Korinthius Maximus
Περιοδικό MyPress - Τεύχος 2 - Οκτώβριος 2008
Σε ένα από τα « all time classic » ανέκδοτα του λαοφιλούς Τοτού γίνεται λόγος για τη … μάντρα. Θυμίζω λίγο την αρχή του για όσους πιθανώς δεν το θυμούνται :
Ο Τοτός γράφει μια έκθεση με θέμα "Πως περνάω τη μέρα μου" : « Σηκώνομαι το πρωί στις 7:30, κάνω ντους, τρώω το πρωινό μου, πηδάω τη μάντρα, πάω στο σχολείο. Το μεσημέρι, γυρνάω απ' το σχολείο, πηδάω τη μάντρα, τρώω το μεσημεριανό φαγητό μου. Μετά κάνω τα μαθήματα μου, πηδάω τη μάντρα, πάω στο μάθημα των αγγλικών. Γυρνάω σπίτι, πηδάω τη μάντρα, κάθομαι διαβάζω λίγο. Το βράδυ, πηδάω τη μάντρα κι ύστερα πηγαίνω με τους φίλους μου για μπάσκετ, ή καμιά βόλτα ή σινεμά. Γυρίζω σπίτι, πηδάω τη μάντρα, και πέφτω για ύπνο. »
Άσχετα με το πώς εξελίσσεται το ανέκδοτο με τον Τοτό, οι κάτοικοι της Κορίνθου έχουν τη δική τους μάντρα για την οποία μπορούν να κάλλιστα να κάνουν μια αντίστοιχη αφήγηση. Πολλοί όταν πηγαίνουν στη δουλειά τους περνάνε από τη μάντρα, όταν θέλουν να πάνε για έναν καφέ ή ένα ποτό στο Λουτράκι περνάνε από τη μάντρα, όταν μπαίνουν ή βγαίνουν από την πόλη βλέπουν τη μάντρα, όταν περιμένουν με τις ώρες έξω από το Ι.Κ.Α. ατενίζουν προς τη μάντρα, όταν θέλουν να επισκεφτούν το ραδιοφωνικό σταθμό MyRadio πηγαίνουν απέναντι από τη μάντρα και ούτω καθεξής.
Συζητάμε για τη μάντρα που απλώνεται επιβλητικά, ως ένα κακέκτυπο του Σινικού Τείχους, στην είσοδο της πόλης από τη διασταύρωση της Ποσειδωνίας μέχρι τις γραμμές του τρένου. Μια μάντρα που εδώ και πολλά πολλά χρόνια στοιχειώνει τα όνειρα των Κορινθίων για μια πόλη ελκυστική πρώτα για τους ίδιους και μετά για τους επισκέπτες. Μια μάντρα που έχει πολλές φορές παρουσιάσει προβλήματα και έχει ανακατασκευαστεί ή επιμηκυνθεί. Που το μόνο που κάνει αυτή τη στιγμή είναι να κρύβει κάποια ετοιμόρροπα παλιά κτίσματα του Ο.Σ.Ε. και την εικόνα εγκατάλειψης στο χώρο που κάποτε στάθμευαν βαγόνια και συντηρούνταν. Πίσω από τη μάντρα μόνο εικόνες ντροπής μπορεί να καταγράψει κανείς με σκουπίδια και υπολείμματα μιας άλλης εποχής. Μια μικρή χαβούζα κρύβεται πίσω από τη μάντρα και μια πληγή για την πόλη μένει ανοιχτή εδώ και πάνω από μια εικοσαετία σχεδόν.
Ο παλιός σταθμός πλέον ουσιαστικά δε λειτουργεί ή ακόμα και αν λειτουργήσει κάποια στιγμή ξανά δεν υπάρχει κανένας λόγος να δεσπόζει μπροστά του αυτή η τσιμεντένια αηδία. Το γκρέμισμα της μάντρας αυτής θα μπορούσε να επιφέρει κρίσιμες αισθητικές αλλαγές για ολόκληρη την πόλη αλλά και για την ψυχολογία των κατοίκων και των επισκεπτών της. Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας όμορφος χώρος πρασίνου και ο παλιός σταθμός να λειτουργήσει είτε ως πολιτιστικό κέντρο, ως μουσείο ή οτιδήποτε άλλο κοινωφελές (δεν υπάρχουν και τόσα πολλά τέτοια στην πόλη άλλωστε …).
Θα μπορούσαν να γίνουν όμορφες παρεμβάσεις και ο επισκέπτης να αντικρίζει μια ωραία εικόνα στη «βιτρίνα» ουσιαστικά της πόλης, μιας πόλης που φέτος κλείνει 150 χρόνια ζωής. Μιας πόλης που ως έμβλημά της έχει τον Πήγασο και τον έχει περιορίσει ορθώνοντας αυτό το τσιμεντένιο τείχος.
Πριν από λίγες ημέρες ο Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών κος Κωστής Χατζηδάκης επισκέφτηκε την πόλη της Κορίνθου με αφορμή την εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ Κορινθίας για το Διαδίκτυο και τις Νέες Τεχνολογίες. Μεταξύ πολλών θεμάτων που του τέθηκαν από τους φορείς ήταν και αυτό του παλιού σταθμού του Ο.Σ.Ε. με όλα του τα παρελκόμενα (ας αντιμετωπίσουμε ως τέτοιο τη μάντρα …). Ο ίδιος αναγνώρισε το πρόβλημα και υποσχέθηκε πως σε συνεργασία με τους εμπλεκόμενους φορείς θα προβεί στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να διευθετηθεί το θέμα.
Σημαντικό επίσης πρόβλημα της πόλης που τέθηκε στον Υπουργό ήταν και η διασταύρωση του Λεχαίου λίγο μετά την παλιά Σωληνουργεία. Ένα σημείο όπου έχουν χαθεί αρκετές ζωές και όπου καθημερινά όλοι μας προκαλούμε την τύχη μας προσπαθώντας να χρησιμοποιήσουμε τη διασταύρωση. Ειδικά όσοι βγαίνουν προς την παλαιά Εθνική Κορίνθου-Πατρών από το Λέχαιο από αυτή τη διασταύρωση, κάνουν και ένα σταυρό πριν πατήσουν το γκάζι καθώς η ορατότητα είναι ελάχιστη προς το ρεύμα που κατευθύνεται προς την Κόρινθο. Το αίτημα είναι απλό και αντικειμενικά η λύση δεν απαιτεί δα και καμιά πολυσχιδή διαπραγμάτευση ή συμφωνία. Απλά βούληση χρειάζεται και από ότι γράφτηκε και στον τοπικό τύπο το θέμα φαίνεται ότι θα λυθεί γρήγορα. Χρειάζεται να κατασκευαστεί ένας δρόμος δίπλα στις «εγκαταλελειμμένες» γραμμές που θα λειτουργεί ως παράκαμψη και θα περνά κάτω από την ανισόπεδη γέφυρα. Πρακτικά μιλάμε για χαλίκια, άσφαλτο, μια δυο μπουλντόζες και έναν οδοστρωτήρα. Μια καλύτερη δηλαδή εκδοχή αυτού που έγινε κατά την περίοδο της Έκθεσης του Επιμελητηρίου και που προς τιμήν του Προέδρου του δημιουργήθηκε υποτυπωδώς μέσα σε λίγες ημέρες κάτι που δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν δεκάδες «φωστήρες» στο πέρασμα των ετών.
Αρκεί βέβαια για όλα τα θέματα οι υπεύθυνοι να μην ολιγωρήσουν και να μη θεωρήσουν – όπως δυστυχώς συμβαίνει συνήθως – ότι επιτέλεσαν το χρέος τους απλώς αναφέροντας το θέμα στους ανωτέρους.
Και τα δύο θέματα που προαναφέρθηκαν είναι νευραλγικά για την Κόρινθο. Το πρώτο θέμα για λόγους καλαισθησίας, για λόγους πρακτικούς για την πόλη, για λόγους μιας ανθρώπινης κοινωνίας την οποία πολλοί ευαγγελίζονται αλλά ελάχιστοι πραγματοποιούν και βάζουν πλάτη για να επιτευχθεί. Το δεύτερο για λόγους (χωρίς υπερβολή) ζωής και θανάτου.
Ας ελπίσουμε ότι κανείς δεν θα ξεχάσει και κανείς δεν θα ολιγωρήσει. Ότι κανείς τελικά δε θα ακολουθήσει τα γνωστά ελληνικά μονοπάτια του άκρατου ωχαδερφισμού …
Εις το επανιδείν …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου