Τα ντεπόν και οι νταλίκες

Παντελής Καψής
Δημοσιογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Το Βήμα" - 3/10/2010


ΠΡΙΝ από λίγους μήνες οι οικονομολόγοι του ΙΟΒΕ- του κέντρου μελετών των βιομηχάνων- υπολόγισαν πως αν η Ελλάδα προχωρούσε σε πλήρη απελευθέρωση των αγορών και των επαγγελμάτων, το εθνικό μας εισόδημα θα αυξανόταν κατά 17%.

ΧΑΡΑΣ ευαγγέλια δηλαδή. Ποια ύφεση; Μέσα σε λίγα χρόνια θα μπορούσαμε να αντισταθμίσουμε όλη την απώλεια από το πρόγραμμα της τρόικας και να βγούμε και κερδισμένοι. Δυστυχώς η εκτίμηση του ΙΟΒΕ δεν μοιάζει να έχει μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα.

ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ, βλέπετε, ότι οι τιμές στην Ελλάδα ουσιαστικά θα εναρμονιστούν με τις ευρωπαϊκές- πράγμα πρακτικά αδύνατο, καθώς πέρα από την (διοικητική) απελευθέρωση υπάρχουν και τα καρτέλ. ΑΥΤΟ ωστόσο δεν πρέπει να μας εμποδίζει να δούμε το αυτονόητο. Οτι δηλαδή τα λογής λογής προνόμια επαγγελματικών ομάδων καταλήγουν τελικώς να επιβαρύνουν την τσέπη του καταναλωτή.

ΕΝΑ καλό παράδειγμα έδωσαν πριν από λίγες ημέρες οι φαρμακοποιοί με ανακοίνωσή τους που δημοσιεύθηκε σε όλον τον Τύπο. Πρόθεσή τους να απαντήσουν στις κατηγορίες της κυβέρνησης ότι λειτουργούν με κέρδος 35%, ενώ η αλήθεια είναι- και έχουν δίκιο- ότι το κέρδος τους είναι «μόνο» 22%.

ΕΚΕΙΝΟπου βέβαια δεν λένε, είναι πως αν από την απελευθέρωση το ποσοστό κέρδους πέσει σε ένα αξιοπρεπέστατο 15%αν για παράδειγμα δοθεί άδεια σε μεγάλα καταστήματα να έχουν και φαρμακεία, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ-, τότε το όφελος για τους καταναλωτές θα είναι περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ, καθώς η δαπάνη για φάρμακα στην Ελλάδα πλησιάζει τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ!

ΑΝΑΛΟΓΗ επιχειρηματολογία φυσικά μπορεί να αναπτυχθεί και για το καρτέλ των μεταφορών. Εχει μάλιστα σημασία να καταλάβουμε ότι τα ακριβά κόμιστρα είναι η μία μόνο όψη του νομίσματος. Ηάλλη είναι το κόστος των αδειών, για το οποίο φωνάζουν οι ιδιοκτήτες ζητώντας να αποζημιωθούν. Αυτοί που το πληρώνουν όμως είναι και πάλι οι καταναλωτές.

ΟΙ άδειες για τα 30.000 φορτηγά αντιπροσωπεύουν ένα συνολικό κεφάλαιο που ενδεχομένως να ξεπερνούσε- πριν από την απελευθέρωση- τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Με ετήσια απόσβεση 5% αυτό αντιπροσωπεύει ένα καπέλο της τάξεως των 250 εκατομμυρίων. Πολύ μεγαλύτερο, διπλάσιο και τριπλάσιο, αν αναλογιστούμε ότι την απόσβεση την έκαναν μέσα σε λίγα μόνο χρόνια.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για το κόστος μιας μαύρης αγοράς με τη συνενοχή του κράτους. Γιατί βέβαια στους ιδιοκτήτες δεν εκχωρήθηκε κάποιο περιουσιακό στοιχείο αλλά το δικαίωμα να επιτελούν ένα συγκεκριμένο έργο. Τόσο κερδοφόρο που γρήγορα απέκτησε χρηματιστηριακή αξία.

ΕΙΝΑΙ αυτά τα κρυμμένα κόστη που κάνουν την οικονομία μας συνολικά μη ανταγωνιστική. Ακόμα χειρότερα, μειώνουν το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων και μας κάνουν όλους φτωχότερους!