειες και αποτελέσματα που δεν είμαστε σε θέση να προβλέψουμε.

Στην πολιτική εκείνο που τελικά μετράει είναι το αποτέλεσμα. Κι εκείνο που αδυνατώ να διαβλέψω, με όση συμπάθεια κι αν βλέπω αυτόν τον πολιτισμένο, μέχρι στιγμής, και ευρηματικό τρόπο δραστηριοποίησης των "αγανακτισμένων", είναι τι θέλουν ή ελπίζουν να επιτύχουν. Ακούω να ζητούν "να φύγει η κυβέρνηση". Είναι ένα αίτημα που, άσχετα αν συμφωνείς ή όχι, είναι λογικό και μπορεί να επιτευχθεί. Ζητούν ακόμη "να φύγει το μνημόνιο". Κι αυτό είναι θεμιτό να το ζητούν. Αλλά ακούω να ζητούν "να φύγει και το χρέος". Κι εδώ τα πράγματα αλλάζουν. Τα χρέη έχουν την κακή συνήθεια να μην εξαφανίζονται όταν το επιθυμεί ο οφειλέτης, αλλά όταν εξοφλούνται.

Κοντολογίς, πολλά μπορούν να καταφέρουν οι λαϊκές εκδηλώσεις, όποια μορφή κι αν έχουν, αλλά λύση στα προβλήματά μας δεν πρόκειται να δώσουν, για τον πολύ απλό λόγο ότι έτσι που τα καταφέραμε δεν εξαρτάται μόνο από εμάς αν και πώς θα ξεμπλέξουμε από αυτά. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποφασίσουμε αν προτιμάμε να πληρώσουμε ακριβά ή πάρα πολύ ακριβά τα λάθη μας.

Κι αν θα προσπαθήσουμε να τα βγάλουμε πέρα με τη βοήθεια των εταίρων μας ή θα επιλέξουμε να κόψουμε μόνοι μας τον λαιμό μας.