Κυβέρνηση… Ινδιάνων

Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Αρθρογράφος
Άρθρο του στον "Ελεύθερο Τύπο" - 5/4/2011


ΠΛΑΪ ΣΤΗ ΔΙΑΧΥΤΗ πλέον βεβαιότητα ότι «το Μνημόνιο δεν βγαίνει», έρχεται να προστεθεί ακόμα μία: Η ανεπάρκεια της κυβέρνησης και η αποδεδειγμένη αστοχία χειρισμών μεγαλώνουν επικίνδυνα τα ούτως ή άλλως μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Πριν από δύο εβδομάδες η κοινή γνώμη πληροφορήθηκε εμβρόντητη τη δραματική υστέρηση των εσόδων. Αποτέλεσμα του συνδυασμού της ανικανότητας της κεντρικής διοίκησης να ενεργοποιήσει τους εισπρακτικούς μηχανισμούς και της μεγάλης ύφεσης στην οποία οδήγησε η μνημονιακή συνταγή, που άκριτα και χωρίς διαπραγμάτευση υιοθέτησε η κυβέρνηση και μικραίνει διαρκώς την «πίτα».

Και σε λίγες μέρες θα μάθουμε και επισήμως από τη Γιούροστατ αν το έλλειμμα του 2010 θα κλείσει πάνω ή κάτω από το 11%. Δηλαδή, το έως τώρα πολυδιαφημιζόμενο ως μεγάλο επίτευγμα της κυβέρνησης αποδεικνύεται κι αυτό μια τρύπα στο νερό! Η κυβέρνηση μέχρι στιγμής –με τη «βοήθεια» και του Μνημονίου– έχει πετύχει τον εξής «διπλό άθλο»: Και το έλλειμμα να παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα (αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η Πορτογαλία «σπρώχνεται» στον μηχανισμό στήριξης με έλλειμμα κοντά στο 8%) και τα δημόσια έσοδα να μειώνονται σε δραματικά για τα δεδομένα της εποχής επίπεδα.

Επόμενο και αναπόφευκτο ήταν να μεγαλώνει το χρέος και μάλιστα με γρηγορότερους του εικαζόμενου ρυθμούς. Δηλαδή όλα όσα έχουν γίνει αυτό το μαρτυρικό δεκαοκτάμηνο –που είναι δυστυχώς μόνο η αρχή…– στο όνομα της μείωσης του ελλείμματος και του χρέους, αποδεικνύονται μια τρύπα στο νερό! Και οι μεγάλες θυσίες που έχουν γίνει μέχρι στιγμής από τον πολίτη αποδεικνύονται θυσίες χωρίς αντίκρισμα…

ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΕΙΝΑΙ ότι αυτά τα «επιτεύγματα» οφείλονται ασφαλώς και στην εντελώς λάθος συνταγή του Μνημονίου, αλλά εξίσου μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και η ανεπάρκεια της κυβέρνησης και το αποτυχημένο μοντέλο, με το οποίο κυβερνά. Και το οποίο θα μπορούσε να συμπυκνωθεί και να περιγραφεί με αυτό που συμβαίνει εδώ και πάνω από τρεις μήνες στην Κερατέα. Η κυβέρνηση αδρανεί και κρύβεται μες την παραλυτική αδυναμία της. Ούτε διαβουλεύεται με τους κατοίκους της περιοχής ούτε αποφασίζει να εφαρμόσει το νόμο. «Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ»…

Θυμίζοντας τους Ινδιάνους που χορεύουν γύρω από τη φωτιά περιμένοντας να βρέξει. Εν προκειμένω, περιμένει ο χρόνος με έναν μαγικό τρόπο να λύσει από μόνος του το πρόβλημα. Η κυβέρνηση σε 18 μήνες έχει ψηφίσει –τους περισσότερους κατ’ επιταγή της Τρόικας– 70 νόμους. Για την εφαρμογή τους απαιτούνται περί τις 1.200 υπουργικές αποφάσεις και διατάγματα.

Εξ αυτών έχουν εκδοθεί περί τα 400! Κι εδώ δηλαδή η «αντιεξουσιαστική κυβέρνηση» του Γ. Παπανδρέου θυμίζει ουσιαστικά τους Ινδιάνους που χορεύουν γύρω –γύρω από τη φωτιά. Αλλά δεν λέει να βρέξει… Κι αυτή ασφαλώς είναι μια σημαντική όψη του προβλήματος, η οποία επαναφέρει ουσιαστικά τη συζήτηση εκεί απ’ όπου ξεκίνησε, όταν ξέσπασε η κρίση: Είναι πρωτίστως οικονομική ή πολιτική; Και πόσο εφικτό είναι πολιτικές δυνάμεις που προκάλεσαν την κρίση να είναι οι ίδιες που θα μπορέσουν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση;