Όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, «as planned» !

Korinthius Maximus
Περιοδικό MyPress - Τεύχος 17 - Μάρτιος 2010


Θέλω να ελπίζω ότι όσοι αποφασίζετε να πάρετε κάθε φορά στα χέρια σας αυτό το περιοδικό, έχετε πλέον εντοπίσει αυτή τη σειρά άρθρων που ξεκίνησε από το δεύτερο τεύχος του «MyPress» και έκτοτε αδιάλειπτα σας συντροφεύει σε κάθε έκδοση. Όσοι διαβάζουν από την αρχή τα άρθρα αυτά πρέπει πια να έχουν διαπιστώσει ότι πολλά από τα θέματα που έχουμε αναλύσει, πολύ αργότερα, έχουν αποτελέσει κεντρικά θέματα συζητήσεων σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα.

Όταν έγραφα για το προηγούμενο τεύχος το άρθρο «Το δικό μας Hollywood», δεν φανταζόμουν ότι τόσο γρήγορα μια παράλληλη ιστορία θα ερχόταν να του δώσει σάρκα και οστά, έστω και ως προς την ιδέα κατάκτησης του κινηματογραφικού στερεώματος. Έγραφα στο τεύχος 16 : «Μπορούμε να δείξουμε στον κόσμο το δικό μας «Ξεβράκοταρ» που θα είναι και μοναδικό στο είδος του.». Δεν πιάσαμε βέβαια τα standards του Cameron ή το Box Office του Avatar, αλλά την Private Movies την κάναμε να νιώσει για τη καλά την ανάσα μας και να ψάχνει απεγνωσμένα την πρωταγωνίστρια μιας πορνοταινίας που κατόρθωσε να πουλήσει 100.000 κομμάτια μέσα σε μια ημέρα, σε μια χώρα σαν την Ελλάδα.

Αν συνδυάσουμε το γεγονός ότι αυτό συνέβη την ημέρα που στη χώρα ανακοινώθηκαν τα πιο σκληρά οικονομικά μέτρα της μεταπολιτευτικής περιόδου, τότε πράγματι αποδεικνύουμε ότι αποτελούμε «Έθνος ανάδελφον» όπως σας έγραφα στο τεύχος 14. Υπενθυμίζω ότι με αυτό τον χαρακτηρισμό εννοούμε έθνος που όμοιό του δεν μπορεί να συναντήσει κανείς. Και πράγματι επιδείξαμε ένα νέο, μοναδικό, πρωτότυπο είδος στο χώρο της πορνοβιομηχανίας. Το είδος του Home - Amateur Porn Movie Professionally Filmed Managed and Sponsored με την πρωταγωνίστρια να εμφανίζεται σε όλες σχεδόν τις μεσημεριανές εκπομπές και να υποστηρίζει ότι θα προσφύγει στη δικαιοσύνη γιατί το υλικό ήταν ιδιωτικό. Πόσο ιδιωτικό βέβαια μπορεί να είναι ένα υλικό στο οποίο πρωταγωνιστεί ο διεθνούς φήμης πορνοστάρ Ian Scott, είναι σαφώς μια άλλη πολύ μεγάλη συζήτηση.

Ανάλογο concept παραγωγής μόνο από τη, θρυλική πια, Heather Brooke aka DeepThroat μπορώ να θυμηθώ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν της αποδίδω την πρωτοπορία της δικιάς μας γιατί η Heather δεν είχε ούτε στο όνειρό της τέτοιο συντονισμένο σπονσοράρισμα και τόσο καλά στημένο σχέδιο από την αρχή στο μυαλό της. Ούτε λόγος βέβαια για τηλεοπτική σπέκουλα σε εθνικό δίκτυο από όλα σχεδόν τα κανάλια και τα ειδησεογραφικά ή μη sites του διαδικτύου.

Όλα δείχνουν ότι πολύ σύντομα θα έχουμε ένα δικό μας «καμάρι» στην παγκόσμια βιομηχανία πορνό η οποία, παρεμπιπτόντως, θα ήθελα να σας ενημερώσω – αν δεν το ξέρετε ήδη – ότι διαθέτει και λαμπερό θεσμό απονομής βραβείων (κάτι αντίστοιχο με τα Oscars), τα AVN - Adult Movie Awards, από το 1986. Στην Ελλάδα η τελετή απονομής μεταδίδεται εδώ και μερικά χρόνια από συνδρομητικό κανάλι. Έτσι για να καταλάβετε το «μεγαλείο», μερικά από τα ονόματα που έχουν βραβευτεί με το AVN και προκαλούν «δέος» : Jenna Jameson, Alisha Klass, Asia Carrera, Chloe, Ginger Lynn, Rocco Siffredi, Tera Patrick, Lexington Steele και ο κατάλογος είναι μακρύς. Το «δικό μας» το παλικάρι, ο Ian Scott δεν έχει ακόμα σηκώσει κούπα στα AVN, ήταν όμως υποψήφιος σε δύο κατηγορίες το 2009 και η νέα του «ελληνική» συνεργασία δείχνει ότι γρήγορα θα δικαιωθεί γι’ αυτόν και την συμπρωταγωνίστριά του. Κάτι μου λέει ότι για το 2010 θα έχουμε τουλάχιστον υποψηφιότητα σε κάποια από τις κατηγορίες των debutants.

