Κοσκίνω ύδωρ αντλείς, Κορίνθιε ...

Korinthius Maximus
Περιοδικό MyPress - Τεύχος 3 - Νοέμβριος 2008

Η μεγαλύτερη πληγή της πόλης της Κορίνθου εδώ και δεκαετίες περιγράφεται με μια μόνο λέξη : νερό. Πόσιμο νεράκι του Θεού οι Κορίνθιοι έχουν να πιουν από τη βρύση τους από την εποχή της χούντας, η οποία με συνοπτικές διαδικασίες ενεργοποίησε τον αγωγό από το Λουτράκι στην Κόρινθο. Σε ορισμένα θέματα, δυστυχώς, καταφέραμε εμείς οι Έλληνες δημοκράτες να μνημονεύουμε τη δικτατορία, θέματα που συνήθως απαιτούν ευρεία κοινωνική συναίνεση, απαιτούν πολιτική λεβεντιά, βούληση και σε τελική ανάλυση τη στοιχειώδη αλληλεγγύη απέναντι στους συντοπίτες μας.

Οι κάτοικοι της Κορίνθου έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ με το νερό. Με μπιτόνια στα χέρια οι οικογένειες κάθε τόσο μεταφέρουν σαν την κυρά-Βαγγελιώ πόσιμο νερό στα σπίτια τους. Η διαδικασία στο πέρασμα των ετών γινόταν όλο και πιο δύσκολη, όλο και πιο επίπονη καθώς η βρύση όλο και απομακρυνόταν και σήμερα κοντεύει να φτάσει στην κορυφογραμμή των Γερανείων. Η τελευταία βρύση πόσιμου νερού από το Λουτράκι φαντάζει σαν τον τελευταίο των Μοϊκανών, μετά από μια διαδρομή μισής περίπου ώρας από το κέντρο της πόλης. Παλιά υπήρχαν οι βρύσες στο γνωστό super market του Ισθμού οι οποίες σταδιακά έκλεισαν και σαν τα κρι-κρι της Κρήτης ανέβαιναν όλο και πιο ψηλά.

Οι λόγοι προφανείς. Το νερό πωλείται. Ολόκληρες βιομηχανίες έχουν στηθεί γύρω από αυτό και η πρωτεύουσα του Νομού έχει γίνει ο καλύτερος και μεγαλύτερος πελάτης. Ο κόσμος κουράστηκε. Κουράστηκε να κουβαλάει τα μπιτόνια, κουράστηκε να μη βρίσκει νερό να πιεί επειδή ξέχασε να πάει να φέρει, κουράστηκε να περιμένει στην ουρά στη βρύση.

Άντεξε για δεκαετίες, υπέμενε στωικά για τη λύση, αλλά πλέον δε μπορεί. Η αγορά πάντα βρίσκει τον τρόπο να σε φέρει στα … νερά της. Κουβάλημα τέρμα. Τηλεφωνείς και το εμφιαλωμένο έρχεται στην πόρτα σου. Η τελευταία λέξη της μόδας, το state of the art της εκμετάλλευσης της ανάγκης έχει τρεις βρυσούλες, παγώνει το νερό, ζεσταίνει το νερό και σε λίγο καιρό θα φτιάχνει και φραπέ. Όλα αυτά βέβαια με το ανάλογο αντίτιμο και με ελάχιστη κατανάλωση. Κάτι σαν τα μπαρ ένα πράγμα, ελάχιστη κατανάλωση 4 λίμπες νερό το μήνα με το αζημίωτο φυσικά … Βολεύτηκε όμως ο Κορίνθιος, πλερώνει τη βολή του και πίνει και την παγωμένη νεράρα του από τη super βρυσούλα.

Αν πας πουθενά διακοπές και πεις ότι είσαι από την Κόρινθο και κουβαλάς το νερό με τα μπιτόνια ή το αγοράζεις από την κάβα βάζουν τα γέλια και αρχίζει το δούλεμα. Το μαρτύριο του χαβαλέ τελειώνει πάντα με τον ίδιο τρόπο είτε βρίσκεσαι στο τελευταίο νησί του Αιγαίου, είτε στην τελευταία άκρη του Έβρου. Σου φέρνουν στο τραπέζι ένα μεγάλο μπουκάλι νερό Λουτρακίου ή τώρα τελευταία νερό Ζήρειας. Και με ένα πλατύ χαμόγελο σου λένε χαιρέκακα : « Άντε βρε ! Στην υγεία σου ! Και νεράκι από τον τόπο σου για να χωνέψεις ! ».

Τον τελευταίο καιρό οι Κορίνθιοι έχουν χαρεί. Τους έχουν πει ότι θα έρθει το νερό από τη Στυμφαλία αφού κερδήθηκαν όλες οι δικαστικές διαμάχες λες και μιλάμε για την περιουσία του Αγγελόπουλου. Και εκεί που όλα πήγαιναν καλά, άρχισε και εκεί το νερό να πωλείται. Άρχισαν και τα περιβαλλοντικά ζητήματα με τη λίμνη που στερεύει και τα σπαρτά που ξεραίνονται (και αλήθεια λένε οι άνθρωποι), ήρθε και η παρατεταμένη ανομβρία και έχουν αρχίσει οι δηλώσεις του τύπου : « Αν έχουμε νερό για τη Στυμφαλία, θα δώκουμε και στην Κόρινθο. ». Άρχισαν και οι εκπομπές στην τηλεόραση για τον υδροβιότοπο της Στυμφαλίας και το πιο πιθανό είναι για πολιτικούς λόγους να τρέξει λίγο πόσιμο νερό στις βρύσες και μετά να κοπεί.

Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει γελοίο το να προσπαθεί μια πόλη να φέρει νερό από 60 χιλιόμετρα μακριά, μέσα από βουνά και λαγκάδια, όταν μπορεί με λίγα χιλιόμετρα ευθείας να προμηθευτεί νερό από το Λουτράκι ας πούμε (κάποιοι σε αυτό το σημείο θα πετάξουν το περιοδικό από το παράθυρο, αλλά παρακαλώ προτιμήστε να το ανακυκλώσετε) που είναι και γειτονάκι.

Η πλάκα είναι ότι από όπου και να έρθει το νερό θα πληρωθεί και μάλιστα αδρά. Όμως όσο να ‘ναι το ευχαριστιέσαι παραπάνω ρε παιδί μου αν το πληρώνεις με απόδειξη λιανικής και όχι σε δημοτικά τέλη. Είναι πιο … gourmet … πιο in, πιο kinky τέλος πάντων για να μην πω καμιά βαριά κουβέντα.

Εν πάση περιπτώσει, όταν θα έρθει εκείνο το νερό στην Κόρινθο θα το γιορτάσουν οι Κορίνθιοι, θα πιουν και μετά από λίγο καιρό θα ξαναρχίσει η λιγούρα είτε γιατί το νερό της Στυμφαλίας θα τελειώνει, είτε γιατί τα ανταποδοτικά έργα δε θα γίνονται. Όλο και κάποιος λόγος θα βρεθεί, πιστέψτε με. Και θα ξαναρχίσει το delivery. Άσε που κάτι μου λέει ότι λίγους μήνες αφότου έρθει το νερό θα αρχίσουν οι φήμες (radio-αρβύλα) ότι κάτι θα έχει μέσα και θα είναι ανασφαλές στην αρχή για τα μωρά, μετά για τη γιαγιά και στο τέλος για όλους.

Θα κλείσω με μια πρόταση και ας γελάσουν όσο θέλουν κάποιοι για να μην αρχίσουν να λένε στην αρχισυνταξία ότι μόνο κράζω. Προτιμώ να γελάσουν τώρα παρά να τους πάρουν με τις πέτρες μετά. Η Κόρινθος ζητά νερό για να πιεί. Όχι για να ποτίσει κήπους, όχι για να κάνει μπάνιο, όχι για να πλύνει το αυτοκίνητο. Επίσης η πόλη είναι άριστα ρυμοτομημένη σε όλη της την επικράτεια. Προτείνω λοιπόν να σχεδιαστεί ένα δίκτυο παροχής πόσιμου νερού, ελεγχόμενο και σωστά μελετημένο, που θα καταλήγει σε μια παροχή ανά οικοδομικό τετράγωνο. Σε μια βρύση με απλά ελληνικά. Με ένα ποσό που θα προκύπτει με την ίδια λογική που υπολογίζονται τα δημοτικά τέλη, κάθε κατοικία θα επιβαρυνθεί ανάλογα με τα τετραγωνικά της και οι κάτοικοι κάθε τετραγώνου θα μπορούν να πάνε με το μπιτόνι τους κάτω από το σπίτι τους και να πάρουν νεράκι.

Η πρόταση προϋποθέτει καλή πίστη, ευγενή άμιλλα και εξαφάνιση κάθε ίχνους μικρότητας του τύπου « Πόσο νερό πίνεις εσύ και πόσο εγώ ». Προϋποθέτει σωστή διαχείριση και βούληση ώστε κάτι τέτοιο να καταστεί εφικτό. Θα το εκτιμήσουν στο τέλος οι Κορίνθιοι κάτι τέτοιο ακόμα και αν στην αρχή διαμαρτυρηθούν έντονα.

Μάλλον όμως θα πρέπει πρώτα να περάσουμε από τα στάδια που προανέφερα για να καταλήξουμε ακόμα και κάτι τέτοιο να το βλέπουμε ως ιδανική λύση. Σαφώς και δεν είναι ιδανική λύση. Είναι όμως βιώσιμη, ορθολογική και προπάντων εφικτή (κάτω από ορισμένες θεμελιώδεις συνθήκες).

Αυτά για σήμερα. Όσοι επιλέξουν να μην ανακυκλώσουν το παρόν τεύχος ας το κρατήσουν αρχείο. Θα έχει ενδιαφέρον σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον …

Ave!