Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Ψηφίζοντας το μη χείρον



Μπάμπης Παπαδημητρίου
Δημοσιογράφος
Άρθρο του στην "Καθημερινή" - 12/6/2012



Δεν είναι σωστό να καταδικάζεις κάποιον επειδή είναι πολιτικός. Δεν είναι σωστό να καταδικάζεις μιαν άποψη πριν την ακούσεις. Δεν είναι ωραίο να απορρίπτεις τις ιδέες που έχουν οι άνθρωποι για να κάνουν κάτι καλύτερο. Oλα αυτά, όμως, για να ισχύσουν στην πραγματική ζωή πρέπει να οδεύουν σε λύσεις πρακτικές και πραγματοποιήσιμες.

Αν εξαιρέσει κανείς τους διανοουμένους (καθηγητές, δασκάλους, ιερείς και μερικούς δημοσιογράφους), οι μόνοι που συστηματικά επιδιώκουν να επικοινωνήσουν μαζί σας μέσα από τον μαγικό κόσμο των «ιδεών» είναι οι πολιτικοί. Αυτή είναι η δουλειά τους. Πρέπει να σας πείσουν πως αυτό που εκείνοι έχουν κατά νου είναι καλύτερο από το άλλο που έχει ο έτερος πολιτικός σκοπό να επιδιώξει. Ζητούν δικαιοδοσία επί της χώρας για να μας προσφέρουν όσα χρειαζόμαστε, για να διώξουν τα τέρατα, για να βρουν τα χρήματα που μας λείπουν.

Ο καθημερινός άνθρωπος, με όλες τις έγνοιες και τα βάσανα που έχει, περιμένει από τον πολιτικό να του προσφέρει ιδέες, για να διαλέξει την καλύτερη. Αυτή είναι η δουλειά τους. Διακινούν ιδέες, προτάσεις, επιλογές και εμείς υιοθετούμε τις καλύτερες.

Μπορεί όλες οι ιδέες να είναι σεβαστές, ακόμη και οι πλέον επικίνδυνες ή παράλογες ή εξτρεμιστικές. Οταν όμως πρόκειται για την ανθρώπινη υπόσταση και για την προστασία των κοινωνιών μέσα στις οποίες και μόνον μπορούμε να υπάρξουμε χρειαζόμαστε καλούς και συνετούς πολιτικούς, ώστε να επιλέξουν προς συζήτηση μόνον τις ιδέες εκείνες που απαιτούν οι περιστάσεις.

Εμπειρος συμπολίτης μου είπε το εξής: «Οταν μου παρουσιάζουν τους στόχους τους συμφωνώ κατά 80%. Οταν όμως μου δείχνουν τα μέσα για την υλοποίηση των στόχων το ξανασκέφτομαι». Συμφώνησα απολύτως μαζί του και σας το μεταφέρω.

Επομένως, δουλειά του πολιτικού δεν είναι μόνον να επιλέξει τις σωστές ιδέες. Πρέπει να προτείνει και τα κατάλληλα μέσα. Αυτή η διαλεκτική σχέση υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα μεταξύ των εκλογών και του Μνημονίου. Στις εκλογές, οι βασικοί διεκδικητές κατεβαίνουν με «ωραίες ιδέες» για μια χώρα στην οποία όλα θα δουλεύουν... ρολόι και οι άνθρωποι θα μοιράζονται την ευτυχία.

Απέναντι στο «όνειρο» βλέπουν μόνον το τέρας του Μνημονίου. Απειλούν και καταδικάζουν, αλλά δεν αντιτάσσουν μετρημένες προτάσεις. Απειλούν ότι θα κατατροπώσουν τους γίγαντες που κατέλαβαν τη χώρα, αλλά φοβούνται αν εκείνοι μας αφήσουν μόνους μας. Κάνουν ό,τι και ο ιππότης του Θερβάντες όταν τα έβαλε με τους ανεμόμυλους - γίγαντες, ενώ έπρεπε να βρει χρήματα για τη Δουλτσινέα του. Πολιτικοί που συμπεριφέρονται ως ανειδίκευτοι επαγγελματίες ή απαίδευτοι ιδεολόγοι της καταστροφής. Εξ ου και η επιλογή του μη χείρονος!

Δεν υπάρχουν σχόλια: