Παχαίνοντας στον στρατό

Λώρη Κέζα
Αρθρογράφος
Άρθρο της στην εφημερίδα "Το Βήμα" - 14/6/2009



Στον στρατό οι άνδρες μαθαίνουν δύο πράγματα: να καθαρίζουν πατάτες και να στρώνουν το κρεβάτι τους. Ως εκ τούτου ο κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης δεν κάνει καμία χάρη σε κανέναν όταν ανακοινώνει τη μείωση της θητείας στους εννέα (9) μήνες.

Απορούμε γιατί την κατεβάζει λίγο λίγο και δεν προτείνει μια και καλή την επάνδρωση των Σωμάτων με επαγγελματίες, κάτι που εν πολλοίς ισχύει ήδη για την Αεροπορία και το Ναυτικό. Το γεωστρατηγικό περιβάλλον δεν επιτρέπει συζητήσεις για κατάργηση των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά κάποτε θα πρέπει στα σοβαρά να καταγραφεί τι ακριβώς συνεισφέρουν στην άμυνα της χώρας χιλιάδες στρατιώτες, χωρίς αληθινή εκπαίδευση. Ακόμη όμως και αν είχαν την εκπαίδευση, αν μέσα σε λίγους μήνες αποκτούσαν το σώμα του Ρόκι και τις δεξιότητες του Ράμπο, θα ήταν απαραίτητοι 50.000

κληρωτοί ετησίως; Οι σύγχρονοι πόλεμοι μάλλον βασίζονται στον τεχνολογικό εξοπλισμό παρά στην αριθμητική υπεροχή. Δεν χρειάζονται πολλοί για να πατηθεί το κουμπί με τα πυραυλάκια. Εν πάση περιπτώσει έχει υπολογιστεί πόσοι πολεμιστές χρειάζονται για παν ενδεχόμενο; Είναι απαραίτητο το σύνολο της αρσενικής νεολαίας;

Ώσπου να προσδιοριστούν οι αληθινές ανάγκες σε ανθρώπους, μπορούμε να ανοίξουμε τη συζήτηση για το ποιόν της θητείας. Εξαιρουμένων των λοκατζήδων, οι κληρωτοί στο τέλος της θητείας ζυγίζουν καμιά δεκαριά κιλά παραπάνω. Αυτά παθαίνει όποιος δεν έχει τι να κάνει όλη μέρα και κάθεται στο καψιμί, τρώγοντας κρουασάν. Η θητεία είναι far niente. Δεν κάνουν τίποτε, τουλάχιστον όχι ουσιαστικό. Οι σκοπιές, για παράδειγμα, είναι ό,τι πιο ανώφελο την εποχή της τεχνολογίας. Στη θέση του φαντάρου που ξεροσταλιάζει μέσα στη νύχτα θα μπορούσε να βρίσκεται μια κάμερα. Οι αισθήσεις του ανθρώπου δεν μπορούν επ΄ ουδενί να συγκριθούν με τους αισθητήρες των μηχανημάτων. Βέβαια, λένε, ο φαντάρος μπορεί να αμυνθεί. Και πώς θα το κάνει αυτό, με ραμμένες τις σφαίρες και έχοντας κάνει το πολύ δέκα βολές στη ζωή του; Ας δούμε όμως τις καλές περιπτώσεις θητείας. Να είναι κάποιος σε γραφείο και να σημειώνει τους εξοδούχους. Με κάτι τέτοια χαλαλίζουν τα νιάτα τους οι φαντάροι, με αναφορές και δουλίτσες που αφορούν το ίδιο το στρατόπεδο. Ο ένας εξυπηρετεί τον άλλον και όλοι μαζί ένα τεράστιο παρασιτικό σύστημα. Ο στρατός αναλώνεται στην ίδια τη γραφειοκρατία του.

Υπάρχουν και καλές περιπτώσεις θητείας. Ένας νέος μπορεί να γίνει η ορντινάντσα του διοικητή. Κάποιος εξίσου τυχερός να τοποθετηθεί σε κατασκηνώσεις και να φροντίζει τις οικογένειες των αξιωματικών που κάνουν τα μπάνια τους. Αντιλαμβάνεστε τον παραλογισμό; Ζητάμε από νέους ανθρώπους να κόψουν στη μέση τη ζωή τους και για έναν χρόνο (έστω εννέα μήνες) να γίνουν δούλοι σε θέρετρο συζύγων στρατιωτικών. Πάει ο στρατιώτης να υπηρετήσει την πατρίδα και τελικά υπηρετεί μια κυρά με τα βλαστάρια της. Αυτά τα προνόμια των αξιωματικών εκπορεύονται από το πλεόνασμα των ανθρώπων, δηλαδή από την υποχρεωτική στράτευση. Τι να τους κάνουν όλους αυτούς που παρουσιάζονται κάθε χρόνο, αν δεν τους βρουν τέτοιες ασχολίες. Φανταστείτε πώς θα άλλαζαν οι διαθέσεις, αν αντί για δωρεάν προσωπικό ο κ. Μεϊμαράκης έπρεπε να πληρώνει πολεμιστές και υπαλλήλους. Θα ενέκρινε άραγε τόσους σοφέρ ή θα έστελνε τους αξιωματικούς να βγάλουν δίπλωμα οδήγησης, να πηγαινοέρχονται μόνοι τους;

Ο στρατός διδάσκει κάτι ακόμη στο ελληνόπουλο. Περνάει άνετα όποιος είναι ισχυρός (κοινωνικά). Το ρουσφέτι στον στρατό εκφράζει με τον χυδαιότερο τρόπο τη νοοτροπία του Νεοέλληνα. Από τις πρώτες μέρες της θητείας ο στρατιώτης μαθαίνει ότι στην κοινωνία, την ελεύθερη, και στη στρατιωτική νικητής είναι όποιος έχει τα πιο πολλά λεφτά, τις πιο ισχυρές γνωριμίες. Κάθε οικογένεια επιδίδεται σε αγώνα καλής μετάθεσης, καθένας με τα μέσα του, κυρίως με τον βουλευτή του. Οι φαντάροι είναι ο νούμερο ένα λόγος όχλησης πολιτικών: χαρτάκια πάνε και έρχονται και οι τοποθετήσεις γίνονται αναλόγως. Το ρουσφέτι είναι βέβαια το πιο αδύναμο επιχείρημα εναντίον αυτού του τεράστιου μηχανισμού που καταπίνει τα μεγαλύτερα κονδύλια του προϋπολογισμού. Ο στρατός χρειάζεται επειγόντως αξιολόγηση και κοστολόγηση από την αρχή. Να υπολογιστεί με ποιον τρόπο συμβάλλουν στην άμυνα της χώρας, ας πούμε, οι 3.000 αξιωματικοί με γραφείο στο Πεντάγωνο και πόσο ακριβώς κοστίζουν οι φαντάροι που υπηρετούν. Ένας επαγγελματικός στρατός, επικεντρωμένος στο στρατιωτικό αντικείμενο, έρχεται φθηνότερα.