Μέσα σε όλα αυτά έχω ειλικρινά αηδιάσει με όλους τους «δήθεν», τους θιασώτες του ηλίθιου καθωσπρεπισμού που γυρνάνε στα κανάλια και ωρύονται για το εν λόγω DVD, κάνουν ότι πέφτουν από τα σύννεφα και αρχίζουν μια ακατάσχετη μπαρουφολογία. Είμαι πια πεπεισμένος ότι όλοι τους είναι μέσα στο παιχνίδι του promotion. Όπως μέσα σε αυτό το παιχνίδι είναι απροκάλυπτα ένα ολόκληρο σύστημα που «σεμνότυφα» έσπρωχνε εδώ και χρόνια όλη την ιστορία εδώ που φτάσαμε και έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να πάμε και παραπέρα. Υπάρχει πεδίο δόξας λαμπρό.

Και εδώ θα ήθελα να σας υπενθυμίσω το άρθρο του τεύχους 5 υπό τον τίτλο «Παιδικά παιχνίδια με «νόημα» ...», όπου έγραφα για τη βιομηχανία παιχνιδιών και τους απίστευτους προσανατολισμούς της. Ας θυμηθούμε δύο χαρακτηριστικά κομμάτια : […]Όταν όμως είδα ότι για να μπουν τα κοριτσάκια στη Fashion Fever Shopping Boutique, έπρεπε να έχουν μια πλαστική ροζ κάρτα που έπαιζε το ρόλο της πιστωτικής, τρελάθηκα.[…]Ποτέ δε μπορούσα να φανταστώ ότι θα φτιαχνόταν ένα παιχνίδι που θα έβαζε κοριτσάκια από 9 έως 12 ετών στο τριπάκι του πλαστικού χρήματος.[…].

Όλα όσα ζούμε λοιπόν σε μια εποχή που η Ελλάδα αναγκάζεται – και με δική της ευθύνη – να ταπεινώνεται συστηματικά, μοιάζουν τόσο πολύ προσχεδιασμένα από διάφορα παράκεντρα και τόσο αρμονικά εκτελεσμένα που μόνο κάποιος αφελής θα επέμενε στην άποψη ότι όλα είναι τυχαία. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Υπάρχει πλάνο και το πλάνο αυτό υπηρετείται με μαεστρία εδώ και αρκετά χρόνια.

Όλη αυτή η βιομηχανία που έχει στηθεί σε διάφορους τομείς «σπρώχνει» το πνεύμα, την οξυδέρκεια και τις γενετικά κληρονομούμενες αντιστάσεις του Έλληνα σε έναν προοδευτικό αφανισμό. Αυτό φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το αντικειμενικό γεγονός της κυκλοφορίας μιας ταινίας, έχει όμως άμεση σχέση με τον τρόπο με τον οποίο αυτή η κυκλοφορία αποτέλεσε την κορωνίδα μιας διαδοχής γεγονότων.

Όταν τα «κανάλια» ασχολούνται μήνες ολόκληρους με τους τσακωμούς που έγιναν μεταξύ μετριοτήτων σε ένα διαγωνισμό ανάδειξης μοντέλων, με τα διάφορα παρατράγουδα και τα καπρίτσια μιας κοπελίτσας που έλαβε μέρος σε κάποια καλλιστεία, με το τί συνέβη πίσω από την πόρτα μιας τουαλέτας σε ένα reality που προετοίμαζε barmen και barwomen, την ώρα που Έλληνες διαπρέπουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου και δε μαθαίνει κανείς τίποτα, τότε πράγματι έχουμε να κάνουμε με μια συντονισμένη πρακτική εθισμού και «εκπαίδευσης» κυρίως της νεολαίας σε ένα άλλο μοντέλο δραστηριοποίησης που έχει εφήμερη δημοσιότητα, εύκολο χρήμα και μερικές «εκπτωσούλες» που η πρακτική αυτή τις βάζει σε δεύτερη μοίρα μπροστά στο «μεγάλο στόχο».

Σταδιακά φτιάχνεται μια ολόκληρη γενιά που αντιγράφει κουρέματα, κουνήματα, στάσεις και συμπεριφορές και θα δείτε ότι στην τελική εφαρμογή του σχεδίου το ίδιο αυτό σύστημα θα καταδικάσει αυτή τη γενιά, θα της δημιουργήσει ενοχικά σύνδρομα και συμπλέγματα κατωτερότητας ώστε να είναι έτοιμη να δεχθεί το οτιδήποτε από οποιονδήποτε θα «πλασάρεται» έστω και κατ’ ελάχιστον καλύτερος.

Το πιο αποκρουστικό μέρος του σχεδίου περιλαμβάνει την πλήρη στρέβλωση της αντίληψης του τί θεωρούμε δημοκρατία. Ακόμη και η τραγική ιστορία του Αλέξη Γρηγορόπουλου κατέστη ένα ισχυρό μάθημα για το πώς μπορείς να αφαιρέσεις από έναν άνθρωπο το δικαίωμά του να υπερασπιστεί τον εαυτό του, κάτι που θεωρείτο μέχρι τότε αναφαίρετο αγαθό της δημοκρατίας.

Θυμηθείτε λίγο και το άρθρο «Μπορούμε να γλιτώσουμε από νέους ολοκληρωτισμούς ;» του τεύχους 15 για να μπορέσουμε να αναλύσουμε πληρέστερα τον άμεσο πλέον κίνδυνο στο επόμενο «MyPress».

Όλα τα άρθρα μπορείτε να τα βρείτε στο blog korinthiusmaximus.blogspot.com.

Τα λέμε στο επόμενο τεύχος.