Δήμοι, Περιφέρειες, Κράτος : With or without you

Korinthius Maximus
Περιοδικό MyPress - Τεύχος 22 - Αύγουστος/Σεπτέμβριος 2010

Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει ή αν το έχετε πληροφορηθεί, αλλά από τις 7 Σεπτεμβρίου βρισκόμαστε επισήμως σε προεκλογική περίοδο ! Δεν μπορεί, όσο να’ ναι κάτι θα έχετε καταλάβει, γιατί ακριβώς από την πρώτη ημέρα του Σεπτεμβρίου, με έναν μαγικό τρόπο, οι τηλεοράσεις μας γέμισαν ξαφνικά από πρόσωπα που μας υπόσχονται «ένα καλύτερο αύριο». Αυτό το αύριο, που ως συνήθως γίνεται μεθαύριο και πάει λέγοντας. Αίφνης, λες και πατήθηκε ένα κουμπί, άνοιξε το κουτί που βρίσκεται πάντα πρόχειρο στο πατάρι και ανασύρεται κάθε φορά που μυρίζουν εκλογές. Μέσα από το κουτί βγήκαν, πρόθυμα να μας παρασύρουν στο ρυθμό τους, όλα εκείνα τα χαριτωμένα που θέλουν να μας κάνουν μια ή δύο Κυριακές (ανάλογα με την περίσταση) να πάμε και να ρίξουμε την ψήφο μας, να επιτελέσουμε το δημοκρατικό μας καθήκον !

Είναι τόσο κραυγαλέος ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζονται τα ΜΜΕ τις οποιεσδήποτε εκλογές, που μου φέρνουν στο μυαλό φάμπρικα, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να «φορέσει» τα καλούπια της και να αρχίσει να «φτύνει» μαζικά από τη γραμμή παραγωγής της τα προϊόντα της. Κάθε φορά όλα ίδια, τόσο προβλέψιμα, τόσο όμοια στημένα, τόσο αναμενόμενα. Μου αποδεικνύουν κάθε φορά πόσο πολύ «μπίζνα» είναι η όλη υπόθεση, που μετά από μια προεκλογική εκπομπή, θέλω να πιώ νερό – πολύ νερό – μήπως καταφέρω και μετριάσω αυτή τη γεύση πλαστικού που μου αφήνουν, αυτή την απαίσια αίσθηση που αφήνει το έτοιμο φαγητό από το fast food, όταν ξαναζεσταθεί την επόμενη ημέρα στο φούρνο μικροκυμάτων.

Αν πιάναμε έναν οποιονδήποτε άνθρωπο εκτός Ελλάδος και τον βάζαμε να διαβάζει τις εφημερίδες της χώρας μας τους δυο – τρεις τελευταίους μήνες και ξαφνικά του λέγαμε ότι το πρώτο θέμα της τρέχουσας περιόδου είναι οι εκλογές, το πιο πιθανό είναι ότι θα μας συμβούλευε να επισκεφτούμε – στην καλύτερη περίπτωση – ψυχολόγο, αν ήταν λίγο πιο αυστηρός δεν θα είχε κανέναν ενδοιασμό να μας μιλήσει για ψυχίατρο. Σίγουρα πάντως δεν θα καθόταν να αναζητήσει μαζί μας το ποιον θα ψηφίσουμε. Ίσως και να θεωρούσε ότι αστειευόμαστε ή ότι προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τη δεινή μας κατάσταση.

Πως αλλιώς μπορεί κανείς να αντιδράσει, όταν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα συντελείται η πιο σκληρή και ανάλγητη επιχείρηση οικονομικής λεηλασίας των μικρομεσαίων εισοδηματικά πολιτών και ο αφανισμός μιας ολόκληρης κοινωνικοοικονομικής τάξης από τον χάρτη ; Η Ελλάδα κατάφερε να πετύχει σε καιρό ειρήνης το ακατόρθωτο της οικονομικής θεωρίας. Να παρουσιάζει δηλαδή έκρηξη του πληθωρισμού και συνεχή αύξηση των φορολογικών συντελεστών σε περίοδο μείωσης μισθών και συντάξεων, σε περίοδο ύφεσης. Μιλάμε για παγκόσμιο φαινόμενο, πρωτοεμφανιζόμενο, και διαγαλαξιακή πατέντα με κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα, αν μπορεί να μπει, έστω και έτσι, η λέξη «πνεύμα» σε αυτό τον παραλογισμό χωρίς να διαπράττουμε ύβρη.


Τι να πούμε για να δικαιολογηθούμε ; Ότι μας καταπιέζει ο ζυγός του ΔΝΤ που ευχαρίστως και μετά από δικό μας αγώνα – ως χώρα – τον προσκαλέσαμε να προσγειωθεί στο λαιμό μας ; Ότι είμαστε απλοί πολίτες και δεν έχουμε τη δύναμη να αντισταθούμε ; Ότι στις εθνικές εκλογές ψηφίσαμε προεκλογικό πρόγραμμα και μας προέκυψε «μνημόνιο» ; Ότι δεν μας ρώτησε κανείς αν θέλουμε να μας κόψουν το μισθό και τη σύνταξη ; Ότι όλα αυτά έγιναν στην Ελλάδα χωρίς έστω και την παραμικρή αντίδραση ; Ότι ο επιχειρηματικός κόσμος συστήνει στην κυβέρνηση πιο αυστηρά μέτρα προς τους μικρομεσαίους τη στιγμή που δεν είχε – ούτε αυτή την κρίσιμη ώρα – τη γενναιότητα να συμβάλλει συλλογικά στην προσπάθεια, όπως μη εθελοντικά έκαναν οι μικρομεσαίες τάξεις ;

Κι όμως, σε αυτή την περίοδο έχουμε εκλογές. Εκλογές για Δήμους και Περιφέρειες, εκλογές όπου – με μια μικρή μείωση από πλευράς συμβούλων – οι μισοί Έλληνες θα ψηφίσουν τους άλλους μισούς. Εκλογές που μας λένε ότι σηματοδοτούν την αναδιάρθρωση της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης του Κράτους. Εκλογές τις οποίες κάποιοι αρειμανίως προσπαθούν να τις αποσυνδέσουν από τα κόμματα και τις θέσεις τους, οι ίδιοι «κάποιοι» όμως παλεύουν να πάρουν τη στήριξη των κομμάτων και τα κόμματα από τη δική τους πλευρά ανακοινώνουν πανηγυρικά τις στηρίξεις τους, σε ένα εξωφρενικό γαϊτανάκι αντικρουόμενων πολιτικών λογικών. Τρελοκομείο η Ελλάς …

Όλος αυτός ο ντόρος γίνεται για μια δομή διάρθρωσης που νομοθετήθηκε αγχωμένα και επιπόλαια, με κεντρικό της διαπραγματευόμενο διακύβευμα τη συνέχιση αυτόνομης ύπαρξης ή μη κάποιων δήμων της χώρας. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα. Τίποτα άλλο δεν ακούσαμε περί της περίφημης μεταρρύθμισης με το όνομα «Καλλικράτης». Μας είπαν ότι θα υπάρχουν τόσες περιφέρειες, τόσοι δήμοι, τόσοι σύμβουλοι και οι εκλογές θα γίνουν με βάση μια εγκύκλιο – οδηγία που δημοσιεύτηκε λίγες ημέρες πριν την έναρξη της προεκλογικής περιόδου.

