Δεύτερο μνημόνιο

Άννα Παναγιωταρέα
Δημοσιογράφος
Άρθρο της στην εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος" - 18/11/2010


Έχω τη μεγίστη απορία αν ο κ. Γ. Παπανδρέου, στην ξενιτιά που πήγε, είχε χρόνο να ρίξει μια ματιά στον διεθνή Τύπο και να διαβάσει τα πολιτικά σχόλια που αφορούν στην αυτοδιοικητική αναμέτρηση, την επαύριον των εκλογών. Φυσικά, την τεράστια αποχή, που σχεδόν ακυρώνει το εκλογικό αποτέλεσμα, αναδεικνύοντας μειοψηφικές αυτοδιοικητικές ηγεσίες, δεν τη λαμβάνουν υπόψη τους. Αντίθετα, θεωρούν ότι οι Πολίτες επιδοκιμάζουν την πολιτική του μνημονίου. Και το χειρότερο, αυτούς που αντιδρούν τους θεωρούν «οπαδούς ενός απαρχαιωμένου Κομμουνιστικού Κόμματος»!

ΕΤΣΙ, ο κ. Παπανδρέου μάς είπε –προεκλογικά– ότι αν δεν τον ψηφίζαμε, θα ήμαστε απάτριδες. Οι ξένοι τώρα μας λένε ότι όσοι δεν τον ψηφίσαμε για αρχι-περιφερειάρχη είμαστε κομμουνιστές. Πολλοί θα πουν ότι όσα λέγονται από τα χείλη των ξένων για μας μάλλον πρέπει να τα εκλαμβάνουμε ως κομπλιμέντα ή να μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Οι ξένοι είναι για τα ξένα, κι εμείς είμαστε για τον τόπο μας. Βιώνουμε κάθε μέρα τα θλιβερά αποτελέσματα των διατάξεων των μνημονίου και όμως περιμένουμε τα χειρότερα. Γιατί η κυβέρνηση λέει πως διαπραγματεύεται τώρα εκείνα τα οποία έπρεπε να είχε διαπραγματευθεί προτού βάλει φαρδιά – πλατιά την υπογραφή της.

Μιλάνε οι αρμόδιοι παράγοντες για «μια νέα συμφωνία» αλλά εκείνο που δεν λένε είναι ότι η Ελλάδα θα είναι υποχρεωμένη τουλάχιστον ως το 2016 να πορεύεται κάτω από τη σκιά του μνημονίου.

Άραγε δεν θα ζητήσει, από βήματος Βουλής, ευθύνες σύσσωμη η αντιπολίτευση ότι μόλις έξι μήνες μετά την υπογραφή και εφαρμογή του πρώτου μνημονίου, πορευόμαστε, πλησίστιοι, στο δεύτερο γιατί οι υποχρεώσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου ήταν ανέφικτο να εκπληρωθούν μέσα στην τριετία; Υπέγραψε χωρίς να μετρήσει ότι το 2013 που υποτίθεται ότι θα αλλάζαμε σελίδα το χρέος μας θα ξεπερνούσε το 150% του ΑΕΠ, δηλαδή, ότι θα βγαίναμε πιο χρεωμένοι από ό,τι μπήκαμε; Και μόνον χρεωμένοι; Το πρόγραμμα του δανεισμού μοιάζει σαν τις μολυβένιες σφαίρες δεμένες στους αστραγάλους των βαρυποινιτών, ενώ ταυτόχρονα οι «φρουροί» μάς διατάζουν να τρέξουμε και τροχαδάκι. Το δημόσιο χρέος δεν παλεύεται. Οπότε και οι αγορές μένουν κλειστές.

ΔΙΑΒΑΖΩ στον βρετανικό Τύπο πως οι Ιρλανδοί σκέφτονται να μη δανειστούν, να μη ζητήσουν βοήθεια από την ευρωζώνη και να κρατήσουν το ΔΝΤ μακριά τους. Συνεννοούνται να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, όπως μπορούν, βλέποντας την τραγωδία της Ελλάδας. Εμείς άραγε τι μπορούμε να κάνουμε τώρα με τούτη εδώ την άβουλη κυβέρνηση που «διαπραγματεύεται» να παρατείνει την επικυριαρχία του ΔΝΤ για πέντε ακόμη έτη;