Ο ηθικός κίνδυνος της αντιμεταρρύθμισης

Πάσχος Μανδραβέλης

Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Καθημερινή" - 1/8/2012

Μία απορία υπάρχει: αν ο κ. Φωτόπουλος και οι συν αυτώ συνδικαλιστές κηρύξουν ανεφάρμοστο όποιο νόμο επιχειρήσει η κυβέρνηση για ιδιωτικοποίηση, μετοχοποίηση, εξορθολογισμό της ΔΕΗ, τι θα κάνουν οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί; Την πάπια, όπως στα ΑΕΙ; Ποιο θα είναι το ηθικό πλεονέκτημα της τρικομματικής κυβέρνησης έναντι κάθε συντεχνίας που θα βρίσκει μύρια όσα ανεφάρμοστα για κάθε νομοθέτημα που θα τις ενοχλεί; Ποιο επιχείρημα θα φέρουν για την πάταξη της διάχυτης ανομίας στη χώρα, όταν ο κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος απέδειξε ότι η παρανομία επιβραβεύεται; Τι θα πουν στους πάσης φύσεως καταληψίες και άνομους; Οτι νόμος είναι το δίκιο του πρύτανη, αλλά όχι του εργάτη; Θα γελάσουμε! Πικρά, αλλά θα γελάσουμε...

Τρία χρόνια τώρα η χώρα βαδίζει στην καταστροφή. Με πιο αργούς ρυθμούς, από ό,τι στη μοιραία πενταετία 2004–2009, αλλά η τάση δεν ανακόπηκε. Με τις οριζόντιες περικοπές, που κάνει και τούτη η κυβέρνηση (άσχετα αν επιχειρεί ολόκληρη επικοινωνιακή σπέκουλα να τις βαφτίσει «κάθετες», «πλάγιες», «πλαγιαστές» κ.λπ.) η πορεία προς τον γκρεμό απλώς επιβραδύνεται· δεν αντιστρέφεται. Αυτό που κάνει και τούτη η κυβέρνηση είναι να διατηρεί το σύστημα ανέπαφο, αλλά σε όλο και χαμηλότερα επίπεδα.

Χειρότερα: η νυν κυβέρνηση καταστρέφει κάθε απόπειρα αλλαγής των μηχανισμών, που παράγουν τα ελλείμματα και την κακοδαιμονία της χώρας. Γκρεμίζει θεσμικές παρεμβάσεις που μακροχρόνια αποδίδουν. Οπως η κυβέρνηση Καραμανλή κατήργησε (μεταξύ άλλων) τη λίστα φαρμάκων, και τώρα τρέχουμε να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα στη φαρμακευτική δαπάνη, έτσι και η τρικομματική κυβέρνηση γκρεμίζει –πριν καν τη δούμε!– μια απόπειρα μεταρρύθμισης στον πολύπαθο χώρο των ΑΕΙ.

Αν δει κανείς τις αλλαγές που εισηγήθηκε ο κ. Αρβανιτόπουλος, θα διαπιστώσει ότι όλες οπισθοδρομούν για να διατηρηθούν τα παλιά βιλαέτια εξουσίας μέσα στα ΑΕΙ. Οι πρυτάνεις κρατούν την παλάμη, και ουχί το δάχτυλο, στο μέλι, παρά τα απανωτά σκάνδαλα κακοδιαχείρισης με κορυφαία εκείνα του Παντείου και του Αριστοτελείου· οι φοιτητικές παρατάξεις, που πριν από τον νόμο 4009 διαφέντευαν τα ΑΕΙ, αποκτούν πάλι λόγο στη διοίκηση· κάθε εξωτερική πρόκληση στις μετριότητες που απαρτίζουν το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής ακαδημαϊκής κοινότητας εξαλείφεται. Τα ελληνικά ΑΕΙ θα παραμείνουν τριτοκοσμικά για να τα λυμαίνονται οι φοιτητοπατέρες και οι συναλλασσόμενοι με αυτούς πρυτάνεις. Οπως ορθώς έγραψε η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Βάσω Κιντή: «Τα πανεπιστήμια προσαρμόζονται στη μετριότητα των επιτελείων των κομμάτων και στη μετριότητα των συντεχνιών. Απομακρύνεται η ευρωπαϊκή προοπτική τους και καταδικάζονται τα δημόσια ιδρύματα σε αργό θάνατο. Η ελληνική νεολαία, οι φοιτητές, θυσιάζονται στον βωμό της συντεχνίας, που φοβάται την αξιολόγηση, τη διεθνή σκηνή, το βλέμμα της κοινωνίας» («Βήμα», 29.7.2012).

Το χειρότερο, δε, είναι ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα αρνείται να μάθει. Η κυβέρνηση επιθυμεί την επίτευξη του ελάχιστου κοινού παρονομαστή σε όλα τα επίπεδα. Δείχνει να μη θέλει να αλλάξει τίποτε από τις δομές της κακοδαιμονίας. Και φυσικά τον λογαριασμό θα τον πληρώσουμε όλοι μας...