Εν τέλει μας είπαν ότι το μεγάλο πλεονέκτημα της «μεταρρύθμισης» είναι ότι κράτος θα πληρώνει λιγότερους αιρετούς. Δεν λέω, σημαντικό είναι και αυτό, αλλά αυτό δεν είναι μεταρρύθμιση. Λέγεται περικοπή κρατικών δαπανών. Υπό αυτή τη συνθήκη και με αυτό το κεντρικό ζητούμενο (γιατί αυτό ήταν εξαρχής το ζητούμενο) θα πρότεινα μια ακόμα πιο αποτελεσματική λύση. Την κατάργηση της τοπικής αυτοδιοίκησης και τον ορισμό τοπαρχών από την εκάστοτε κυβέρνηση. Εκεί να δείτε πόσο ωραία θα ανταποκρινόμουν στις απαιτήσεις του ΔΝΤ για μείωση κρατικών δαπανών. Υπενθυμίζω ότι το ΔΝΤ υποδεικνύει ότι πρέπει να μειωθούν δαπάνες, χωρίς να υποδεικνύει άμεσα τον τρόπο. Ο τρόπος είναι επιλογή της κυβέρνησης.

Και πάμε τώρα στην ουσία. Βρισκόμαστε λίγες ημέρες πριν τις εκλογές για δήμους και περιφέρειες. Όλοι αυτοί που ζητούν την ψήφο μας δεν γνωρίζουν τις λεπτομέρειες του «Καλλικράτη». Δεν τις ξέρει ούτε η ίδια η κυβέρνηση. Οι αρμοδιότητες γενικώς αποτελούν κάτι το νεφελώδες και το απροσδιόριστο. Που σταματάει ο δήμος και που ξεκινάει η περιφέρεια, σε επίπεδο διοίκησης, είναι άγνωστο και αφήνεται προς επίλυση για το μέλλον. Οι οικονομικοί πόροι που θα υποστηρίξουν τη νέα διάρθρωση δεν έχουν περιγραφεί, δεν καθορίζονται πουθενά και οι οικονομικές πηγές δήμων και περιφερειών αφήνονται σε αφηρημένη βάση η οποία κατά καιρούς έχει ειπωθεί ότι θα περιλαμβάνει ακόμη και ξεχωριστή φορολόγηση των πολιτών από εκείνη του κράτους !

Όσο σοβαρούς και αν θεωρώ αυτούς που συμμετέχουν στις εκλογές αυτές, δεν μπορούν να με πείσουν ότι με αυτά τα δεδομένα και το τόσο μικρό χρονικό διάστημα που είχαν από το νομοσχέδιο του «Καλλικράτη» μέχρι την προεκλογική περίοδο, μπόρεσαν να σχεδιάσουν ένα πλήρες προεκλογικό πρόγραμμα που θα μεταρρυθμίσει το απροσδιόριστο. Γι’ αυτό και δέχομαι εκ των προτέρων να ακούσω αφηρημένους προεκλογικούς λόγους και να διαβάσω ατελή και ατελέσφορα προεκλογικά φυλλάδια. Τα λέω «ατελέσφορα» γιατί το μόνο σίγουρο που ξέρουν οι επικεφαλής των ψηφοδελτίων είναι ότι η κεντρική διοίκηση θα τους ζητήσει αυστηρή και υψηλή περιστολή δαπανών. Διαχειριστές χρεών παλεύουν να εκλεγούν οι άνθρωποι, διαχειριστές πολυκατοικίας. Να μαζεύουν τα λεφτά για το πετρέλαιο και να διαπραγματεύονται το μεροκάματο της καθαρίστριας για τη σκάλα της πολυκατοικίας.

Για να πιάσω και λίγο U2, αυτή η αναδιάρθρωση είναι «with or without us» και επειδή δε μου αρέσει να απέχω, σας λέω να πάτε να ψηφίσετε. Απλά, όποιον συνδυασμό και αν επιλέξετε, «σταυρώστε» εκείνους που δεν τους έχετε ξαναδεί, εκείνους που δεν σας παρακάλεσαν να τους ψηφίσετε. Γιατί μόνο έτσι δεν θα αποδέχεστε την … «μπίζνα».