Ελπίδα και κουράγιο, μέχρι να δούμε το τέλος ...

Κ. Παπανικολάου
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Απογευματινή" - 28/5/2010


Τις τρεις προηγούμενες ημέρες, η στήλη επιχείρησε να περάσει σε συνέχειες την αλήθεια για το σημερινό αδιέξοδο μιας Ελλάδας που έχει εξευτελισθεί παγκοσμίως, που έχει θέσει σε διαρκή απειλή την ίδια της την εθνική κυριαρχία, που αντιμετωπίζει με αμφιβολία και δέος την πιθανότητα να μη διασωθεί τελικά και να οδηγηθεί σε πτώχευση, με μοιραίες συνέπειες, και που αδυνατεί να εξορθολογήσει το πολιτικό, γραφειοκρατικό και κοινωνικό της σύστημα.

Τον πανικό των αρμοδίων της εξουσίας, για την απόλυτη αδυναμία χειραγώγησης αυτών των θεμελιακών προβλημάτων, φανερώνει ξεκάθαρα η τελική τους επιλογή να συστήσουν πολιτική «Ιερά Εξέταση» και δημόσιες πυρές, στις οποίες ήδη οδηγούν πρώην αρχηγούς τους, πρώην υπουργούς τους, στελέχη τους, αλλά και κοινωνικές ομάδες αδιακρίτως, όπως γιατρούς, ελεύθερους επαγγελματίες και άλλους που έχουν πάρει σειρά. Φυσικά, κάποιοι από τους διωκόμενους έπρεπε να έχουν διωχθεί από χρόνια, αλλά χάριν της Δικαιοσύνης και όχι για την αναβίωση του μεσαίωνα, με κυνήγι μαγισσών προκειμένου να μπαλώσει την παρθενιά του το πολιτικό σύστημα.

Τώρα το δίκαιο των διώξεων -και όπου υπάρχει- μετατρέπεται σε μια τεράστια αδικία εναντίον του λαού και του τόπου. Τώρα θα σωρευτούν πτώματα για να δημιουργηθεί ανάχωμα στη λαϊκή οργή και όχι για να αλλάξει το σύστημα διαπλοκής, διαφθοράς και αδιαφάνειας.

Και όταν τα πτώματα σαπίσουν και εξαφανισθούν, η επόμενη γενιά θα δει έκπληκτη ότι έμεινε πάλι στα χέρια μιας άνομης, άδικης και εχθρικής στο λαό εξουσίας. Αλλά ποιος θα θυμηθεί τότε τα αθώα θύματα και τους ένοχους θύτες μιας παρωχημένης περιόδου; Αυτό είναι το σημερινό πρόβλημα.

Και εδώ ανακύπτουν οι τεράστιες ευθύνες της σημερινής συμπολίτευσης, της υποστηρικτικής των θεσμών -αν όλα λειτουργούσαν ομαλά- αντιπολίτευσης και βέβαια των ΜΜΕ. Όμως, πού να βρεις λύση;

Στο βαλτωμένο, σάπιο και αδύναμο να λειτουργήσει στο φως πολιτικό σύστημα των βρικολάκων των σωρευμένων πολιτικών εγκλημάτων; Στο εξαρτημένο απ’ έξω και από μέσα σύστημα «ενημέρωσης»; Πώς να περιμένεις να γίνουν φυσιολογικοί άνθρωποι οι βρικόλακες, και να αφήσουν το χρυσάφι που τους παρέχεται αφειδώς, ακόμα και σε περίοδο κρίσης, οι τελάληδες της εθνικής αισχύνης;

Δυστυχώς, μόνο με τη μέθοδο λύσης του γόρδιου δεσμού μπορεί να λυθεί το περιπεπλεγμένο μας πρόβλημα. Αλλά ο Μ. Αλέξανδρος πέθανε και ακόμα και τα οστά του εξαφανίσθηκαν, για να μην ξαναεπιχειρηθεί τέτοια λύση στην Ιστορία. Άρα; Ελπίδα χωρίς βεβαιότητα, και όποιος αντέξει.