Διπλή υπηκοότητα

Λώρη Κέζα
Αρθρογράφος
Άρθρο της στην εφημερίδα "Το Βήμα" - 21/4/2010


Oργανώθηκε στους Χριστιανοδημοκράτες πριν από έξι χρόνια. Σήμερα είναι υπουργός της Κάτω Σαξονίας, με χαρτοφυλάκιο τις Κοινωνικές Υποθέσεις. Γρήγορη ανέλιξη, αν συνυπολογίσουμε ότι η Αϊγκιούλ Οκζάν είναι μετανάστις δεύτερης γενιάς.

Για πρώτη φορά άτομο τουρκικής καταγωγής ανεβαίνει τόσο ψηλά στην εκτελεστική εξουσία της Γερμανίας.

Καιρός ήταν. Εχει περάσει μισός αιώνας από τη μαζική μετανάστευση Τούρκων στη βιομηχανική χώρα της Ευρώπης και οι τουρκόφωνοι κάτοικοι υπολογίζονται σε μερικά εκατομμύρια (1,6 εκατομμύρια με τουρκική υπηκοότητα και άλλοι, ων ουκ έστιν αριθμός, με γερμανικά χαρτιά). Η Οκζάν, γεννημένη πριν από 38 χρόνια στο Ανόβερο, είναι τυπικό δείγμα ανθρώπου που κουβαλά δύο πολιτισμούς. Τουρκογερμανίδα, Γερμανοτουρκάλα- δεν έχει σημασία τι θα προτάξει. Σημασία έχει ότι πολίτες όπως η Αϊγκιούλ Οκζάν κουβαλούν μέσα τους δύο πολιτισμούς που στα μάτια ορισμένων είναι συγκρουόμενοι. Στην πραγματικότητα οι κουλτούρες είναι συμπληρωματικές και οι αμφιπολιτισμικοί πολύ πλούσιοι σε εμπειρίες- όχι επειδή δοκίμασαν πολλά μπαχαρικά και άκουσαν πολλές μουσικές. Ενα τουρκάκι μεγαλωμένο στη Γερμανία έχει μάθει να προσαρμόζει τη σκέψη του σε δύο διαφορετικά σύμπαντα.

Η Αϊγκιούλ Οκζάν είναι τυπική περίπτωση ανθρώπου που πέτυχε στα ξένα. Από γονείς χειρώνακτες (ήταν ράφτες), σπούδασε Νομικά, εργάστηκε στις τηλεπικοινωνίες, παντρεύτηκε γιατρό και δημιούργησε έναν φορέα που βοηθούσε τους νεαρούς μετανάστες να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση στη Γερμανία.

Η ίδια λέει ότι σκέφτεται περισσότερο σαν Γερμανίδα, όμως στο παιδί της δίνει δίγλωσση ανατροφή. Ακριβώς όπως οι Ελληνες της Αμερικής έδιναν και δίνουν στα παιδιά τους τη δυνατότητα να συνδεθούν με τις ρίζες τους και τον τόπο καταγωγής τους. Για να έλθουμε όμως στα καθ΄ ημάς- γιατί η Οκζάν δεν είναι ένα ξωτικό της Ευρώπης-, ακριβώς την ίδια ανατροφή δίνουν στα παιδιά τους οι μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα.

Μιλούν τη μητρική γλώσσα στο σπίτι και την ελληνική στις συναλλαγές τους.

Χαίρονται να σηκώνουν τη σημαία στις παρελάσεις αλλά πανηγυρίζουν όταν η εθνική τους ομάδα κερδίζει ένα μετάλλιο. Οι αλλοδαποί που μεγαλώνουν εδώ δεν είναι ή το ένα ή το άλλο μέρος, δεν γίνεται να επιλέξουν εθνικότητα. Είναι «δύο σε ένα» και μόνο έτσι μπορούν να ενσωματωθούν. Η δυναμική των πραγμάτων οδηγεί σε κάτι αναπόφευκτο: τα επόμενα χρόνια θα εκλεγούν βουλευτές αλβανικής καταγωγής και συν τω χρόνω θα καταλάβουν κάποιες από τις θέσεις ευθύνης σε επόμενη διακυβέρνηση. Το μόνο που θα προϊδεάζει για το μακρινό παρελθόν τους θα είναι το όνομά τους.

O χριστιανοδημοκράτης πρωθυπουργός Κρίστιαν Βουλφ είπε ότι η επιλογή της Οκζάν θα είναι ένα καλό μήνυμα προς τους νέους που προέρχονται από περιβάλλον μεταναστών. Από την πλευρά της, η Οκζάν εξήγησε τους λόγους για τους οποίους επέλεξε το συγκεκριμένο κόμμα - πιθανότατα κάποιοι παραξενεύτηκαν που μια πιστή μουσουλμάνα βρήκε στέγη στους Χριστιανοδημοκράτες, που πρόβαλαν συντηρητικές απόψεις για την ένταξη των ξένων. Η νέα υπουργός εξήγησε ότι την προσείλκυσαν οι αρχές για την οικογένεια και η αγάπη του πλησίον, τον οποίο υπερασπίζεται. Εχει επίγνωση, είπε, ότι θα λειτουργήσει ως πρότυπο. Εβαλε ως πρώτο στόχο στα νέα της καθήκοντα την ενθάρρυνση της εκπαίδευσης στα παιδιά των μεταναστών. Η Γερμανία βρίσκεται ένα στάδιο πιο μπροστά από την Ελλάδα. Είχε τον χρόνο να δει την ανάπτυξη να βασίζεται στους ξένους, είχε τον χρόνο να επωάσει και αβγά ερπετών, είχε τον χρόνο να δει την ενδιαφέρουσα πολυχρωμία και να δει να γεννιέται η τρίτη γενιά μεταναστών. Οι Τούρκοι αποτελούν το 25% των ξένων που ζουν εκεί, είναι μια πραγματικότητα. Η Αϊγκιούλ Οκζάν αναλαμβάνει εξισορροπιστικό ρόλο, λειτουργεί ως σύνδεσμος με την εθνοτική μειονότητα.

Το ζητούμενο, για την ίδια και τους έχοντες κοινή καταγωγή, είναι να έχουν μια καλύτερη ζωή χωρίς να αρνηθούν τη γη των πατέρων τους.