Άννα ΠαναγιωταρέαΔημοσιογράφοςΆρθρο της στην εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος" - 15/1/2011Ο διάλογος που διημείφθη χτες το πρωί, στη Βουλή, ανάμεσα στον πρωθυπουργό της χώρας και τη γραμματέα του ΚΚΕ, είναι από εκείνους που κάνουν τους Τούρκους να ενθουσιάζονται. Το να ανταλλάσσονται χαρακτηρισμοί, που είμαι βέβαιη ότι κανείς δεν πιστεύει ότι ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα αλλά προκαλούνται από την ένταση της στιγμής, δίνουν την αφορμή στους Τούρκους να μιλούν για την ελληνική εξωτερική πολιτική με υπεροψία.
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ όμως η Ελλάδα, σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, εντάσεις για τα εθνικά θέματα, όταν έχει λεχθεί, από τα πιο επίσημα χείλη, ότι η εθνική μας κυριαρχία έχει υποστεί πλήγμα. Νομίζω ότι όλοι οι πολιτικοί θέλουν να είναι η χώρα σεβαστή από φίλους και κυρίως από εχθρούς. Το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Ερζερούμ που έδωσε την αφορμή για διθυραμβικά σχόλια από τα συμπολιτευόμενα ΜΜΕ έπρεπε να είναι η συνήθης ελληνική πρακτική στις επαναλαμβανόμενες, καθ’ εκάστην, προκλήσεις των γειτόνων μας. Από πού προέκυψε τόσος θαυμασμός συσσωρευμένος; Από το γεγονός ότι, ως τώρα, ο πρωθυπουργός δεν είχε ανοίξει, τουλάχιστον δημόσια, για να μην τον αδικούμε, το στόμα του να απαντήσει στην τουρκική πολύχρονη στρατηγική αμφισβήτησης της ελληνικής επικράτειας.
Δεν είναι, ούτε ήταν, η πρώτη φορά που αεροσκάφη της πολεμικής τουρκικής αεροπορίας υπερίπτανται του Αιγαίου οπλισμένα. Δεν ήταν ούτε και θα είναι η πρώτη φορά που οι Τούρκοι αεροπόροι προκαλούν τους Ελληνες που απαντούν εμπλεκόμενοι σε αερομαχίες που ποτέ κανείς δεν μπορεί να προδικάσει πώς μπορούν να καταλήξουν.
Ηταν όμως η πρώτη φορά που ενώπιον του συνόλου της τουρκικής διπλωματίας και της τουρκικής ηγεσίας ο Ελληνας πρωθυπουργός είπε αυτά που αποτελούν την πάγια ελληνική πολιτική, όποιος κι αν κάθεται στην πρωθυπουργική πολυθρόνα: «Οι καθημερινές υπερπτήσεις δεν κατοχυρώνουν και δικαιώματα πάνω από το Αιγαίο».
Αν ήταν έτσι θα μπορούσαμε να εγκαταστήσουμε κι εμείς μία μοίρα πολεμικών αεροσκαφών στη Μυτιλήνη που θα έκανε τη βόλτα της απέναντι, στο Αϊβαλί, που αποτελούσε, ως τον διωγμό του 1922, μία λαμπρή ελληνική πόλη στα μικρασιατικά παράλια. Οι υπερπτήσεις μας θα μετέβαλαν το Αϊβαλί σε ελληνικές Κυδωνίες;
ΟΤΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ έχει να αντιμετωπίσει μία ολομέτωπη οικονομική επίθεση από τα πιράνχας της αγοράς, δεν είναι ανάγκη να βρίσκεται σε οξεία φάση με τους γείτονές της. Ο διάλογος είναι χρήσιμος. Οι διαπραγματεύσεις πρέπει να συνεχίζονται. Οι ελληνικές θέσεις είναι καθαρές. Δεν επιδέχονται παρερμηνειών. Δεν έχουν υποστεί αλλοιώσεις από τον παρερχόμενο χρόνο. Αν δεν θέλουν να το εννοήσουν οι Τούρκοι, δικό τους το πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου