Λάθος το... «κουτσούρεμα»

Παναγιώτης Παναγιώτου
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Έθνος" - 23/12/2011

Η κυβέρνηση Παπαδήμου, παρά τη στήριξη των τριών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ), δεν είναι όντως κυβέρνηση προγραμματικής συνεργασίας. Είχε εξαρχής μεταβατικό χαρακτήρα και βασική δέσμευση να ψηφίσει τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου, οι οποίες περιλαμβάνουν τη νέα δανειακή συμφωνία με τις σχετικές δεσμεύσεις και το PSI, δηλαδή την ανταλλαγή ομολόγων. Χρόνο δε διάρκειας, προφανώς όσον απαιτείται για να γίνουν αυτά. Η 19η Φεβρουαρίου υπήρξε μια ενδεικτική ημερομηνία εκλογών. Επίσης, μέρος της συμφωνίας μεταξύ των κομμάτων ήταν και η υλοποίηση των ήδη υφιστάμενων δεσμεύσεων και των «επικαιροποιήσεών τους», από τις οποίες εξαρτήθηκε και η καταβολή της 6ης δόσης.

Μπορεί, πέρα από τα πλεονεκτήματά της, η νέα κυβέρνηση να έχει και αρκετά μειονεκτήματα. Οπως «ασάφειες», που τα κόμματα ερμηνεύουν κατά το δοκούν, ή «εύρος και ποιότητα» σύνθεσης, που δημιουργεί προβλήματα.

Το κυριότερο όμως μειονέκτημά της είναι ότι έπειτα από λίγους μήνες θα οδηγηθούμε σε εκλογές. Και αυτό οδηγεί τα κόμματα να βλέπουν τις «ανάγκες τις χώρας» μέσα και από τους εκλογικούς σχεδιασμούς τους. Εως έναν βαθμό, είναι λογικό, αρκεί να μην ξεπερνάει το «θεμιτό όριο» που προσδιορίζεται από την εξαιρετικά επισφαλή θέση της χώρας.

Το τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι περίπου αυτονόητο. Πρώτον, να αντιμετωπίσει τις αποκλίσεις του 2011, γιατί διαφορετικά η τρόικα θα αρνηθεί να πάμε στο επόμενο βήμα. Δεύτερον, να συγκεκριμενοποιήσει το «νέο πρόγραμμα». Και τρίτον, να ολοκληρώσει το PSI. Χωρίς αυτά, η δανειακή σύμβαση των 130 δισ. δεν υπάρχει.

Ολα αυτά όμως μαζί -ενιαία και αδιαίρετα- συνιστούν τον «κύριο κορμό» των δεσμεύσεων της χώρας μέχρι το 2014 και η διαπραγμάτευσή τους -καλώς ή κακώς- γίνεται τώρα! Μετά, τα περιθώρια... επαναδιαπραγμάτευσης θα είναι εξαιρετικά περιορισμένα και θα αφορούν μόνο «μέσα εφαρμογής». Εκτός κι αν έρθουν τα πάνω-κάτω στην Ευρώπη...

Κατά συνέπεια, τώρα τα κόμματα που συμπράττουν στη νέα κυβέρνηση, μαζί με τον κ. Παπαδήμο, οφείλουν να συμμετέχουν ενεργά στη διαπραγμάτευση. Ο,τι ιδέες και προτάσεις έχουν τώρα, πρέπει να κατατεθούν. Μετά τις εκλογές θα 'ναι, φοβούμαι, αργά... Και ίσως να μην έχουν και νόημα! Αντιλαμβάνομαι τη στάση όσων αρνούνται (Αριστερά και άλλοι) ριζικά τη λογική αυτή. Οχι όμως και το πώς αντιμετωπίζονται οι πολιτικές συνέπειες της στάσης τους...

Ομως, τα τρία κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση δεν έχουν (υποτίθεται...) αυτήν τη λογική και άρα δεν μπορούν να αγνοούν την πραγματικότητα και τους σημερινούς ευρωπαϊκούς συσχετισμούς. Αυτό, σε τελευταία ανάλυση, σημαίνει κοινή στάση διαπραγμάτευσης τώρα, για όσο χρόνο -μέχρι τον Μάρτιο περίπου- χρειάζονται να γίνουν αυτά που έχουν συμφωνήσει να γίνουν και μετά εκλογές.

Ολο αυτό το «πακέτο», στην ουσιαστική του βάση, προσδιορίζει και το «εύρος των αρμοδιοτήτων» της μεταβατικής κυβέρνησης, που είτε το 'θελαν είτε όχι τα συμπράττοντα κόμματα, είναι εξαιρετικά κρίσιμο, σημαντικό και δεν «κουτσουρεύεται». Το «μπλοκάρισμα» της εισήγησης για τις επικουρικές συντάξεις ήταν ευκαιρία να ξεκαθαριστούν τα πράγματα. Αντιλαμβανόμεθα ότι η τακτική της αυτοδυναμίας που ακολουθεί η ΝΔ δεν είναι «συμβατή» με τον ρόλο της κυβέρνησης Παπαδήμου που περιγράψαμε πιο πάνω. Αυτή όμως είναι η συγκυρία και η ανάγκη της χώρας. Κάθε άλλη συμπεριφορά, αντικειμενικά, «λύνει τα χέρια» εκείνων που αντιμετωπίζουν τη χώρα μας σαν «ειδική περίπτωση» και ενισχύει τα σενάρια αποχώρησής της από το ευρώ... Οφείλουν οι αρχηγοί των κομμάτων να τα συνυπολογίσουν όλα!