Η κατάντια του τουρισμού

Σταύρος Τζίμας
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Καθημερινή" - 9/4/2010

Μια οικογένεια γνωστών θέλησε να περάσει τις ημέρες του Πάσχα σε χωριό της ορεινής Δυτικής Μακεδονίας και, όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, έψαξε νωρίς για χώρο διαμονής. Τηλεφώνησε σε ένα από τα αγροτουριστικά καταλύματα και ζήτησε ένα δίκλινο δωμάτιο. Οταν άκουσε την τιμή, πάγωσε: 250 ευρώ τη βραδιά με πρωινό και 30 ευρώ το άτομο επιπλέον για το «πασχαλινό ρεβεγιόν».

Εψαξε για κάτι φθηνότερο και τελικά βρήκε, σε έναν ξενώνα, δωμάτιο με δύο κρεβάτια με 120 ευρώ τη βραδιά συν –αυτό ήταν προαιρετικό στην τιμή, 30 ευρώ και εκεί– ένα επιπλέον ποσό για το ρεβεγιόν. Οι άνθρωποι, θέλοντας να περικόψουν τα έξοδα, δήλωσαν πως δεν επιθυμούν συμμετοχή στο πασχαλινό τραπέζι, προτιμώντας να γλεντήσουν σε κάποια από τις ταβέρνες του χωριού, με τις φημισμένες σούβλες.

Ο ξενοδόχος, όμως, τους ενημέρωσε ότι ανήμερα το Πάσχα οι ταβέρνες παραμένουν κλειστές και –προκειμένου να τηρήσουν το έθιμο– συμφώνησαν να πληρώσουν το εξηντάρι, 30 για τον κάθε έναν δηλαδή, και να «κάνουν Χριστός Ανέστη» στο ξενοδοχείο.

Για να μη μείνουν νηστικοί, συμμετείχαν σε ένα μάλλον σαρακοστιανό, παρά πασχαλινό, τραπέζι και, όταν αργότερα κατέβηκαν για μια βόλτα στο χωριό, με έκπληξη διαπίστωσαν ότι οι ταβέρνες, όχι μόνον ήταν ανοιχτές, αλλά και γεμάτες κόσμο που απολάμβανε αρνιά και παραδοσιακά κοντοσούβλια.

«Αλίμονο, γιατί να είμαστε κλειστά; Εμείς τέτοιες μέρες περιμένουμε για να δουλέψουμε», ήταν η απάντηση ενός ταβερνιάρη, στον οποίο εξομολογήθηκαν το πάθημά τους. Ο πονηρός ξενοδόχος έκρυψε από τους πελάτες του την εκτός ξενώνα (του) επιλογή του πασχαλινού τραπεζιού, για να κερδίσει εξήντα ευρώ και πράγματι τους τα πήρε.

Τέτοιες ή παρόμοιες ιστορίες έχουν να διηγηθούν πολλοί απ’ όσους κατέφυγαν τις μέρες του Πάσχα σε ξενοδοχεία και αγροτουριστικά καταλύματα για να περάσουν τις γιορτές. Οι καπάτσοι του τουρισμού έδρασαν γδέρνοντας και εξαπατώντας τον κόσμο, πιστοί στη λογική της αρπαχτής. Δυστυχώς, δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά, αλλά για μια νοοτροπία ευρέως διαδεδομένη στον τουρισμό μας, η οποία υπονομεύει τη μεγαλύτερη βιομηχανία της χώρας.

Σε ένα παλαιότερο σχόλιο της στήλης για το τι συμβαίνει τα καλοκαίρια στα νησιά με τους αετονύχηδες, ένας Ελληνας υψηλόβαθμος αξιωματούχος στον Οργανισμό Τουρισμού της Ελβετίας μου περιέγραψε, μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος, απίστευτες μαρτυρίες Ελβετών τουριστών, όπως τις κατέθεσαν, επιστρέφοντας στην πατρίδα τους. Το φαινόμενο βέβαια της χαμηλής ποιότητας παροχής υπηρεσιών δεν έιναι καινούργιο ούτε απότοκο της σημερινής οικονομικής κρίσης. Είναι απορίας άξιο, όμως, πώς δεν αντιλαμβάνονται όσοι ζουν από τον τουρισμό ότι με τέτοιες συμπεριφορές το μόνο που πετυχαίνουν είναι να πριονίζουν το κλαδί στο οποίο κάθονται.