Αντώνης Καρακούσης
Αρθρογράφος
Η αποχή, η διαφορά μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, το άθροισμά τους και οι ανακατανομές μεταξύ των μικρότερων σχηματισμών, γράφαμε πριν από τις ευρωεκλογές, θα αποτελέσουν τις κρισιμότερες παραμέτρους της αναμέτρησης. Και όντως τα παραπάνω κρίσιμα μεγέθη αποτελούν τη βάση των μετεκλογικών διεργασιών.
Ειδικώς η αποχή απεδείχθη καθοριστικό μέγεθος. Η εκτίναξή της σε πρωτοφανή επίπεδα, στο 47,3%, όρισε σε μεγάλο βαθμό το εκλογικό αποτέλεσμα, επιβεβαίωσε την κρίση του πολιτικού συστήματος, την αμφισβήτηση της μεγάλης πλειοψηφίας των εκπροσωπούμενων στο Κοινοβούλιο κομμάτων και απέδωσε την εξελισσόμενη εδώ και χρόνια κοινωνική μεταβολή.
Η ελληνική κοινωνία κυριαρχείται πλέον από σύνδρομα ιδιώτευσης και ατομικότητας, ορίζεται περισσότερο από τις επιθυμίες της και λιγότερο από συλλογικές επιδιώξεις και αγωνίες.
Αυτή η διαρκής, στις προηγούμενες δύο δεκαετίες, μετάπτωση από το δημόσιο και συλλογικό στο ιδιωτικό και το ατομικό κατέστησε τα πρόσωπα πιο ανεξάρτητα και ίσως πιο φοβικά και γι΄ αυτό πιο ευαίσθητα σε θέματα ασφάλειας, τάξης και μετανάστευσης.
Αυτές οι διεργασίες ερμηνεύουν ως έναν βαθμό την εκτίναξη της αποχής και εξηγούν τόσο την εμφανή συντηρητικοποίηση της κοινωνίας όσο και την ενίσχυση του κόμματος του κ. Καρατζαφέρη, το οποίο σταθερά τα τελευταία χρόνια χειρίζεται τον φόβο και την ανασφάλεια των πολιτών.
Ισως σ΄ αυτήν ακριβώς τη βάση να δούμε προσεχώς κινήσεις πολιτικής ή ιδεολογικής ενοποίησης του χώρου της Κεντροδεξιάς με σκοπό είτε να συνενωθούν οι δυνάμεις έναντι του επερχόμενου ΠαΣοΚ είτε προκειμένου να αναιρεθεί από τον κ. Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία το πλεονέκτημα του ΛΑΟΣ. Οι παραπάνω περιγραφόμενες κοινωνικές διεργασίες εξηγούν επίσης τόσο την ήττα της Αριστεράς όσο και την αδυναμία του ΠαΣοΚ να καθαρίσει μονομιάς το πολιτικό παιγνίδι.
Η μεν Αριστερά δεν αποδέχθηκε τη μετάπτωση της ελληνικής κοινωνίας προς την ιδιώτευση, ούτε κατανόησε την κυριαρχία των επιθυμιών στη ζωή των ανθρώπων. Ετσι ο λόγος και η δράση της δεν ανανεώθηκαν, με αποτέλεσμα η επιρροή της να υποχωρήσει. Και θα συνεχίσει να υποχωρεί όσο δεν κατανοεί τα θέλω και τις αγωνίες των πολιτών.
Το δε ΠαΣοΚ, παρ΄ ότι πιο ευέλικτο και κινητικό, δεν καταφέρνει να προσαρμοσθεί στον βαθμό που χρειάζεται. Το μήνυμά του είναι ισχυρότερο από πριν, αλλά μη ικανό ακόμη να πείσει την κοινωνία ότι προσφέρει την εναλλακτική λύση. Θέλει ακόμη δρόμο να διανύσει και προσπάθεια να καταβάλει ώστε να δημιουργήσει βεβαιότητα και ασφάλεια στο μέγα πλήθος. Αλλιώς τίποτε δεν εγγυάται το αποτέλεσμα των επερχόμενων εθνικών εκλογών.
Η εποχή είναι σύνθετη.
Αρθρογράφος
Η αποχή, η διαφορά μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, το άθροισμά τους και οι ανακατανομές μεταξύ των μικρότερων σχηματισμών, γράφαμε πριν από τις ευρωεκλογές, θα αποτελέσουν τις κρισιμότερες παραμέτρους της αναμέτρησης. Και όντως τα παραπάνω κρίσιμα μεγέθη αποτελούν τη βάση των μετεκλογικών διεργασιών.
Ειδικώς η αποχή απεδείχθη καθοριστικό μέγεθος. Η εκτίναξή της σε πρωτοφανή επίπεδα, στο 47,3%, όρισε σε μεγάλο βαθμό το εκλογικό αποτέλεσμα, επιβεβαίωσε την κρίση του πολιτικού συστήματος, την αμφισβήτηση της μεγάλης πλειοψηφίας των εκπροσωπούμενων στο Κοινοβούλιο κομμάτων και απέδωσε την εξελισσόμενη εδώ και χρόνια κοινωνική μεταβολή.
Η ελληνική κοινωνία κυριαρχείται πλέον από σύνδρομα ιδιώτευσης και ατομικότητας, ορίζεται περισσότερο από τις επιθυμίες της και λιγότερο από συλλογικές επιδιώξεις και αγωνίες.
Αυτή η διαρκής, στις προηγούμενες δύο δεκαετίες, μετάπτωση από το δημόσιο και συλλογικό στο ιδιωτικό και το ατομικό κατέστησε τα πρόσωπα πιο ανεξάρτητα και ίσως πιο φοβικά και γι΄ αυτό πιο ευαίσθητα σε θέματα ασφάλειας, τάξης και μετανάστευσης.
Αυτές οι διεργασίες ερμηνεύουν ως έναν βαθμό την εκτίναξη της αποχής και εξηγούν τόσο την εμφανή συντηρητικοποίηση της κοινωνίας όσο και την ενίσχυση του κόμματος του κ. Καρατζαφέρη, το οποίο σταθερά τα τελευταία χρόνια χειρίζεται τον φόβο και την ανασφάλεια των πολιτών.
Ισως σ΄ αυτήν ακριβώς τη βάση να δούμε προσεχώς κινήσεις πολιτικής ή ιδεολογικής ενοποίησης του χώρου της Κεντροδεξιάς με σκοπό είτε να συνενωθούν οι δυνάμεις έναντι του επερχόμενου ΠαΣοΚ είτε προκειμένου να αναιρεθεί από τον κ. Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία το πλεονέκτημα του ΛΑΟΣ. Οι παραπάνω περιγραφόμενες κοινωνικές διεργασίες εξηγούν επίσης τόσο την ήττα της Αριστεράς όσο και την αδυναμία του ΠαΣοΚ να καθαρίσει μονομιάς το πολιτικό παιγνίδι.
Η μεν Αριστερά δεν αποδέχθηκε τη μετάπτωση της ελληνικής κοινωνίας προς την ιδιώτευση, ούτε κατανόησε την κυριαρχία των επιθυμιών στη ζωή των ανθρώπων. Ετσι ο λόγος και η δράση της δεν ανανεώθηκαν, με αποτέλεσμα η επιρροή της να υποχωρήσει. Και θα συνεχίσει να υποχωρεί όσο δεν κατανοεί τα θέλω και τις αγωνίες των πολιτών.
Το δε ΠαΣοΚ, παρ΄ ότι πιο ευέλικτο και κινητικό, δεν καταφέρνει να προσαρμοσθεί στον βαθμό που χρειάζεται. Το μήνυμά του είναι ισχυρότερο από πριν, αλλά μη ικανό ακόμη να πείσει την κοινωνία ότι προσφέρει την εναλλακτική λύση. Θέλει ακόμη δρόμο να διανύσει και προσπάθεια να καταβάλει ώστε να δημιουργήσει βεβαιότητα και ασφάλεια στο μέγα πλήθος. Αλλιώς τίποτε δεν εγγυάται το αποτέλεσμα των επερχόμενων εθνικών εκλογών.
Η εποχή είναι σύνθετη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου