Ας αναλάβει η Τρόικα τις δικές της ευθύνες

Άννα Παναγιωταρέα
Δημοσιογράφος
Άρθρο της στην εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος" - 21/9/2012

 Η Τρόικα δεν δέχεται ότι η κυβέρνηση μπορεί να εξοικονομήσει δυόμισι ακόμη δισεκατομμύρια για να κλείσει το «πακέτο». Δεν δέχεται ότι θα εισρεύσουν στα ταμεία -για πρώτη φορά- έσοδα από τη φοροδιαφυγή. Δεν δέχεται ότι μειώνονται οι δαπάνες, όπως τις παρουσίασε το υπουργείο Υγείας. Δεν δέχεται ότι το υπουργείο Εθνικής Αμυνας έχει δυνατότητα να περικόψει έτι μάλλον τον ήδη κουτσουρεμένο προϋπολογισμό του. Δεν δέχεται καν να συζητήσει ισοδύναμα μέτρα, απορρίπτοντάς τα apriori ως μη εφικτά. Πώς μεταφράζεται στα καθ’ ημάς, πρακτικά, η άρνησή της;

Αν περικοπούν και άλλο τα κονδύλια για την Υγεία, στο τέλος δεν θα μιλάμε για δημόσια υγεία. Θα έχει καταρρεύσει ολοσχερώς το σύστημα. Θα έχουν διαλυθεί οι υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης και θα υπάρχει άμεσος κίνδυνος για τη ζωή Πολιτών. Αν περικοπούν και άλλο οι δαπάνες του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, οι καλοί γείτονές μας θα φέρουν να ελλιμενίσουν τις τορπιλακάτους και τα θωρηκτά τους κάτω από το Ναό του Ποσειδώνος, στο Σούνιο. Αν περικοπούν πάνω από το 50% οι συντάξεις -γιατί οι μειώσεις συμποσούμενες αποδίδουν ένα τέτοιο νούμερο-, τότε θα πρέπει να βρεθούν Εκκλησία και ευεργέτες για να θρέψουν τα δυο τρίτα του πληθυσμού της Ελλάδας που, αναγκαστικά, θα ψωμίζονται στα συσσίτια.

Αν φτάσαμε στο σημείο αυτό -ενώ ήδη προοιωνίζονται μέρες εσχάτης ένδειας-, ας αναλάβει η Τρόικα τις δικές της ευθύνες: Η γραμμή που επέβαλε για τη συγκράτηση του χρέους το εκτόξευσε. Η γραμμή που επέβαλε για την ενδυνάμωση της ανταγωνιστικότητας την έστειλε τρεις βαθμίδες πίσω. Η γραμμή που επέβαλε για την άκριτη και οριζόντια μείωση, μισθών συντάξεων, κατώτατων ημερομισθίων, η ελαστικότητα στην εργασία ρήμαξαν την αγορά και έκαναν την ύφεση να οργιάζει εις βάρος των ελάχιστων εισοδημάτων, που δεν καλύπτουν ούτε τον επιούσιο. Η γραμμή που επέβαλε για τη φορολόγηση των ακινήτων δολοφόνησε την οικοδομή. Η γραμμή που επέβαλε για τη φορολόγηση μισθών, συντάξεων, πολύτεκνων, τρίτεκνων οικογενειών οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας.

Και τώρα, που για να κλείσει το «πακέτο» γίνεται πραγματική σφαγή, δεν βρίσκει τίποτε ικανοποιητικό. Συμπεριφέρεται σαν να είμαστε δέκα εκατομμύρια νούμερα, χωρίς ταυτότητα, χωρίς συνείδηση, χωρίς αντοχές: στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα και αγέλαστα. Ας μας δείξει μία ακόμη ευρωπαϊκή χώρα που να υφίσταται, πέραν της οικονομικής κάκωσης, ανάλογο διεθνή διασυρμό. Πέραν της κατασυκοφάντησης, ανάλογη αιμορραγία στις δυνάμεις της.

Ξεπεράσαμε τα όριά μας, υπομένοντας θυσίες απάνθρωπες, πιστεύοντας ότι υπηρετούμε το εθνικό συμφέρον της χώρας μας. Ας μην σπρώξουν οι εταίροι τα πράγματα περαιτέρω. Είναι η ώρα να δείξουν πραγματική αλληλεγγύη. Γιατί θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε…