Παντελής Καψής
Δημοσιογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Το Βήμα" - 5/9/2010
ΕΙΝΑΙ καλύτερα να βάζουμε τους εργάτες να ανοίγουν τρύπες και μετά να τις κλείνουν παρά να τους αφήνουμε άνεργους. Δυστυχώς, ο αφορισμός του Κέινς δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα σήμερα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα για να τους πληρώσουμε- και τα δανεικά μάς τελείωσαν.
Η λογική της πρότασης ωστόσο είναι απόλυτα ισχυρή: το κρίσιμο στοιχείο για να κινηθεί μια οικονομία δεν είναι η προσφορά αλλά η ζήτηση. Αν τα νοικοκυριά δεν έχουν να πληρώσουν, τότε το παραγωγικό δυναμικό της χώρας είναι καταδικασμένο να παραμένει ανενεργό.
ΨΙΛΑ γράμματα; Καθόλου. Γιατί τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει μια καμπάνια από τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των εργοδοτών, σύμφωνα με την οποία η μείωση των φόρων στις επιχειρήσεις αποτελεί τον μοναδικό δρόμο για να βγει η οικονομία από την ύφεση.
ΜΑΚΑΡΙ να ήταν έτσι. Δυστυχώς, μια ματιά στους αριθμούς μπορεί να μας πείσει για το αντίθετο: για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια η ελληνική βιομηχανία παρουσιάζει ζημιές αντί για κέρδη. Για τις περισσότερες επιχειρήσεις δηλαδή η μείωση του φόρου είναι δώρον άδωρον. Αλλα είναι τα προβλήματά τους.
ΑΥΤΟ φυσικά καθόλου δεν σημαίνει ότι το ύψος των φόρων δεν έχει σημασία. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης η προσέλκυση κεφαλαίων για επενδύσεις- και η Ελλάδα έχει ανάγκη να προσελκύσει επενδύσεις- συναρτάται και με τους φόρους στα κέρδη. Οταν η Κύπρος τα φορολογεί με 10% και η Ελλάδα μπορεί να φτάσει και το 40%, είναι φυσικό ο ξένος επενδυτής να μας προσπεράσει.
ΤΟΣΑ χρόνια ωστόσο που είχαμε χαμηλότερους φόρους όχι μόνο δεν φέρναμε ξένες επενδύσεις αλλά αντιθέτως τις διώχναμε- στην κυριολεξία. Γιατί βέβαια άλλοι παράγοντες- η γραφειοκρατία, η διαφθορά, η αλλοπρόσαλλη διοίκηση αλλά και ο πόλεμος από λογής λογής συμφέροντα και ομάδες- είναι πολύ πιο σημαντικοί από τους φόρους. ΜΕ δυο λόγια, οι ξένοι δεν έρχονται στην Ελλάδα γιατί φοβούνται ότι θα μπλέξουν και στο τέλος θα χάσουν και τα χρήματά τους. Αν αυτό δεν αλλάξει, τότε θα είμαστε καταδικασμένοι να παραμείνουμε ουραγοί στις ξένες επενδύσεις.
ΣΗΜΕΡΑ βέβαια η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα υιοθετήσει τις διαδικασίες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 για τη γρήγορη προώθηση μεγάλων επενδύσεων. Στο πλαίσιο μιας τέτοιας πολιτικής είναι ασφαλώς σκόπιμο και αναγκαίο να υπάρξουν και φορολογικά κίνητρα.
ΚΙΝΗΤΡΑ για επενδύσεις όμως και όχι απλά για την ανακατανομή των βαρών εις βάρος των μισθωτών. Ανακατανομή που τελικώς θα μας βυθίσει ακόμη πιο πολύ στην ύφεση.
Η λογική της πρότασης ωστόσο είναι απόλυτα ισχυρή: το κρίσιμο στοιχείο για να κινηθεί μια οικονομία δεν είναι η προσφορά αλλά η ζήτηση. Αν τα νοικοκυριά δεν έχουν να πληρώσουν, τότε το παραγωγικό δυναμικό της χώρας είναι καταδικασμένο να παραμένει ανενεργό.
ΨΙΛΑ γράμματα; Καθόλου. Γιατί τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει μια καμπάνια από τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των εργοδοτών, σύμφωνα με την οποία η μείωση των φόρων στις επιχειρήσεις αποτελεί τον μοναδικό δρόμο για να βγει η οικονομία από την ύφεση.
ΜΑΚΑΡΙ να ήταν έτσι. Δυστυχώς, μια ματιά στους αριθμούς μπορεί να μας πείσει για το αντίθετο: για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια η ελληνική βιομηχανία παρουσιάζει ζημιές αντί για κέρδη. Για τις περισσότερες επιχειρήσεις δηλαδή η μείωση του φόρου είναι δώρον άδωρον. Αλλα είναι τα προβλήματά τους.
ΑΥΤΟ φυσικά καθόλου δεν σημαίνει ότι το ύψος των φόρων δεν έχει σημασία. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης η προσέλκυση κεφαλαίων για επενδύσεις- και η Ελλάδα έχει ανάγκη να προσελκύσει επενδύσεις- συναρτάται και με τους φόρους στα κέρδη. Οταν η Κύπρος τα φορολογεί με 10% και η Ελλάδα μπορεί να φτάσει και το 40%, είναι φυσικό ο ξένος επενδυτής να μας προσπεράσει.
ΤΟΣΑ χρόνια ωστόσο που είχαμε χαμηλότερους φόρους όχι μόνο δεν φέρναμε ξένες επενδύσεις αλλά αντιθέτως τις διώχναμε- στην κυριολεξία. Γιατί βέβαια άλλοι παράγοντες- η γραφειοκρατία, η διαφθορά, η αλλοπρόσαλλη διοίκηση αλλά και ο πόλεμος από λογής λογής συμφέροντα και ομάδες- είναι πολύ πιο σημαντικοί από τους φόρους. ΜΕ δυο λόγια, οι ξένοι δεν έρχονται στην Ελλάδα γιατί φοβούνται ότι θα μπλέξουν και στο τέλος θα χάσουν και τα χρήματά τους. Αν αυτό δεν αλλάξει, τότε θα είμαστε καταδικασμένοι να παραμείνουμε ουραγοί στις ξένες επενδύσεις.
ΣΗΜΕΡΑ βέβαια η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα υιοθετήσει τις διαδικασίες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 για τη γρήγορη προώθηση μεγάλων επενδύσεων. Στο πλαίσιο μιας τέτοιας πολιτικής είναι ασφαλώς σκόπιμο και αναγκαίο να υπάρξουν και φορολογικά κίνητρα.
ΚΙΝΗΤΡΑ για επενδύσεις όμως και όχι απλά για την ανακατανομή των βαρών εις βάρος των μισθωτών. Ανακατανομή που τελικώς θα μας βυθίσει ακόμη πιο πολύ στην ύφεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου