Παντελής Μπουκάλας
Αρθρογράφος
Άρθρο του στην εφημερίδα "Καθημερινή" - 6/10/2009
Ελάβαμε το μήνυμα» έλεγαν όλα τα στελέχη της Ν.Δ. μετά την πικρή γι’ αυτά γεύση των ευρωεκλογών του Ιουνίου. «Τώρα πρέπει ν’ ανεβάσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε σκληρά για να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος», συμπλήρωναν αυτοπαρηγορούμενα. Τo μήνυμα μπορεί να το είχαν λάβει, πάντως δεν είχαν μπει στον κόπο να το αποκωδικοποιήσουν, όχι στα τηλεοπτικά παράθυρα εννοείται, όπου φλυαρούσαν ανέξοδα, αλλά στα όργανα του κόμματός τους: κανένα όργανο δεν συνεκλήθη για να μελετήσει με κάποια σοβαρότητα το ευρωεκλογικό αποτέλεσμα, άλλωστε στα αρχηγικά κόμματα, όπως αυτά που μάθαμε να έχουμε, μοναδικός θεσμός είναι ο αρχηγός. Γι’ αυτό και προχθές το μήνυμα, πολύ πιο πικρό, τους εστάλη με SMS, από τα κινητά των δικαστικών αντιπροσώπων, ώστε να μην υπάρχει κανένα ενδεχόμενο παρερμηνείας: δεκάμισι μονάδες κάτω από το ΠΑΣΟΚ, η εξουσία μια ανάμνηση, όπως και η φημισμένη θαυματουργική ικανότητα του ήδη αυτοαποσυρθέντος ηγέτη...
Οσο για τα μανίκια που θα σήκωναν για να στρωθούν στη δουλειά, ούτε συζήτηση: Καλοκαίρι καιρό, από τον Ιούνιο κι ώς τον βαθύ Σεπτέμβρη, όλοι με κοντομάνικα ή και αμάνικα κυκλοφορούμε, ιδίως το μισό Υπουργικό Συμβούλιο και ουκ ολίγα στελέχη, που απόλαυσαν μακρότατες διακοπές στη Μύκονο και μόνο ο ιδρώτας της ηλιοθεραπείας έτρεχε από το πρόσωπό τους. Οκτώβρης πια κι ακόμα κρατούν το θερινό τους μαύρισμα κάμποσοι από τους περισσότερο φίλεργους της απελθούσας κυβέρνησης. Κι ίσως γι’ αυτό οι πολίτες είπαν να τους μαυρίσουν και διά της ψήφου τους.
Την επαγγελία των «σηκωμένων μανικιών» πάντως την ακούσαμε προεκλογικά και μια και δυο και δέκα φορές και από τον ήδη θριαμβεύσαντα κ. Γ. Παπανδρέου. Μυστηριωδώς πως, εντούτοις, στο τελευταίο προεκλογικό σποτάκι του ΠΑΣΟΚ βλέπαμε τον αρχηγό του (που, κοιτάζοντας κατάματα το μέλλον, έγραφε κι αυτός το συμβόλαιό του με τον λαό, όπως ο κ. Καραμανλής στο δικό του διαφημιστικό φιλμάκι), όχι να σηκώνει τα μανίκια του για να ριχτεί στη δουλειά αλλά να τα κατεβάζει για να φορέσει επιτέλους το περιπόθητο κοστούμι της πρωθυπουργίας, το κοστούμι της εξουσίας.
Αμέσως έπειτα έβγαινε έξω στον κόσμο, στον λαό, για να πει το θεατρικότατο εκείνο «Πάμε!» Προσεχτική μέχρις ειδωλολατρίας η κάμερα, παρακολουθούσε τα πόδια του μέλλοντος πρωθυπουργού και καδράριζε τα παπούτσια του, ολοκαίνουργια βέβαια, πιθανόν για να μην ανεβεί σε κανενός καχύποπτου το νου εκείνη η πατροπαράδοτη ρήση περί των παλαιών υποδημάτων. «Πάμε» λοιπόν. Θεατρικά.
Σαν σε παράσταση, με τους ρόλους δοσμένους από δεκαετίες και το έργο παιγμένο και ξαναπαιγμένο.
Ηδη οι ξένοι ανταποκριτές ρωτούν με ειρωνεία μάλλον παρά με αγωνία αν έχει παιδιά ο κ. Παπανδρέου και ποιο το όνομά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου