Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" - 10/5/2010
Η σημερινή συνάντηση των τριών πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα αποδειχτεί ένα τερατώδες πολιτικό λάθος, που θα το επωμιστεί όχι μόνο το ήδη τρεμάμενο κομματικό σύστημα, αλλά κυρίως ο λαός.
Η σύσκεψη είχε ματαιωθεί στις αρχές της περασμένης εβδομάδας, καθώς οι πολιτικοί αρχηγοί της αντιπολίτευσης, πλην του Γ. Καρατζαφέρη, αποφάσισαν ότι δεν τους επιτρέπεται να καθήσουν σε ένα τραπέζι συναίνεσης και συναπόφασης, τη στιγμή που ο πρωθυπουργός είχε ήδη την προηγούμενη μέρα αναγγείλει την πολιτική των μέτρων, για την οποία ζητούσε εκ των υστέρων απλώς τη διακομματική νομιμοποίηση.
Αυτή η κίνηση του Γ. Παπανδρέου δεν ήταν προσβλητική μόνο για τα πρόσωπα των άλλων πολιτικών αρχηγών, που εκαλούντο έτσι να παίξουν τον ρόλο του διακοσμητικού μαϊντανού, αλλά υποβάθμιζε τη δύναμη μιας συναίνεσης. Καλούσε απλώς σε μια εκ των υστέρων επικύρωση της δικής του πολιτικής, χωρίς να έχει ακούσει ή σεβαστεί ο ίδιος καμιά από τις πολιτικές ή προτάσεις των άλλων κομμάτων.
Τι άλλαξε από εκείνη τη μέρα της ματαίωσης; Ο εμπρησμός της τράπεζας με τη δολοφονία των τριών υπαλλήλων, που πυροδότησε την ένταση μετά τη γιγάντια διαδήλωση των εργαζομένων και συνταξιούχων.
Προφανώς ο Αντώνης Σαμαράς ανησύχησε για ενδεχόμενο ανεξέλεγκτο ντόμινο λαϊκών αντιδράσεων και άλλαξε γνώμη. Η στροφή του αυτή πιθανώς θα αποδειχτεί ένα πολύ μεγάλο πολιτικό σφάλμα με θύμα την ενότητα του ίδιου του λαού. Ενότητα που ακόμα και με τις σημερινές συνθήκες, ο λαός δεν έχει χάσει.
Ποιο είναι το μήνυμα που δίνει η σημερινή παρωδία συνάντησης των πολιτικών αρχηγών; Οτι το Κοινοβούλιο δεν είναι ενιαίο. Δεν είναι ένα Κοινοβούλιο μέσα στο οποίο πολιτικές δυνάμεις αντιμάχονται η μία την άλλη, διαφωνούν, συγκρούονται, αλλά εκπροσωπούν μία, ενιαία, κοινοβουλευτική δημοκρατία. Κουτσή, στραβή, διεφθαρμένη, αλλά κοινοβουλευτική, δημοκρατία.
Δεν είναι μια συνάντηση, από την οποία λείπει ένας πολιτικός αρχηγός σε ένδειξη διαφωνίας. Λείπουν τα δύο πέμπτα των κομμάτων της Βουλής. Επομένως, δεν είναι συνάντηση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και μάλιστα για θέμα από το οποίο εξαρτάται στην κυριολεξία η καθημερινή ζωή του λαού εφεξής.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που είναι ο καθ' ύλην υπεύθυνος γι' αυτή τη συνάντηση, προχωρά σε ένα κορυφαίο πολιτικό λάθος. Δεν μπορεί να είναι ο Πρόεδρος των τριών πέμπτων των κομμάτων της Βουλής. Δεν επιτρέπεται να δεχτεί αυτό τον ρόλο.
Η ενότητα της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και του λαού είναι πολύ πιο σημαντική από την πολιτική αποδοχή των μέτρων λιτότητας, που ψήφισε και θα ψηφίσει η κυβέρνηση.
Τα κόμματα και ο λαός έχουν κάθε δικαίωμα να διαφωνούν με την εκάστοτε κυβέρνηση ή αντιπολίτευση. Και να προτείνουν τα δικά τους μοντέλα διακυβέρνησης. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όμως, δεν έχει το δικαίωμα να συναινεί -αν δεν πρωταγωνιστεί- στο μήνυμα που λέει στον λαό:
«Τα υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κοινοβουλευτικά κόμματα είναι τρία».
Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν εκείνος που προκάλεσε τη σύγκρουση και τη ρήξη δεν ήταν τα κόμματα της αντιπολίτευσης -για τα οποία πάντοτε υπάρχει περιθώριο διακομματικής συνεννόησης- αλλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός και όσοι φανατικά τυφλοί τον συμβούλεψαν προς αυτή την κατεύθυνση, όπως προείπαμε.
Από σήμερα το μεσημέρι, μια κουτσουρεμένη σύσκεψη κοινοβουλευτικών κομμάτων υπό τον Πρόεδρο δημιουργεί έναν τοίχο αδιαπέραστο κοινοβουλευτικά μεταξύ των δύο κομμάτων της Αριστεράς και των άλλων τριών, ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ.
Η σημερινή κοινοβουλευτική δημοκρατία της μεταπολίτευσης δεν καταλαβαίνει, ότι μ' αυτό τον τρόπο στέλνει μεγάλο μέρος του λαού να διεκδικήσει δικαιώματά του με πεδίο σύγκρουσης τον δρόμο και όχι τη Βουλή. Δεν είναι κακό, και είναι και ηθικό αλλά:
Ηδη το μεγάλο μέρος του λαού, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, θεωρεί τα μέλη αυτής της Βουλής και των προηγούμενων -της μεταπολίτευσης- απολύτως διεφθαρμένα και υπαίτια των δεινών που έρχονται. Και έχει δίκιο. Η δημοκρατία οφείλει να γίνει υπέρ του λαού. Οχι να διαιωνιστεί έτσι όπως είναι.
Ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι αν ο λαός απαξιώσει το Κοινοβούλιο ως αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα. Γιατί εκεί δεν παραμονεύει μόνο η επανάσταση, όπως πολλοί -που δεν θα συμμετάσχουν από φόβο- πιστεύουν. Παραμονεύει ο ολοκληρωτισμός με οποιαδήποτε μορφή. Σταλινική, μπερλουσκονική ή φασιστική. Και ο τελευταίος που θα φταίει γι' αυτό θα είναι ο λαός, ο οποίος έχει ένα σάπιο σύστημα και θέλει να τ' αλλάξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου