Αλλαξε το έργο

Γιάννης Πρετεντέρης
Δημοσιογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Το Βήμα" - 10/12/2009



Αισθάνομαι ότι ορισμένες στιγμές είναι καθήκον όλων μας να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, όσο πικρό κι αν είναι. Και ότι τις στιγμές αυτές δεν υπάρχει πολυτέλεια ούτε για επιφυλάξεις, ούτε για στρογγυλέματα, ούτε για υπεκφυγές. Κυρίως, όμως, δεν υπάρχει πολυτέλεια για την παραμικρή αντιδικία, μέσα ή έξω από τη χώρα.

Υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμούν ότι, στο όνομα της οικονομίας, η Ελλάδα δέχεται «μια πρωτοφανή επίθεση». Να το δεχτώ. Αλλά η ωμή αλήθεια είναι ότι και η Ελλάδα, από την πλευρά της, είναι μια πρωτοφανής χώρα που βρίσκεται σε μια πρωτοφανή κατάσταση.

Δύο μήνες πέρασαν από τις εκλογές, η οικονομία κινείται σε δραματικά επίπεδα, η εθνική αξιοπιστία έχει πέσει πολύ κάτω από το μηδέν, οι διεθνείς αγορές πιέζουν ασφυκτικά, η Ευρωπαϊκή Ένωση μας αντιμετωπίζει με δυσφορία και δυσπιστία αλλά η κυβέρνηση κινείται αμέριμνα μεταξύ δηλώσεων και συνεντεύξεων. Δεν είναι πρωτοφανές αυτό;

Ακόμη περισσότερο που σε αυτή την πρωτοφανή κατάσταση έρχεται να προστεθεί μια πρωτοφανής θεωρία. Λένε στελέχη του ΠαΣοΚ: Εμείς θα κάνουμε του κεφαλιού μας διότι τη χώρα δεν την κυβερνάει ο Τρισέ και ο Αλμούνια αλλά ο Παπανδρέου και το ΠαΣοΚ.

Η παρατήρηση είναι, βεβαίως, ακριβής. Αλλά άνευ αντικρίσματος. Διότι όποιος κι αν την κυβερνάει, η Ελλάδα ζει με δανεικά. Και αυτά τα δανεικά δεν τα δίνει ούτε ο Παπανδρέου ούτε το ΠαΣοΚ. Τα δίνουν ο Τρισέ, ο Αλμούνια, οι διεθνείς αγορές και όλοι εκείνοι που παρακολουθούν τους διεθνείς οίκους να υποβαθμίζουν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας.

Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι επιθυμούν να διατηρήσουν ζωντανή τη φλόγα των «προεκλογικών δεσμεύσεων» του ΠαΣοΚ. Ωραία ιδέα αλλά το έργο άλλαξε. Όποιος θέλει να δει την «Ωραία Κοιμωμένη» πρέπει να πάει σε άλλο σινεμά. Η σημερινή κατάσταση δεν προσδιορίζεται από τις προεκλογικές υποσχέσεις κανενός κόμματος ούτε από τις κοινωνικές σκοπιμότητες των στελεχών του, αλλά από την αντικειμενική κατάσταση της οικονομίας και από τα δεδομένα των δεσμεύσεων της χώρας. Τα παραμύθια, δυστυχώς, τελείωσαν.

Το ζήτημα είναι, λοιπόν, αν η κυβέρνηση προτίθεται να συμμετάσχει στη νέα παράσταση. Και οφείλω να ομολογήσω πως ως τώρα ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε οι διεθνείς αγορές, ούτε οι οικονομικοί παράγοντες, ούτε οι απλοί πολίτες έχουμε καταλάβει ποια είναι η πρόθεσή της. Διαβεβαιώσεις, εξαγγελίες, διαβουλεύσεις, διάλογοι και τηγανίτα τίποτα. Αλλά έτσι ο χρόνος περνάει και δουλειά δεν γίνεται.