Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Συνεννόηση και σκληρή δουλειά








Αλέξης Παπαχελάς
Δημοσιογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Καθημερινή" - 13/2/2012


Κάπως έτσι θα τέλειωνε η μεταπολίτευση... Λέγαμε πάντοτε ότι οι μεγάλες διαχωριστικές γραμμές του πολιτικού συστήματος δεν είναι αυτές που χωρίζουν τα κόμματα, αλλά αυτές που χωρίζουν τους εκπροσώπους του λαϊκισμού από εκείνους που θέλουν μια πραγματικά ευρωπαϊκή Ελλάδα. Χθες άρχισε το ξεσκαρτάρισμα, κάτω από αφόρητη πίεση βεβαίως και μέσα σε τραγικές συνθήκες. Τα αστικά κόμματα ευθύνης έχουν τώρα μια σοβαρή ευκαιρία να ανασυσταθούν, χωρίς τα βαρίδια είτε του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού είτε του άκρατου λαϊκισμού. Χρειάσθηκε ασφαλώς μεγάλη γενναιότητα από την πλευρά του κ. Σαμαρά και του κ. Παπανδρέου. Στην περίπτωση του πρώτου, απεδείχθη ότι οι αχρείαστες υπερβολές έχουν κόστος παρά όφελος. Στην περίπτωση του δεύτερου, οφείλει ο ίδιος να σκεφθεί πόσο διαφορετική θα ήταν η πολιτική του πριν και μετά τις εκλογές του 2009 χωρίς το παλιό... καλό ΠΑΣΟΚ.

Πάλι καλά πάντως. Σκεφθείτε πού ήταν η χώρα πριν από λίγους μόνο μήνες και πού βρίσκεται σήμερα. Το μπλοκ της ευθύνης είναι αυτό που πρέπει να είναι αυτές τις ώρες και η Ελλάδα έχει μια ευκαιρία να κερδίσει τη μάχη του ευρώ και της επιβίωσης.

Από την άλλη, οφείλουμε να πούμε ότι είναι η τελευταία ευκαιρία. Ενα σκληρό ευρωπαϊκό κατεστημένο μας περιμένει στη γωνία, να αποδείξει ότι δεν μας αξίζει να καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι μαζί τους. Θα χρειασθεί πολλή δουλειά, ενότητα και εθνική συνεννόηση για να τους διαψεύσουμε. Αυτός ο λαός έχει υποφέρει πολλά εδώ και δύο χρόνια, αλλά πληρώνει τα τέλη, τους φόρους (πλην των μόνιμων φοροφυγάδων), είναι νοικοκύρης και θέλει να ανήκει στη Δύση. Οποτε και να γίνουν οι εκλογές ο δρόμος θα είναι ένας, αυτός της συνεννόησης και της σκληρής δουλειάς.

Οι κίνδυνοι είναι πολλοί. Τους είδαμε χθες στις τηλεοπτικές μας οθόνες, όταν οι δυνάμεις της τυφλής βίας έδειξαν, πάλι, ότι δεν νοιάζονται για το μεροκάματο κανενός, μόνο για το χάος και την καταστροφή. Ο ανηφορικός δρόμος για τις δυνάμεις ευθύνης θα είναι επίπονος και γεμάτος παγίδες. Είναι πολλοί εκείνοι που θα συνεχίσουν να χύνουν δηλητήριο, μισαλλοδοξία και φανατισμό στις φλέβες και τα μυαλά του Ελληνα. Ομως φάνηκε χθες ότι η πατρίδα μας έχει ισχυρότατα ένστικτα αυτοσυντήρησης και ωριμότητας, έστω και στο παρά πέντε. Αν ο κ. Σαμαράς βαδίσει με σταθερότητα στον δρόμο που επέλεξε χθες, αν το ΠΑΣΟΚ αποτινάξει το αμαρτωλό του παρελθόν, αν ένα κομμάτι της Αριστεράς προτείνει αντί να καθυβρίζει τους πάντες, υπάρχει ελπίδα. Αν όχι, αν το πολιτικό σύστημα δεν αλλάξει και δεν σοβαρευτεί, οι χθεσινές καταστροφικές σκηνές θα αφορούν και το μέλλον. Και το χειρότερο; Θα επιβεβαιωθούν εκείνοι στην Ευρώπη που θέλουν να μας πείσουν ότι απλώς «δεν μπορούμε».

Οχι, λοιπόν, μπορούμε όταν είμαστε ενωμένοι και όταν σοβαρευόμαστε, αγνοώντας τις υπερβολές και τις ακρότητες.





Δεν υπάρχουν σχόλια: