Πλατείας Κλαυθμώνος συνέχεια

Σοφία Βούλτεψη
Δημοσιογράφος
Άρθρο της στην εφημερίδα "Απογευματινή" - 12/2/2010


Οι κινητοποιήσεις των δημοσίων υπαλλήλων αυτών των ημερών με έκαναν να ανατρέξω σε ένα συγκλονιστικής περιγραφικής δύναμης απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο της Ελένης Πριοβόλου «Όπως ήθελα να ζήσω» (Εκδόσεις Καστανιώτη). Το μυθιστόρημα -με φανταστικούς ήρωες που όμως κινούνται μέσα σε πραγματικό ιστορικό περιβάλλον και ζουν τις συνέπειες του πολιτικού τυχοδιωκτισμού στα τέλη του 19ου αιώνα- αγγίζει διαχρονικές πληγές του ελληνικού δημόσιου βίου:

«Οι καφενέδες και τα γαλακτοπωλεία γέμιζαν κόσμο και γύρω στο μεσημεράκι ο κήπος της Κλαυθμώνος κινδύνευε να πλημμυρίσει από τους οδυρμούς και τους κρουνούς δακρύων των νεοαπολυμένων δημοσίων υπαλλήλων. Οι πλείονες αυτών, είχαν, επιπλέον, πληρώσει ακριβά τη θέση. Ο κοντός και αρκούντως φαρδύς άντρας, με το υπερβολικά ψηλό καπέλο, δυσανάλογο με το ύψος του, φορώντας μέρα μεσημέρι μαύρη ρεδιγκότα, κατερχόταν την οδό Δραγατσανίου κουνώντας το μπαστούνι του, στον ίδιο ρυθμό με το ανεμολόγιο των λόγων του. Ηταν ο βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος Ιωσήφ Μαυρομούστακος, τον οποίο, όταν οι κλαυθμυρίζοντες απολυμένοι τον είδαν να βγαίνει από το Υπουργείο Οικονομικών, τον πήραν το κατόπι. Κενές ουσίας λέξεις έβγαιναν ασυνειρμικά από το στόμα του βουλευτή, υποσχόμενου γενικώς και αορίστως επαναπρόσληψή τους».

Αυτή τη σκηνή ταπείνωσης των πολιτών είδε ο Κεφαλονίτης εισαγγελέας Ρόκκος Χοϊδάς και εξανέστη, κατηγορώντας τον βουλευτή ότι λοιδορεί και εκμεταλλεύεται τον κόσμο. Τον κάλεσε να εισηγηθεί στη Βουλή νόμο για τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων ‘‘αφού θεσπιστούν αυστηρότατα κριτήρια διά την πρόσληψίν των’’. Προς στιγμήν επικράτησε γενικός ενθουσιασμός, αλλά ο Χοϊδάς συνέχισε: «Εάν δεν θεσπιστούν αντικειμενικά κριτήρια προσλήψεων, αι πελατειακαί δοσοληψίαι θα μαστίζουν την τάλαινα χώρα και η κακοδαιμονία θα συνεχίζεται, γεμίζοντας το δημόσιο με επίορκους δημόσιους λειτουργούς».

«Τότε», συνεχίζει την περιγραφή η Πριοβόλου, «μουρμουρίζοντας με δυσαρέσκεια το πλήθος διαλύθηκε, ενώ οι ‘‘αδικημένοι του δημοσίου’’ ακολούθησαν τον βουλευτή».

Όλα αυτά (και άλλα που θα μάθετε αν διαβάσετε το βιβλίο) συνέβαιναν εκεί γύρω στα 1870. Σήμερα, το μόνο που έχει αλλάξει είναι η μονιμότητα. Κατά τα λοιπά, ο Χοϊδάς επαληθεύθηκε πλήρως. Με κούφια λόγια και πελατειακές σχέσεις…