Ή θα αλλάξουν ή θα βουλιάξουν

Κ. Παπανικολάου
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Απογευματινή" - 11/6/2010


«Είναι ώρα να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι, γιατί δεν μπορώ να βλέπω βουλευτές οι οποίοι μετά από κάθε προεκλογική περίοδο έχουν και κάτι στην άκρη… Δεν ανέχομαι να θεωρούμαι ότι είμαι συνάδελφος με 20-30 καθάρματα» φέρεται να δηλώνει ο πρόεδρος Απ. Κακλαμάνης, που αγανακτεί με συναδέλφους του.

Ωραίος ο λόγος του προέδρου, όμως δεν αρκεί ο εξορκισμός του κακού, στο βαθμό που καθημερινά αποδεικνύεται ότι έφτασε τα τελευταία χρόνια. Το ερώτημα είναι αν ο πολιτικός κόσμος έχει φθάσει σε επίπεδο σοβαρής επίγνωσης της προβληματικής του θέσης ή αν μένει στις παραδοσιακές αντιλήψεις ότι η εξουσία έχει τρόπους να ακυρώνει τις παρενέργειες της κοινής οργής εναντίον της.

Σε περιόδους μεγάλων κρίσεων, όμως, αυτό δεν ισχύει. Η Μαρία Αντουανέτα μάλιστα το πλήρωσε με το λαιμό της. Σήμερα, τα ΜΑΤ, τα ισχυρά χημικά τους, η επίφαση δημοκρατικότητας των καθεστώτων και η τηλεοπτική χαύνωση απομακρύνουν τέτοιες θεαματικές εξελίξεις, αλλά όχι και απροσδιόριστες πολιτικές ανατροπές. Δυστυχώς, η απάντηση στο ερώτημα αν ο πολιτικός κόσμος έχει σαφή επίγνωση της πραγματικότητας δεν μπορεί να είναι αισιόδοξη.

Η κυβέρνηση λειτουργεί σαν ζαλισμένη και πανικόβλητη, με απόλυτη πίστη στην αποτελεσματικότητα των επικοινωνιακών τρικ. Άλλα δηλώνει, άλλα κάνει και συνεχώς αυτοδιαψεύδεται.

Η αντιπολίτευση ψάχνει να βρει δρόμους της τραυματισμένης αξιοπιστίας της, αλλά με παλαιάς κοπής συνταγές, ή απλώς αυτοακρωτηριάζεται. Η Βουλή εκτίθεται με αποφάσεις (όπως τα πολλαπλά πορίσματα), με διαρροές (όπως για τον επιπλοποιό «υπουργό»), ή με άσκοπη περιδίνηση σε «έρευνες» καταδικασμένες σε αποτυχία, που μεγαλώνουν το βαθμό αναξιοπιστίας της στην κοινή γνώμη.

Η προπαγάνδα, με κυρίαρχη την κυβερνητική, μένει σε γκεμπελικές ή σταλινικές αρχές του μεσοπολέμου, που εκνευρίζουν περισσότερο τον εξαγριωμένο και απεγνωσμένο πολίτη.

Όλοι μαζί αγνοούν προκλητικά ότι σήμερα κυριαρχεί η ομότιμη δημοκρατία του Ιντερνετ, όπου η γνώμη του απλού, ανώνυμου blogger και του επώνυμου νομπελίστα ή ειδικού αναλυτή έχουν ισότιμη και ισόκυρη παρουσίαση. Οι αυθεντίες ξεψυχούν σε ό,τι αφορά την ποδηγέτηση του ζωντανού κομματιού της κοινωνίας που καθορίζει τις εξελίξεις, μαζί με τις εφημερίδες και τα κόμματα, και η τηλεόραση δεν αισθάνεται καλύτερα. Ή θα αλλάξουν ή θα βουλιάξουν μαζί με το χρήστη αυτού του συνθήματος την προεκλογική περίοδο.