Αρκεί να μην... «περισσεύουμε»

Παναγιώτης Παναγιώτου
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Έθνος" - 13/10/2011


Αναγνωρίζεται πια σχεδόν απ' όλους ότι το πρόβλημα της Ευρωζώνης δεν είναι κατά βάση ελληνικό, αλλά συστημικό. Τελευταία το "εκστόμισε" και ο Τρισέ. Το είπαν αρκετές φορές και σε όλους τους τόνους ο Ομπάμα και ο Γκάιτνερ. Χθες ο Πούτιν. Το λένε καιρό οι Κινέζοι. Και κατά διαστήματα, άλλοτε καθαρά και άλλοτε έμμεσα, από τον Ολι Ρεν και τον Γιούνκερ μέχρι τον Μπαρόζο. Οσο για τους ειδικούς, τους αναλυτές και τις έγκυρες γραφίδες των ξένων ΜΜΕ, το επαναλαμβάνουν μονότονα, εδώ και πολύ καιρό...

Εκτός κι αν ακόμα πιστεύει κανείς ότι η "άτακτη Ελλάδα" που εκπροσωπεί το 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ... παρέσυρε στη δίνη του κυκλώνα μια ολόκληρη... "υγιή Ευρωζώνη"! "Ζημιά" σημαντική κάναμε και εμείς, πολύ περισσότερο σ' ένα "σύστημα" που είχε πολλούς "κρυμμένους σκελετούς". Δεν υπάρχει αμφιβολία... Οπως επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αρχική "τιμωρητική" και "κοντόφθαλμη" στάση των ηγετικών κύκλων της Ευρώπης, και δη της Γερμανίας, απέναντι στην Ελλάδα, προκάλεσε τελικά μεγαλύτερη ζημιά στο "συστημικό πρόβλημα" της Ευρωζώνης, παρότι το ίδιο το πρόβλημα της Ελλάδας...

Φαίνεται αυτό τώρα καθαρά, καθώς μπαίνουν στον "χορό της κρίσης" και η Ιταλία (τρίτη οικονομία της Ευρωζώνης!) και η Ισπανία. Πολλά θα είχαν αποφευχθεί εάν η αρχική αντίδραση ήταν διαφορετική. Το συστημικό πρόβλημα της Ευρωζώνης, με τρεις λέξεις, είναι θεσμικό, τραπεζικό και "μεταφοράς πόρων", από τις πλεονασματικές στις ελλειμματικές χώρες. Δεν πληρώνουμε μόνο την εγκληματική οικονομική επιπολαιότητα ορισμένων εθνικών κρατών (Ελλάδα, κ.λπ.) και την εξαρχής "ελλειμματική αρχιτεκτονική" του ευρώ. Πληρώνουμε σήμερα σωρευτικά και τον επιφανειακό και επιπόλαιο τρόπο αντιμετώπισης της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008. Χορτάσαμε από "μεταρρυθμιστικά λόγια", "ελεγκτικούς όρκους" κ.λπ. ως προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Τι έγινε; Τίποτα... Ποιος είναι ο "μεγάλος ασθενής" αυτή τη στιγμή, που κινητοποιεί τις ηγετικές δυνάμεις της Ευρώπης και της Αμερικής; Η... Ελλάδα ή οι "σκελετοί" του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και οι "καρχαρίες" των αγορών, που όχι μόνο αφέθηκαν ελεύθεροι, αλλά επιπλέον τους προσφέρθηκε και το... αίμα των δημόσιων χρεών;

Η αντιμετώπιση του συστημικού προβλήματος που ξεπερνάει κατά πολύ την Ελλάδα θέλει αλλαγές δομής στην περιοχή του ευρώ και "χρήματα", δηλαδή μεταφορές πόρων, εδώ και τώρα. Από 1 έως 2 τρισ... Αυτό είναι το πρόβλημα. Ποιος θα πληρώσει; Και ποια θα είναι η κατανομή; Πρόβλημα καθόλου κοινωνικά και πολιτικά... ουδέτερο. Ο κίνδυνος για την Ελλάδα βρίσκεται στο ενδεχόμενο, από τη φύση του "τελικού διακανονισμού", να προκύπτει ότι "περισσεύει"...