Διλήμματα

Λένα Γκίνη
(lenagini@hotmail.com)
Άρθρο της για το korinthiusmaximus.blogspot.com


Η πορεία του ανθρώπου στη ζωή είναι γεμάτη διλήμματα. Ο προβληματισμός του «να επιλέξω αυτό ή εκείνο» κατακλύζει καθημερινά το μυαλό μας σε όλα τα θέματα, ακόμα και στα πιο απλά (να φάω ψάρι ή κρέας; Πάλι κρέας; Αλλά κ το ψάρι δεν είναι το αγαπημένο μου.. Όμως δεν παχαίνει… Έχει και φώσφορο.. Τ' αποφάσισα. Θα φάω κοτόπουλο που δεν παχαίνει και δεν έχει και φώσφορο!!).

Ο προβληματισμός συνεχίζεται κάπως έτσι: «αν επιλέξω αυτό θα γίνει το τάδε, αν όμως επιλέξω εκείνο θα γίνει το δείνα». Κι όλα αυτά μες στις άκρες γιατί οι προβλέψεις μόνο υποθετικές μπορεί να είναι, καθώς η ζωή είναι απρόβλεπτη και σκοπός της είναι να σε κάνει να αναιρείς. Έχω παρατηρήσει πως για όσα βροντοφώναζα: «εγώ ποτέ..», ήρθε η στιγμή που όχι μόνο αγνόησα αυτό το «ποτέ», αλλά το επανέλαβα κι από πάνω..

Το «ποτέ» πήρε προαγωγή και έγινε άλλοτε «μερικές φορές», άλλοτε «συχνά» και άλλοτε κατέληξε να γίνει και συνήθεια από τις αγαπημένες μου.. Κάπως έτσι, πήρα την απόφαση να διαγράψω τη λέξη αυτή όταν χρησιμοποιώ μελλοντικό χρόνο.. Όχι γιατί δεν μου αρέσει να παίρνω πίσω αυτά που λέω, αλλά γιατί τη λέξη αυτή τη φοβάμαι.

Όσον αφορά τώρα τα διλήμματα και τους εσωτερικούς διχασμούς, γνώμη μου είναι ότι η πλειονότητα (νομίζει ότι) επιλέγει τον δρόμο με τα λιγότερα εμπόδια. Αυτό γιατί οι άνθρωποι είμαστε από τη φύση μας φυγόπονοι. Δεν θέλουμε να χάσουμε τη βολή μας. Αποφεύγουμε να μπούμε σε συναισθηματικά έξοδα. Από την άλλη επειδή είναι επίσης φυσικό μας γνώρισμα να κοιτάζουμε προς τα πάνω, οδηγούμαστε στο αίσθημα του ανικανοποίητου. Και αυτό με τη σειρά του μας κάνει να κοιτάμε την πόρτα που κλείσαμε.

Το μονοπάτι που επιδεκτικά απορρίψαμε είχε ανηφορική πορεία. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το απορρίψαμε. Ήταν κουραστικό. Η «ανηφόρα» ή που θα σε οδηγούσε ψηλά ή που θα γλιστρούσες στο διάβα της κι άντε πάλι από την αρχή.. Ύστερα θα κοιτούσες πάλι το άλλο μονοπάτι. Φαύλος κύκλος.

Η ζυγαριά πάνω στην οποία θέτουμε τα υπέρ και τα κατά, ενδεχομένως, από την πολλή χρήση να έχει χαλάσει και να μην είναι ακριβής. Η λογική δεν σου εξασφαλίζει επιτυχία, ούτε λιγότερα λάθη. Είναι απλά μία δικαιολογία ώστε να μην μπορούν να σου προσάψουν απερισκεψία για το «απροσδόκητα» - ακριβώς επειδή το είχες μελετήσει – ανεπιθύμητο μετά.
Κάθε λοιπόν που σκέφτεσαι τι θα είχε γίνει αν η επιλογή σου ήταν διαφορετική, σκέψου πως είχες τους λόγους σου. Όποιοι και αν ήταν αυτοί. Σημαντικοί/ ασήμαντοι, συνειδητά ή όχι, τη συγκεκριμένη στιγμή σ΄ έκαναν να στρέψεις το βλέμμα σου εκεί.

Ο καλύτερος λόγος να κάνεις κάτι είναι να το κάνεις επειδή το γουστάρεις. Ας το παραδεχτούμε επιτέλους. Επιλέγουμε να κάνουμε κάτι επειδή το θέλουμε περισσότερο από κάτι άλλο. Απλά μετά από λίγο λησμονούμε τους λόγους της επιλογής μας. Αναρωτιόμαστε. Το κάναμε και αναλάβαμε τις επακόλουθες συνέπειες.

Τώρα αν αλλάξουν τα δεδομένα σου, οι ανάγκες ή τα θέλω σου, δεν μπορείς να κάνεις πίσω. Την απόφαση σου την πήρες. Τα ίχνη των βημάτων σου έχουν μείνει. Ποτέ όμως δεν είναι αργά να «λοξοδρομήσεις».

Γιατί;

Γιατί έτσι ...

Έτσι θες ...