Ανορθόδοξος πόλεμος

Αντώνης Καρακούσης
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Το Βήμα" - 19/9/2010


Oτι η πραγματική οικονομία στενάζει δεν χωρεί πλέον καμία αμφιβολία.

Φαίνεται από την κάμψη της κατανάλωσης, από την εκτίναξη της ανεργίας και κυρίως από τα λουκέτα που πλέον ξεπερνούν τη ζώνη της φτωχολογιάς και επεκτείνονται στην πολυτελή κατανάλωση.

Αν διατηρηθούν και το 2011, το πρόβλημα της πραγματικής οικονομίας θα ενταθεί, η δημοσιονομική προσαρμογή θα δυσκολέψει και η χώρα θα περιπέσει σε έναν αδυσώπητο φαύλο κύκλο στασιμότητας και υποχώρησης των πάντων.

Δεν χρειάζονται πολλά επιχειρήματα για να γίνει αντιληπτό ότι η πραγματική οικονομία είναι απαραίτητο να ελευθερωθεί το ταχύτερο από τις συνέπειες της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Και η ελευθέρωσή της δεν θα εξασφαλισθεί αν δεν διαμορφωθεί έξω από τον στενό κορσέ του μνημονίου ένας αυτόνομος αναπτυξιακός κύκλος.

Οσοι παρακολουθούν στενά τις ελληνικές οικονομικές εξελίξεις γνωρίζουν ότι αυτή τη στιγμή η χώρα έχει ανάγκη από ένα ισχυρό θετικό αναπτυξιακό σοκ, ικανό να συντρίψει το κλίμα καθίζησης και φτώχειας που τείνει να επικρατήσει στην ελληνική κοινωνία.

Υπό το βάρος ακριβώς των προοπτικών της ύφεσης ο κ. Πρωθυπουργός διεκήρυξε από τη Θεσσαλονίκη την πρόθεσή του να στηρίξει πολιτικές ανάπτυξης.

Ωστόσο είναι γνωστό σε όλους ότι η κυβέρνηση σπεύδει βραδέως.

Η κατάσταση λοιπόν για να αλλάξει χρειάζεται τολμηρές αποφάσεις και γρήγορες επιθετικές κινήσεις.

Οπως χαρακτηριστικά επισημαίνει σε δημόσιες τοποθετήσεις του ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Εurobank κ. Ν. Καραμούζης, στην παρούσα συγκυρία π.χ. χρειάζεται να απελευθερωθεί από τα πολλά βάρη η αγορά κατοικιών από ξένους και Ελληνες με χρήματα που θα έρχονται από το εξωτερικό. Χωρίς «πόθεν έσχες» και διατυπώσεις, μόνο με φόρο μεταβίβασης, μπορεί να έλθει ζεστό χρήμα και έτσι να αναγεννηθεί η παραπαίουσα κρίσιμη οικοδομική δραστηριότητα.

Και ακόμη στον βαθμό που τα επιχειρηματικά κέρδη έχουν καταρρεύσει και αντιστοίχως η φορολογία των νομικών προσώπων έχει σχεδόν μηδενισθεί, τι νόημα έχει, διερωτάται ο ίδιος, η διατήρηση των υψηλών φορολογικών συντελεστών; Χωρίς κόστος το ισχυρό φορολογικό αντικίνητρο μπορεί να μεταβληθεί σε αναπτυξιακό και ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, αν π.χ. υιοθετηθεί ένας ενιαίος, σταθερός για δέκα χρόνια, φορολογικός συντελεστής 15% για όλα τα επιχειρηματικά κέρδη. Μια τέτοια επιλογή, συνδυαζόμενη με την άρση γραφειοκρατικών και άλλων εμποδίων στην ίδρυση επιχειρήσεων, θα δημιουργούσε περιβάλλον ταχείας εισροής κεφαλαίων.

Ακόμη, η καθιέρωση ειδικού ευνοϊκού καθεστώτος για την εμπορική ναυτιλία και την ελληνική σημαία θα δημιουργούσε προϋποθέσεις εσόδων και επανάκαμψης των εφοπλιστικών κεφαλαίων. Ταυτόχρονα μια δυναμική κινητοποίηση που θα επέτρεπε να αναδειχθεί το 2011 η καλύτερη τουριστική χρονιά της δεκαετίας θα διευκόλυνε την κατάσταση.

Επιπλέον, η κυβέρνηση θα μπορούσε, με έκτακτες διαδικασίες, να κινητοποιήσει τους πόρους του τέταρτου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και να ξεμπλοκάρει σε χρόνο ρεκόρ όλα τα μεγάλα δημόσια έργα. Καλώς ή κακώς, μόνο με τέτοιες ανορθόδοξες δυναμικές αποφάσεις, που ξεφεύγουν των στενών ορίων του μνημονίου, θα μπορούσε να αλλάξει το κλίμα και ιδιαίτερα να καταπολεμηθεί η καταθλιπτική ατμόσφαιρα που όλα τα σκιάζει και όλα τα συρρικνώνει.

Με τη διαφορά ότι τέτοιες επιλογές απαιτούν πολιτικό θάρρος, που δυστυχώς δεν διαθέτουν πολλοί.