Τα ερωτηματικά

Γιάννης Πρετεντέρης
Δημοσιογράφος - Άρθρο του στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ - 25/12/2008


Ομολογώ ότι μερικές φορές η ανοησία καταφέρνει ακόμη να με ξαφνιάζει. Παράδειγμα. Προχθές τρεις (τουλάχιστον) τύποι με δύο (τουλάχιστον) Καλάσνικοφ έριξαν δύο (τουλάχιστον) ριπές εναντίον διμοιρίας των ΜΑΤ, πυροβολώντας μέσα από τον χώρο της Πανεπιστημιούπολης.

Τι μπορείς να υποθέσεις από το περιστατικό; Ότι κάτι σοβαρό και ανησυχητικό συμβαίνει. Ότι είναι ενδεχόμενο να επωάζεται μια νέα γενιά τρομοκρατίας. Ότι το έγκλημα που δρα στα όρια του υποκόσμου και της πολιτικής βρήκε την ευκαιρία να προειδοποιήσει την Αστυνομία.

Μπορείς να καταλάβεις πολλά. Μπορείς να υποθέσεις άλλα τόσα. Σίγουρα όμως αποκλείεται να συμπεράνεις ότι οι ριπές των Καλάσνικοφ εναντίον των ΜΑΤ στην ουσία «πυροβολούν το άσυλο». Και ότι μια τέτοια ενέργεια αποσκοπεί στην αποδυνάμωση του πανεπιστημιακού ασύλου!

Για δύο λόγους:

Πρώτον, επειδή είναι μάλλον δύσκολο να υποθέσουμε ότι κάποιοι που θέλουν την αποδυνάμωση του ασύλου ντύθηκαν τρομοκράτες, πήραν δύο Καλάσνικοφ, πήγαν αξημέρωτα στου Ζωγράφου και έβαλαν στο σημάδι τα ΜΑΤ. Αν ήθελαν να αποδυναμώσουν το άσυλο, υπήρχαν μάλλον ευκολότεροι και απλούστεροι τρόποι για να το επιδιώκουν.

Δεύτερον, επειδή το πανεπιστημιακό άσυλο δεν χρειάζεται Καλάσνικοφ για να απαξιωθεί. Το έχει επιτύχει εδώ και καιρό από μόνο του, με όλες τις αθλιότητες που έχουν διαπραχθεί στο όνομα του.

Και αυτή ακριβώς είναι η ακόμη μεγαλύτερη ανοησία. Ότι μια μεγάλη κατάκτηση του φοιτητικού κινήματος και του ακαδημαϊκού χώρου κατέστη διάτρητη από την αδυναμία του φοιτητικού κινήματος και του ακαδημαϊκού χώρου να τη διαχειριστούν. Το άσυλο δεν το πυροβόλησε κανένα Καλάσνικοφ. Του έριξε στον σταυρό η υπερβολή και η ασυδοσία εκείνων που το επικαλούνται και το χρησιμοποιούν.

Τελευταίο παράδειγμα, το Πολυτεχνείο. Εκεί, στο όνομα του πανεπιστημιακού ασύλου, έχουν κάνει κατάληψη οι «αντιεξουσιαστές» και αρνούνται να φύγουν. Τι σχέση όμως μπορεί να έχει μια ρύθμιση τις ακαδημαϊκές ελευθερίες με τις δραστηριότητες ενός πολιτικού χώρου; Και γιατί εφημερίδες και κόμματα που (υποτίθεται) υπερασπίζονται το άσυλο σπεύδουν να καλύψουν και να χειροκροτήσουν μια κατάχρηση που το απαξιώνει στα μάτια ολόκληρης της κοινωνίας;

Ποιος υπονομεύει λοιπόν το άσυλο; Τα Καλάσνικοφ του Ζωγράφου ή οι καταλήψεις του Πολυτεχνείου;

Στο ερώτημα αυτό δεν περιμένω απάντηση, είναι άλλωστε τόσο αυτονόητη. Περιμένω, όμως, από αυτούς που συνηθίζουν σε κάθε ευκαιρία να μιλούν με νόημα για «ερωτηματικά», να δώσουν μια εξήγηση για τα δικά τους κίνητρα και τις δικές τους επιδιώξεις. Διότι εκεί να δείτε πόσα ερωτηματικά έχουμε ...