Ο λαός δε θέλει την αλήθεια και οι πολιτικοί δε του τη λένε

Κ. Σ. Παπανικολάου
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Απογευματινή" - 20/5/2009


Οι μεγάλες αλήθειες λέγονται από αυτούς που δεν έχουν να σηκώσουν πολιτικό κόστος. Δυστυχώς, είτε μας αρέσει είτε όχι αυτή, είναι η αλήθεια της ελληνικής πραγματικότητας που επιτάθηκε τα τελευταία χρόνια.
Έτσι ο μεν λαός ζει στην άγνοια της πραγματικότητας και βολεύεται με αυτήν, οι δε ηγέτες του βολεύονται επίσης στα έδρανα του Κοινοβουλίου, όταν αρνούνται να πουν τη δύσκολη αλήθεια και χάνουν τη βόλεψή τους, όταν και όποτε το αποτολμήσουν. Μας το θύμισε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, ο οποίος επέρριψε ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση της οικονομίας «στο διαχρονικό εφησυχασμό και τη διστακτικότητα της οικονομικής πολιτικής να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις». Πρόσθεσε ότι οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης που εμφάνιζε τα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία στηρίζονταν σε συγκυριακούς παράγοντες και ανέφερε ότι «προκοπή και ευημερία δεν γίνεται με τον υπερδανεισμό και τη συσσώρευση χρεών».

Βεβαίως επισήμανε ότι η κρίση μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για την αλλαγή του υφιστάμενου καταναλωτικού προτύπου που ανάδειξε την κατανάλωση ως την υπέρτατη κοινωνική αξία. Σε ποια κοινωνία όμως; Την ελληνική; Δύσκολο ως αδύνατο.

Πρότεινε ακόμα την υιοθέτηση ενός συνολικού σχεδίου, το οποίο θα πρέπει να αποβλέπει όχι μόνο στη θεραπεία των δημοσιονομικών ανισορροπιών αλλά και των χρόνιων διαρθρωτικών αδυναμιών, που σταθερά τροφοδοτούν και διογκώνουν τα εσωτερικά και εξωτερικά μας ελλείμματα.

Η πολιτική αυτή -είπε- θα έχει δύο προτεραιότητες. Πρώτον, τη δημοσιονομική προσαρμογή, κυρίως με μέτρα μόνιμου χαρακτήρα και δεύτερον, την τόνωση της επιχειρηματικότητας, της εξωστρέφειας και της ανταγωνιστικότητας, με τολμηρές διαρθρωτικές παρεμβάσεις.
Και ποιοι από τους «θιγόμενους» βολεμένους θα το αποδεχθούν; Ζήτησε βεβαίως μια δημοσιονομική πολιτική, η οποία πρέπει να θεραπεύσει χρόνιες αγκυλώσεις και υστερήσεις. Επισήμανε δε ότι λόγω και των λανθασμένων επιλογών του παρελθόντος, η δημοσιονομική πειθαρχία είναι σήμερα απολύτως αναγκαία. Πολύ σωστά όλα αυτά. Τα έλεγε και ο προκάτοχός του.

Και τι γινόταν; Ο κεντρικός μας τραπεζίτης τα έλεγε και οι πολιτικοί μας μας γλύκαιναν τα αυτιά, φοβούμενοι την αντίδραση των βολεμένων τσαμπουκάδων και τις πλάνες των μη εχόντων, που ελπίζουν σε μαγικές λύσεις και εναποθέτουν την πίστη τους στα κόμματα… που δεν εμπιστεύονται! Τραγέλαφος. Και μάλιστα αδιέξοδος.