«Αυτόν τον ΟΤΕ αγόρασαν, με αυτές τις εργασιακές σχέσεις, με αυτά τα μισθολογικά κόστη και σε αυτήν την αγορά. Αν ήθελαν κάτι άλλο, ας επένδυαν αλλού»: Η ανακοίνωση της ΟΜΕ-ΟΤΕ, τον περασμένο Δεκέμβριο, αν και ξεκάθαρη και απειλητική, είχε περάσει σχεδόν απαρατήρητη.
Απευθυνόταν στην «Ντόιτσε Τέλεκομ» και ήταν η απάντηση των συνδικαλιστών του ΟΤΕ προς τον Γκίντο Κέρκχοφ, μέλος της διοίκησης της γερμανικής εταιρίας που κατέχει το 30% του Οργανισμού (το 20% ανήκει στο ελληνικό δημόσιο και οι υπόλοιπες μετοχές βρίσκονται σε διασπορά).
Ο κ. Κέρκχοφ είχε δώσει συνέντευξη στην γερμανική έκδοση των «Financial Times», υποστηρίζοντας το «συμμάζεμα» στο κόστος του προσωπικού, που αποτελεί το 37% του τζίρου του ΟΤΕ, σε αντίθεση με το αντίστοιχο κόστος της «Ντόιτσε Τέλεκομ» που βρίσκεται στο 20%.
Επί του προκειμένου, η άποψη των συνδικαλιστών είναι πως η γερμανική εταιρία έχει τους τεχνικούς της σε θυγατρική εταιρία και δεν τους υπολογίζει στο μισθολογικό της κόστος. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:
Η αλήθεια είναι πως οι συζητήσεις έχουν ξεκινήσει από τον Ιανουάριο του 2010. Οι δύο πλευρές κάθισαν στο τραπέζι, έβαλαν η κάθε μια τα θέματά της στο τραπέζι και τελικά φθάσαμε στον Ιανουάριο του 2011, οπότε, σύμφωνα με πληροφορίες, η Διοίκηση του Οργανισμού υποχώρησε από τα φιλόδοξα σχέδιά της και κατέθεσε τρεις προτάσεις, προκειμένου να μην υπάρξει μείωση του βασικού μισθού, ούτε και άλλες αλλαγές ως προς τον όγκο και την σύνθεση του προσωπικού.
Ζητήθηκε, λοιπόν, από τους συνδικαλιστές να αποδεχθούν πάγωμα μισθών για δύο χρόνια, δηλαδή μηδενική αύξηση και πάγωμα της περίφημης «αυτόματης ωρίμανσης» - πρόκειται για την αύξηση της τάξης του 8% ανά διετία.
Το δεύτερο που ζητήθηκε ήταν οι υπερωρίες να υπολογίζονται με προσαύξηση της τάξης του 20% και όχι του 40% που ισχύει σήμερα.
Το τρίτο, ήταν η κατάργηση του επιδόματος… θέρμανσης του αυτοκινήτου!
Ναι, ναι, στον ΟΤΕ υπάρχει τέτοιο επίδομα. Ισχύει από το 1986 (τα παλιάς τεχνολογίας αυτοκίνητα χρειάζονταν ζέσταμα και οι χιλιάδες οδηγοί του Οργανισμού ελάμβαναν επίδομα για να τα ζεστάνουν!).
Η τεχνολογία άλλαξε, τα αυτοκίνητα δεν χρειάζονται πια ζέσταμα, γυρίζεις την μίζα και φεύγεις, αλλά το επίδομα έμεινε! Όπως και σειρά άλλων επιδομάτων – των οποίων ο αριθμός παραμένει επτασφράγιστο μυστικό, κάτι σαν την… Συμφωνία του Ραμπουϊγιέ!
Ανάμεσά τους, επίδομα θέρμανσης για όσους μένουν σε περιοχές με συγκεκριμένο υψόμετρο, ένας μισθός ως… γαμήλιο δώρο, αλλά και ένας λογαριασμός νεότητος, βάσει του οποίου τα παιδιά των εργαζομένων στον ΟΤΕ λαμβάνουν ένα σεβαστό ποσό (που αγγίζει τα 30.000 ευρώ), ανάλογα με το αν κάνουν χρήση του προνομίου στα 18 ή στα 25 τους χρόνια. Το συνολικό ποσό που οι εργαζόμενοι καταβάλλουν σ’ αυτόν τον λογαριασμό στη διάρκεια αυτών των χρόνων δεν ξεπερνά τα 500 ευρώ, ενώ η υπόλοιπη συμμετοχή μπαίνει από τον Οργανισμό.
Καλά και ωραία όλα αυτά (άλλωστε η Ελλάδα είναι η χώρα του παραλόγου και το πολιτικό σύστημα είχε χρησιμοποιήσει επί δεκαετίες τον ΟΤΕ ως όχημα ρουσφετιών, εξασφάλισης ψήφου και διαπλοκής).
Αλλά στο μεταξύ η χώρα κατέληξε στα σημερινά χάλια. Και τώρα κόβονται τα πάντα από όλους. Και μέχρι στιγμής την έχουν πληρώσει αυτοί που ούτε έφταιξαν, ούτε είχαν ποτέ πετύχει ειδικά προνόμια.
Οι μισθοί των υπολοίπων Ελλήνων εργαζομένων βρίσκονται ήδη σε συνθήκες Σιβηρίας, ενώ στη χειρότερη μοίρα βρίσκονται οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί. Στην χώρα λειτουργούν ήδη οι επιχειρησιακές συμβάσεις και ο ιδιωτικός τομέας στενάζει.
Χθες, συνδικαλιστές του ΟΤΕ προχώρησαν σε… κατάληψη του 13ου ορόφου του μεγάρου του οργανισμού, με αίτημα να συναντηθούν με την διοίκηση. Υποστήριξαν πως για όλα φταίει ο τρόπος που η ΕΕΤΤ αντιμετωπίζει τον Οργανισμό. Και πως οι μειώσεις γίνονται για τα συμφέροντα του γερμανικού Δημοσίου.
Πιθανόν – αν και οι Γερμανοί, όπως είπαμε, κατέχουν μόνο το 30%.
Και ο κάθε κλάδος δεν θέλει να είναι αυτός που θα πληρώσει την οικονομική κρίση. Κι’ αυτό σωστό.
Αλλά εδώ μιλάμε για τον ΟΤΕ. Τον Οργανισμό όπου ουδείς αντιδρούσε σε όσα συνέβαιναν (ρουσφετολογικές προσλήψεις, προνόμια, μίζες, εθελούσιες έξοδοι με πριμ, μπόνους, πλασματικούς χρόνους συνταξιοδότησης, ανάληψη των ελλειμμάτων του ασφαλιστικού φορέα (νόμος του 2000) από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από όλους μας).
Μιλάμε για τον ΟΤΕ, όπου, όπως και σε όλες τις ΔΕΚΟ, είχαμε την συνδιοίκηση των συνδικαλιστών.
Οι συνδικαλιστές θα ισχυριστούν πως ο καθένας προσπαθεί να διασφαλίσει τα κεκτημένα του κλάδου του. Σωστό κι’ αυτό. Και πως με τα διάφορα (γελοία) επιδόματα, επιτύγχαναν αύξηση των μισθών τους, ενώ θα προτιμούσαν οι αυξήσεις αυτές να γίνονταν απευθείας και να ενσωματώνονταν στους μισθούς.
Ναι, αλλά στο μεταξύ τα δέχονταν (τα γελοία επιδόματα). Συναλλάσσονταν με τις πολιτικές ηγεσίες και έλεγαν και «ευχαριστώ», ανταλλάσσοντας τα επιδόματα με τις ψήφους.
Και επιτέλους, πρέπει όλοι να καταλάβουν πως αυτό το άθλιο πολιτικό σύστημα που μοίραζε επιδόματα και χτύπαγε πλάτες ευθύνεται για όσα συμβαίνουν σήμερα. Και να στρέψουν τα πυρά τους προς τους πραγματικούς υπεύθυνους. Που τους κορόιδεψαν και τώρα σφυρίζουν αδιάφορα, παριστάνοντας ότι σώζουν τη χώρα. Που προεκλογικά τους έλεγαν ότι θα επαναδιαπραγματευτούν την σύμβαση με την «Ντόιτσε Τέλεκομ» και τώρα (και σωστά) τηρούν τις υπογραφές του ελληνικού κράτους.
Διότι εκεί που φθάσαμε, δεν υπάρχει σάλιο (για να θυμηθούμε την γνωστή υπουργική έκφραση) όχι για να ζεσταίνουμε τα αυτοκίνητα, αλλά ούτε για να ζεστάνουμε τους ηλικιωμένους στα γηροκομεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου