Ακριβοί ειδικοί σύμβουλοι

Λώρη Κέζα
Αρθρογράφος
Άρθρο της στην ιστοσελίδα "Βήμα on line" - 21/8/2012


Το χειρότερο δεν είναι τα έξοδα. Το χειρότερο είναι η κοροϊδία. Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου βρίσκεται ξανά στην επικαιρότητα με αφορμή μια ερώτηση που κατατέθηκε στη Βουλή για τους ειδικούς συμβούλους που απασχόλησε. Οι «ειδικοί σύμβουλοι» δεν είναι οι συνήθεις υπάλληλοι, που στελεχώνουν το γραφείο για τα τρέχοντα. Οι ειδικοί ειδικεύονται εξ ου και οι αμοιβές τους είναι ειδικά υψηλές. Ο κ. Παπανδρέου λοιπόν ξεκίνησε με τρεις, τους έκανε εννέα, κατόπιν τους ευλόγησε ώστε να γίνουν δεκατέσσερις και στη συνέχεια τους αύξησε στους είκοσι. Οι ειδικές συμβουλές κόστισαν στους φορολογούμενους σχεδόν 1 εκατομμύριο ευρώ. Αν είχαν σώσει τη χώρα με τις ειδικές ιδέες τους, θα λέγαμε χαλάλι τους, ας έχουν ειδικό μισθολόγιο και για ειδική περιποίηση έναν μασέρ για να τους χαλαρώνει (οι ιδρυτές της Google τα πρώτα χρόνια είχαν μασέρ για τους υπαλλήλους και τούτο σίγουρα συνέβαλε στη γιγάντωση της εταιρείας…). Τούτοι δω όμως συνέβαλαν στην καταστροφή οπότε δικαιούμαστε να μάθουμε ποια ήταν τα ειδικά προσόντα τους και ποιες οι ειδικές αποστολές τους.

Η ερώτηση στη Βουλή κατατέθηκε από βουλευτές της μείζονος αντιπολίτευσης. Θέλουν τα ονόματα και επακριβώς το έργο που παρείχαν τα είκοσι άτομα: έργο που οι μόνιμοι υπάλληλοι του Δημοσίου δεν μπορούσαν να παράσχουν. Η απάντηση που δόθηκε περιλάμβανε αριθμούς: σύμβουλοι και αμοιβές ανά έτος. Μπορούμε να υποθέσουμε την εξέλιξη της υπόθεσης: οι περαιτέρω πληροφορίες εμπίπτουν στα προσωπικά δεδομένα τα οποία είναι πιο ισχυρά από το δημόσιο συμφέρον. Ας σταθούμε λοιπόν σε μια από τις περιπτώσεις συμβούλων του κ. Γ. Παπανδρέου, που δεν ξέρουμε καν αν συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των είκοσι. Κάποια στιγμή ο πρώην πρωθυπουργός είχε οραματιστεί την ανάπλαση του θαλάσσιου μετώπου της πρωτεύουσας. Είχε στο μυαλό του τη Βαρκελώνη. Στο όραμα εμφανιζόταν και ο αρχιτέκτονας, φίλος του. Κι επειδή ήταν προσωπικός φίλος ανακοινώθηκε ότι θα έκανε την ανάπλαση αμισθί, από αγάπη για τον συνάνθρωπο. Ο πολύς κόσμος δεν πονηρεύτηκε – βοήθησαν και τα μέσα ενημέρωσης ώστε να βγει συμπέρασμα «βρε τον μπαγάσα τον Γιωργάκη, τον έκανε ζάφτι τον Σπανιόλο, τσάμπα θα βγει η μελέτη».

Η μελέτη τελικά δεν εκπονήθηκε τσάμπα ή υπάρχει διαφορετική αντίληψη του «αμισθί» στο σύμπαν του κ. Παπανδρέου. Ο Ασεμπίγιο πληρώθηκε 180.000 ευρώ, μέσω της εταιρείας του (στην αρχή μας έλεγαν ότι είναι υπάλληλος, μετά μαθεύτηκε ότι είναι αφεντικό). Το ενδιαφέρον αρχίζει από αυτό το σημείο της αφήγησης. Ο κ. Παπακωνσταντίνου ανέλαβε την υπεράσπιση του πολιτικού του προστάτη. Ανακοίνωσε κάτι νούμερα, ότι μια μελέτη πάει τόσο ανά στρέμμα, το πολλαπλασίασε και είπε ότι κανονικά ο Ασεμπίγιο έπρεπε να πάρει αμοιβή μισό εκατομμύριο, οπότε αυτά που πήρε είναι λίγα – και τα λίγα είναι συνώνυμο του «αμισθί». Κοροϊδία δηλαδή, με τη βεβαιότητα ότι πρόκειται για χώρα ευκολόπιστων ηλιθίων.

Οι είκοσι σύμβουλοι του κ. Παπανδρέου και τα 180 χιλιάρικα του αρχιτέκτονα είναι μόνο ένα μικρό δείγμα νοοτροπίας. Όχι του κ. Παπανδρέου αλλά του πολιτικού κόσμου στο σύνολό του. Η πρόσληψη συμβούλων χωρίς αριθμητικό όριο, χωρίς δημόσια, συγκεκριμένη περιγραφή καθηκόντων αποτελεί μια παράδοση που δεν έχει ανατραπεί ακόμη – ή μήπως έχουν εξαλειφθεί αυτά τα φαινόμενα τους τελευταίους μήνες;