«Τσίπρας στο Παρίσι!»

Γιάννης Πρετεντέρης
Δημοσιογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Τα Νέα" - 17/7/2012

Νομίζω ότι οι εργαζόμενοι της Peugeot - Citroën μπορούν πλέον να αισθάνονται πιο σίγουροι και περισσότερο ασφαλείς. Ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε την υπεράσπισή τους.

Δεν ξέρω, βεβαίως, αν η διοίκηση της εταιρείας λάβει σοβαρά υπόψη την υπόδειξη του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ να μην προχωρήσει σε απολύσεις - μεταξύ μας, το πιθανότερο είναι πως ούτε ξέρουν ποιος είναι ο Τσίπρας ούτε πήραν ποτέ χαμπάρι τις δηλώσεις του!..

Αυτό, όμως, δεν μειώνει την πολιτική σημασία του γεγονότος.

Διότι εξ αυτού συνάγεται ότι ο Τσίπρας, εκτός από την Ελλάδα, προτίθεται να διορθώσει και τη Γαλλία - πριν, υποθέτω, επεκταθεί και στις υπόλοιπες ηπείρους...

Κάτι σαν «Τσίπρας στα Τρίκαλα, Τσίπρας στο Παρίσι!» για να θυμηθώ και μια παλαιότερη διαφήμιση καταστήματος ρούχων.

Ολα αυτά, ομολογώ, μου προκαλούν αμηχανία. Πώς άραγε να ερμηνεύσω τέτοιες παρεμβάσεις;

Είναι η αφέλεια όσων ξαφνικά και συμπτωματικά βρέθηκαν στο προσκήνιο χωρίς επίγνωση πραγμάτων, ορίων και μεγεθών;

Είναι ένα (συνηθισμένο στην Ελλάδα) μείγμα μικρομεγαλισμού και αμετροέπειας;

Ή μήπως είναι η έκφραση μιας καφενόβιας αντίληψης που (μεταξύ πρέφας και πλακωτού) όλα τα ξέρει και όλα τα μαχαιρώνει - ακόμη και την αναδιάρθρωση της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας;

Δεν ξέρω και δεν προδικάζω. Σίγουρα, όμως, δεν προκύπτει από ενεργό ενδιαφέρον για τους εργαζομένους της Peugeot.

Εκτός και αν Τσίπρας νομίζει ότι μια δήλωσή του αρκεί για να αποτρέψει οκτώ χιλιάδες απολύσεις - οπότε το επόμενο βήμα είναι να στρατοπεδεύσει στο Βατερλώ και να φωνάζει «φέρτε μου τον Ουέλινγκτον!»...

Επί της ουσίας, το περιστατικό είναι ίσως δευτερεύον και ενδεχομένως πάνω στο χειροκρότημα να είπε κι ο Τσίπρας μια κουβέντα παραπάνω.

Το αναφέρω, όμως, επειδή αυτό ακριβώς είναι το γενικότερο πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν ξέρεις ποτέ τι εννοεί και τι δεν εννοεί. Πού αποβλέπει και πού δεν αποβλέπει. Πότε κάνει φιγούρα και πότε μιλάει σοβαρά.

Οικοδομεί μόνος του τις προϋποθέσεις τής πιο κακοπροαίρετης κριτικής και μετά διαμαρτύρεται ότι τον αδικούν ή τον παρερμηνεύουν.

Ακόμη θυμάμαι προεκλογικά τον Λαφαζάνη και άλλους να δηλώνουν on camera ότι θα φύγουμε από το ευρώ και τον ΣΥΡΙΖΑ να κατηγορεί τα μέσα ενημέρωσης ότι διαστρεβλώνουν τις απόψεις του για το ευρώ!..

Αυτό ακριβώς, όμως, αποτελεί το ζητούμενο: ποιες είναι οι απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ;

Προς το παρόν, το μόνο που ακούμε είναι ότι καταριέται το Μνημόνιο και ότι βρίζει τη ΔΗΜΑΡ - θεάρεστες πράξεις, δεν λέω, αλλά αρκούν;

Διότι αν ένα κόμμα δεν λέει τις απόψεις του, τότε δύο εξηγήσεις υπάρχουν.

Είτε δεν έχει απόψεις.

Είτε τις κρύβει γιατί δεν θέλει να μαθευτούν.