Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Τα Νέα" - 28/4/2012
Πριν από λίγο καιρό ο κ. Τσίπρας είχε εντυπωσιάσει με τις επιδόσεις του σε ζητήματα «ελληνομετρίας». Ορισμένοι δεν είναι και τόσο Ελληνες είχε πει, κατά τα πρότυπα της Φάρμας των Ζώων του Οργουελ όπου όλα τα ζώα ήσαν ίσα, αλλά ορισμένα ήσαν πιο ίσα από τα άλλα. Αναφερόταν, εννοείται, στις μνημονιακές δυνάμεις που έχουν καταλάβει τον τόπο, τον κυβερνούν και τον εξουσιάζουν. Εντάξει, του ξέφυγε του ανθρώπου, εν τη ρύμη του λόγου του ξέμεινε από στίχους του Σαββόπουλου, δεν θα κολλήσουμε εκεί τώρα.
Ακολούθησαν οι ημέρες του φλερτ με την κ. Παπαρήγα. Με τον αέρα της τρίτης θέσης που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις είχε όλη την άνεση, και την υποχρέωση, να φανεί και γενναιόδωρος και γαλαντόμος. Τι ανθοδέσμες, τι προσκλήσεις σε δείπνο, άντε και για κάνα ποτάκι μετά, η χώρα έχει ανάγκη από τους δυο μας, να κάνουμε ένα μετωπάκι να δεις τι έχει να γίνει. «Να οργανωθούμε παιδιά, να οργανωθούμε», που έλεγε κι εκείνη η ταλαίπωρη στο ανέκδοτο που κανείς δεν δεχόταν να την αναλάβει εν μέσω ομαδικού οργίου.
Η γυναίκα του Καίσαρος όμως δεν αρκεί να είναι πιστή. Πρέπει να φαίνεται κιόλας. Οσο αφροδισιακή κι αν είναι η εξουσία, δεν συγκρίνεται με την κομμουνιστική λίμπιντο. Κι εκείνη, η ανάλγητη έβαλε κάποιον να του εξηγήσει δημοσία πως το ΚΚΕ δεν είναι Αριστερά. Το ΚΚΕ είναι κομμουνιστικό κόμμα, όπως το λέει και το όνομά του εξάλλου.
Ο Τσίπρας όμως είναι άνθρωπος του πάθους και δεν τα παρατάει έτσι. Την είπε «ανιστόρητη», έτσι για να την πειράξει λίγο. Πώς λες «μωρό μου έχεις τα χάλια σου απόψε» και η άλλη καταλαβαίνει ότι εννοείς πως είναι κούκλα; Και της έδωσε και την πρωθυπουργία, αν και πρόσθεσε με νόημα πως ξέρει ότι εκείνη δεν την ενδιαφέρουν οι πρωθυπουργίες, άλλα την ενδιαφέρουν. Εκείνη όμως τίποτε. Ασε που, εν τω μεταξύ, εκεί που περίμενε την Παπαρήγα, στο τηλέφωνο βγαίνει ο Δημαράς. Ελεος πια. «Λυπούμεθα πολύ, αλλά ο πρόεδρος είναι σε σύσκεψη. Αφήστε μας ένα τηλέφωνο να σας πάρουμε εμείς».
Κι ενώ σκεφτόταν πώς θα απαλλαγεί από τον ενοχλητικό και τι θα γίνει επιτέλους με την Παπαρήγα, την επομένη το πρωί μαθαίνει ότι τον Δημαρά τον πήρε ο Καμμένος. Και όχι μόνον αυτό, αλλά ο Καμμένος είπε πως έχει ορισμένες οικονομικές διαφορές με τον κ. Τσίπρα, αλλά αν είναι να κηρύξουν τον πόλεμο στο Μνημόνιο τότε τις ξεχνάει. Και τότε ο πρόεδρος μπήκε σε σκέψεις. «Μήπως το ζητούμενο των ιστορικών στιγμών δεν είναι ιδεολογικό; Μήπως είναι θέμα μεγέθους; Μήπως να αφήσω αυτά περί Αριστεράς, οπότε γλιτώνω και από τον Κουβέλη, και να οργανώσω μια συμμαχία των μικρών εναντίον των μεγάλων;».
Και έτσι είπε πως αν του δώσει πέντε ψήφους ο Καμμένος, αυτός δεν πρόκειται να τις αρνηθεί. Μπορεί να θυμήθηκε και την ελληνομετρία του. Αυτό το λέμε τακτική. Σε αντίθεση με τη στρατηγική που, όπως είπε ο κ. Τσίπρας, είναι η κατάληψη της εξουσίας, ο σχηματισμός κυβέρνησης με τον λαό στους δρόμους και τον έλεγχο τραπεζών, Στρατού και Αστυνομίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου